#atimeforeverything

(Scroll down for English translation)

Alles heeft zijn tijd… Het nieuwe schooljaar is afgetrapt en alweer in volle gang. Dit jaar heb ik ruim 400 leerlingen die leuke en leerzame lessen van me hopen te krijgen en een aantal collega’s verwachten dat ik ze goed inwerk en coach. De druk is dus flink opgevoerd, mijn werkdagen zijn lang en intensief en ook al heb ik me deze zomer flink staan voorbereiden: wanneer ik na een werkdag thuiskom voel ik me gesloopt. Echt, compleet gesloopt 🤢

Er was een tijd voor vakantie (en lang leve het onderwijs: ik had maar liefst 5 weken) en nu is het weer tijd om er flink tegenaan te gaan. Om mezelf een overspanning of tweede mega burn out te besparen is het echt belangrijk dat ik mijn rust neem. Dus poog ik veel te slapen (helaas is mijn slaapkwaliteit per definitie slecht – al sinds mijn tienerjaren) , is mijn huis niet zo schoon als ik zou willen en moeten mijn pubers wekelijks bijspringen qua koken.

Druk druk – ik ben veel te druk om NIET mijn stille tijd te nemen. Na een flinke werkdag doe ik dus alsnog mijn best om de tv nog even te laten voor wat het is, en me toch ff in God’s Woord te verdiepen. En het hoeft echt geen intense studie te zijn. 1 woord of 1 zin letteren of een simpele tekening is al genoeg want ik heb echt niet meer de puf om uren bezig te zijn. Sterker nog: 1 uur is eigenlijk al teveel. En voor wie denkt ‘hoe redt ze zo een tekening binnen 1 uur?’ : grafietpapier! Zelfs de grootste kunstenaars gebruikten truukjes dus waarom zou ik (jij) dat niet mogen doen? Op dagen dat ik weinig puf heb kies ik een leuke foto uit op internet, trek ik de hoofdlijnen (voor een deel) over en ga van daaruit verder. Ik weet dat ik het zonder ook kan, maar daar neem ik de tijd niet voor. Ik ben ervan overtuigd dat God me liever elke dag eventjes ontmoet dat maar eens in de zoveel tijd. Liever ziet hij me regelmatig in mijn chaotische huishouden na een wat minder gezonde en snel in elkaar geflanste maaltijd met een lekker kopje koffie om gewoon even samen te zijn dan slechts nu en dan omdat ik continue bezig ben met werken, het bijhouden van een superclean huishouden en het maken van culinaire gerechten die een koning waardig zijn (maar die nooit uitgenodigd is)…

Je hebt geen dure workshops ‘by the best’ nodig om te starten met journalen. Want het gaat God niet om het resultaat! Het gaat Hem om het proces; om het samen zijn, het samen kliederen, zelfs het samen lachen om hoe weinig artistiek iets eruit kan zien maar intussen vooral genieten van hoe gezellig je het samen hebt! (En hiermee zeg ik niet dat workshops fout zijn! Ze zijn vooral leuk, helpen je op het artistieke vlak even wat verder zodat je ZELF wat tevredener kan zijn en het biedt je vooral ook de kans om het optrekken met God te delen met anderen; wat erg waardevol kan zijn. Maar je hebt ze niet nodig om te kunnen starten met journalen!)

God wil je ontmoeten. En als je dan wat minder leuke tekeningen hebt, of je maakt gebruik van truukjes: so be it! Kopieer, traceer, knip, plak, gebruik (free) printables, speel met kleur, washitape of verf en: foefel 😅!

Hij wil bij jou op de thee, tijd met je doorbrengen. Dus stop met uitstellen en zet de deur open. In al je imperfectionisme: geniet van het samenzijn met Hem en wacht niet tot je uren de tijd hebt: die kwartiertjes tussendoor zijn Hem ook bijzonder waardevol!

En als je niet zoveel eisen stelt aan je kunst en kunnen: dan is er altijd wel even tijd… #allesheeftzijntijd

(Volg mij en lucinde op insta voor meer foto’s en gedachten in dit thema!)

(please note: English isn’t my native language so when I make huge spelling or grammar mistakes please contact me 😅)

There’s #atimeforeverything. A new school-year already began. This year over 400 students expect me to teach them well and several new colleagues expect me to mentor them. So the pressure is up, the days are long and though I prepared myself weeks in advance, these first weeks are hard. I’m exhausted when I come home (I have a headache for days now). There was a time for vacation and now is a time to work hard. But after a hard day at work there is a time to take rest. So To keep my sanity I sleep a lot, don’t clean my house as it should be cleaned and I asked my teenagers to cook twice a week.
Busy, busy, I’m way too busy NOT to take my time with God. So at the end of a busy day there is a time for me to read and journal. No I don’t journal hours at the time and not every day. And to be completely honest I mostly prefer to do my #biblejournaling in less than an hour. And before you think I’m such an artist that I can draw these in such a short time: I cheat! I love tracing-paper 😱

When it comes to meet my heavenly father I like to think He prefers to meet me on a daily basis in a messy house after a not so exquisite dinner with art that’s not completely homemade but was meant to welcome Him into my heart instead of inviting Him over just once in a while, in a perfectly cleaned mansion with perfectly balanced dinners fit for kings and queens and with art I only made after multiple workshops by the best so it is completely state of the art.

He just wants to meet me. Have relation with me. Wants me to feel at home with him. So I cheat. (Not always but often enough!) And when you are busy keeping work, life, kids and sanity all together: you should cheat too!

So stop thinking you have to create everything yourself and it has to be beautiful in YOUR eyes. Cheat! Trace, cut and past, letter a single word, imitate others, use (free) printables … but make sure to meet Him!

There is a time for everyting – but there’s always time to meet your Lord.

(Follow me or Lucinde on insta for more pictures and thoughts on the #atimeforeverything theme)

september 10, 2017 0

Traveling journal

(Scroll down for English translation)

Vakantie is voor mij een tijd van rust, reflectie en vooral ook opladen. Erbij kunnen rondreizen is een voorrecht wat me daarbij helemaal doet loskomen van (bijna) alles wat ik thuis achterlaat.
Al staan op de Ipad enkele honderden boeken, ik sleur alsnog een bigshopper vol aan leesmateriaal mee. Gemiddeld gaat er elke 2 á 3 dagen een boek doorheen. (We zijn nu 7 dagen weg en ik begin aan boek 5). Lezen doet me de wereld om me heen vergeten, brengt me naar andere tijden en mystieke oorden en laat me kennismaken met intrigerende karakters. Wanneer ik lees vergeet ik alles en iedereen om me heen. Een boek halverwege voor een aantal uren wegleggen is not done. Het moet uit… al moet ik tot de ochtend doorlezen. Daarom lees ik alleen wanneer ik vakantie heb.
Het gekke is dat ik tijdens het reizen haast altijd vroeg wakker word. Normaal hijs ik me ’s ochtends met moeite uit bed maar niet op vakantie. Het frisse ochtendzonnetje en de serene stilte die alleen door tsjirpende krekels en fluitende vogels onderbroken wordt vormen de perfecte achtergrond om te journalen. Journalen is voor mij een vorm van uitrusten, reflecteren en opladen tegelijkertijd. Onmogelijk om dit op vakantie niet te doen.
Waar we ook heen gaan, ik neem dus altijd wat spullen mee. In de caravan heb ik een klein kratje -past precies in een bovenkastje- met daarin mn potloden, pennetjes, schetsblok, 2 bijbels en nog wat andere prullaria.
Manlief slaapt nog…. en ik zit aan m’n tafeltje, mijmerend over dat wat ik lees, denk, voel. Ik ontwerp, schets zoek op m’n telefoon de verschillende vertalingen op, schrijf en teken. Af en toe kijk ik op en geniet van mijn omgeving: gister keek ik nog naar de Finse bergen op dit moment heb ik uitzicht op de Noorse Fjorden. Mooier kan ik ’t niet hebben.

(Ik kan dit nu veilig schrijven en posten omdat broerlief vakantie viert in ons huis.)

To me vacation is a time of rest, reflection and recharge. Traveling is a privilege that helps me forget about my (home)work, my ‘usual’ worries and leaving everything behind so I can focus on me for a while …
Though my Ipad holds a few hundred books, I always carry as much paper as I can. The past seven days I read 4 books – no, not small ones! Reading is a way of leaving everything behind, meeting new interesting people, seeing mystical places (yup, I love fantasy) and enjoying true adventures! When I read a book I completely lose track of time, forgetting everything and everyone around me. Relaxation – Rest!
Strange enough when traveling I always wake up early. (I usually have to drag myself out of bed!) No really, when I say early it like 07:00 in the morning – hubby doesn’t get out until it’s almost noon! And those few hours of silence are my favourite of the day. Birds start singing, early morning sun, a chilli wind, a cup of cheap coffee and a beautiful view on Gods nature. These moments are mine to reflect and recharge. So I journal!
Wherever I go, I always bring some stuff to journal with me. Now, traveling through Scandinavia with our caravan, I have a small crate that fits perfect in one of the upper cabinets. It contains my favourite stuff. What I brought with me? 2 bibles: one Dutch and the other is my beautiful leather bound ESV interleaved one.😍 A sketchbook, my handlettering notebook, pencils (pastel), fixative, my pens, a few washi rolls, some stickers and stencils. That’s it. But it means the world to me.
Hubby is stil asleep. I read, contemplate, pray, sketch, design, write and draw. And once in a while I look up to this awesome scenery: yesterday I enjoyed the mountains of Finland. This morning I’m in awe when I look at the Norwegian Fjords. No better way to recharge!

juli 22, 2017 0

Journaling step-by-step

I think the pictures say enough.

I use microns, pastelpencils (bruynzeeldesign) and sprayfixative.

When I color I like to go from bright to dark. After every layer, I fixate and let it dry for about a minute before I dive in again. (Foto of the girl I used is made bij Mai An Hoa)

augustus 14, 2016 0

Bible Journaling – Praying is a longing of the soul

Bidden is meer dan alleen maar praten tegen God. Weinig christenen zullen dit ontkennen. Bidden is communiceren met de Almachtige. En communiceren kan op vele wijzen. Praten is er slechts één van.

De één heeft het gevoel iets van God te ervaren wanneer die zingt, de ander voelt zich in Zijn aanwezigheid in de natuur en weer een ander tijdens bijbellezen … Voor mezelf is Bible journaling de laatste paar maanden de wijze waarop ik het gevoel krijg dicht bij Hem te komen en iets van Zijn stem te verstaan.

Meestal werk ik alleen met pen en pastelpotloden, soms ook met washitape, stickers, inkt of verf. Soms teken ik iets uit mijn hoofd, dan weer zoek ik een plaatje wat ik overteken (of zelfs overtrek). De ene keer ben ik meer tijd kwijt aan het overdenken en bestuderen van een bijbelgedeelte en de andere keer heb ik daar weinig zin in en ga ik gelijk met potlood en pen aan de slag. Beide is ok. Want in beide gevallen gaat het om mijn communicatie met Hem. Hoe je ook bidt: het is het verlangen van je ziel wat zich uitstrekt naar God. Het draait om je hartsgesteldheid. Daarom staat er ook in 1 Johannes 5 dat we moeten leren bidden naar Zijn wil (v14) Dit wil niet zeggen dat we niet alles mogen zeggen tegen God. Integendeel. We mogen alles benoemen, Het gaat er echter om met welke houding je bidt. Of je daarmee uit bent op dat wat je zelf wil, dat je onbewust een stuk egoïsme uit … of dat je probeert Hem voor ogen te houden en beseft dat Hij meer weet, meer inzicht en overzicht heeft dan wie dan ook. Bidden naar Zijn wil is bidden met een hart vol vertrouwen. En daar zijn soms geen woorden voor nodig.

“Prayer is not asking. It is a longing of the soul. It is daily admission of one’s weakness. It is better in prayer to have a heart without words than words without a heart.”

(Quote van Ghandi) Op instagram post ik haast al mijn maaksels. Dus wil je meer ‘zien’ kan je me daar volgen. Wil je weten hoe ik iets doe qua journalen – lees m’n eerdere blogs of mail me.

november 9, 2015 0

Bible journaling: a matter of HEart, not art!

Het kan je nog niet ontgaan zijn want of facebook, instagram zowel als hier op m’n blog heb ik het er al meermaals over gehad: ik heb er een hobby bij. Bible Journaling. Sinds juni ben ik ermee begonnen en zelfs tijdens mijn vakantie had ik m’n spullen mee. Bible Journaling is eigenlijk niets meer of minder dan bijbellezen en daarna het gelezene creatief verwerken. Dat verwerken kan in je bijbel zelf maar ook in een notitieboek. Hoe creatief je het maakt ligt aan jezelf. Je kan er hele tekeningen bij maken en deze verven of inkleuren met pastels, krijt of potloden maar je kan het ook houden bij ‘wordart’; een kerntekst overschrijven in mooie letters. Wat je maar leuk lijkt.

Waarom ik begon geen idee maar het journalen op zich ontspant me, en maakt dat ik weer met plezier in de bijbel duik. Teksten ‘spreken’ weer en doordat ik er wat bij kleur, verf, teken of doodle blijven ze langer in mijn hoofd hangen.

Ik denk dat het iets te maken heeft met het feit dat je door het creatieve gebeuren in je hersenpan niet alleen je taalcentrum aanspreekt maar dit combineert met je beeldbrein. Maar hoe dan ook: mijn geest vult zich met mooie woorden en betekenisvolle zinnen die ik dagenlang met me meedraag.

Wat mij naast het journalen zelf aanspreekt is de online community die erbij hoort. Via facebook en instagram heb ik me bij een aantal groepjes aangemeld. Dagelijks vult mijn newsfeed zich met mooie creaties, (korte) getuigenissen, en bemoedigingen. Het is echt niet zo dat iedereen even creatief is en dat er elkaar de loef afgestoken wordt. Verre van zelfs. Je hoeft zelfs niet echt creatief te zijn. Zoals ze er zeggen “Its a matter of HEart not art.”

De eerste paar keer journalde (ik moet hier nog een passend nederlands woord voor vinden) ik in m’n jongerenbijbel, gewoon in potlood over de tekst heen, maar al snel kocht ik de bijschrijfbijbel. Al teken ik soms over de tekst heen, ik wil wel dat deze altijd leesbaar blijft. Deze week heb ik een tweede bijbel gekocht, het idee erachter: dan hebben m’n zoons later beide een bijzondere ‘erfenis’ van betekenis … Ik ben iig ‘hooked’. Ik schreef het al eerder, maar nog steeds vind ik het vreemd dat ik er buiten facebook nog maar zo weinig over gehoord heb. Journalen leent zich bij uitstek om in zowel individueel als in groepsverband te doen. Het is ideaal om in de kerk in meidengroepen te introduceren of om als terugkerende workshops aan te bieden, het is zelfs een aanvulling op bijbelstudies of preken. Wie zijn bijbel liever niet ‘bekladt’ kan werken met inlegvelletjes of in een notitieboekje … er zijn zoveel mogelijkheden!

Omdat verschillende ‘volgers’ me op social media al meermaals vroegen naar tips en trucs of waar je op moet letten met die flinterdunne blaadjes volgt er nog een blog hierover.

augustus 17, 2015 0

Biblejournaling

Voor de enkeling die het op facebook of instagram niet was opgevallen: ik heb weer eens een bevlieging 😝. Hoe ik er precies bij kwam weet ik niet maar een week of twee geleden begon ik te tekenen in m’n bijbel en op zoek naar inspiratie stuitte ik via Pinterest op het bible journaling.

Binnen 2 dagen had ik mij nieuwe – veel te dure- softcolour kleurtjes en een craftbijbel aangeschaft en nu zit ik haast elke vrije minuut in mn bijbel te lezen, schrijven en te tekenen.

Het lijkt wel alsof ik ineens in een oase beland ben terwijl ik toch echt niet het gevoel had in de woestijn te zitten. Maar m’n creatieve geest komt als het ware op spirituele wijze tot leven. Nouja, zoiets 😜

In ieder geval ontdek ik nu een hele nieuwe wereld met bijhorende community, heb ik FBcontact met dames van Zweden tot Zuid-Afrika en all the way to Canada, leer ik over technieken wat voor materialen en pennetjes al dan niet soordrukken of de bladzijden doen kreukelen en geniet ik met alle passerende creaties op vernieuwde wijze van Gods Woord. Inspiratie in de diepste betekenis van het woord.

Wat ik echter niet begrijp is waarom ik er niet eerder van ‘hoorde’. Ik weet wel dat bij uitgave van de craftbijbel ik gebeld werd met de vraag of ik hier in de buurt een workshop kon geven in hoe je de kaft kon pimpen… ZO blij dat ik toen nee zei! Het ging destijds (en ogenschijnlijk ook op de sestra site??) alleen maar om de buitenkant van deze bijbel. Terwijl de binnenkant zoveel interessanter is!! En wat een beginnersfoutjes heb ik gemaakt…

Wat mij betreft hebben de uitgever en dames van Sestra of wie dan ook hier in ieder geval een giga-kans laten liggen. Want zelfs al heb je totaal geen tekentalent: met een paar kleine tips en trucs maak je prachtige kunstwerken die je helpen Gods Woord te memoriseren en je eigen te maken. En het levert je behalve een dosis ontspanning ook nog eens een prachtig unieke bijbel op!

Anyway – ik heb voorlopig weer een bezigheid – voor zolang dat duurt bij mij. 😁

juni 13, 2015 0

Zien op Jezus

Volgens mij heeft elk gezin wel een rommellade. En herken je dit: je moet wat hebben, kijkt in de la maar ziet het niet liggen. Of sterker nog, je weet ineens niet meer wat je hebben moest. Tussen kijken en zien ligt een hele wereld.

Wanneer Gods volk door de woestijn trekt vergeten ze al snel hoe wonderlijk hun God is en hoe spectaculair hij hen redde uit Egypte. Ze gaan allemaal hun eigen gang en misdragen zich stuk voor stuk. Lijkt mij stug dat ze dit gedrag van zichzelf niet door hebben gehad… Maar hoe vaak ‘weet’ je wel dat je iets anders zou moeten doen maar doe je het niet? (Hoeveel snoepjes eet ik wél terwijl mijn lijn het eigenlijk niet kan hebben? En natuurlijk liggen de kilo’s niet aan mij maar aan de medicatie en kan ik niet bewegen door m’n rug …)

In ieder geval loopt het de spuigaten uit en God straft ze met een slangenplaag. Bij bosjes vallen ze om. Maar God geeft ze ook een uitweg. Mozes moet een koperen slang op een stok bevestigen en wanneer ze hun blik daarop richten zullen ze niet sterven van de giftige beten. Het was meer dan een oppervlakkig kijken. Want met het oprichten van hun hoofd en het focussen van hun ogen moesten ze wel erkennen dat ze fout waren geweest, gestraft werden maar hun heil bij God konden halen. Ze moesten het verschil zien tussen hun levenshouding zonder God en wat het is om te leven mét Hem.

Zo gaf de slang des doods bij erkenning hun het echte leven.

Wanneer Johannes spreekt over het verhogen van de mensenzoon speelt dit verhaal in zijn achterhoofd. Iedereen maakt fouten, allen hebben gezondigd, maar om ons leven te kunnen behouden moeten we opzien naar Jezus. We kunnen wel kijken naar Hem en weten dat het anders moet of kan, maar opzien … ? Durven we al onze fouten, zonder slappe excuses, te erkennen en voor Zijn troon te leggen? Durven we onze zondige levensstijl achter ons te laten en te kiezen voor een écht leven met Hem?

Kiezen voor het eeuwige leven is dagelijks opzien naar Hem.

(Biblejournaling: pennetjes van de Action op doorzichtig tekenpapier en ingekleurd met Bruynzeel Design potloden met doezelaar.)

juni 8, 2015 0

(On)mogelijk bij God

Wanneer ik ergens stevig van baal moet je niet bij me aankomen met een dooddoener als ‘God heeft vast wat anders op het oog voor je.’ Helemaal kriegel word ik daarvan. Waarom? Omdat daarmee mijn moeite of teleurstelling als een bagatel wordt afgeserveerd en er eigenlijk gezegd wordt ‘Stel je niet aan.’, ‘Ik heb geen zin in sip gedoe dus gedraag je aub weer vrolijk.’ of iets dergelijks.

Wanneer je iemand wil bemoedigen kan je dat niet even snel snel doen. Bemoedigen en opbeuren doe je door eerst en vooral naast die persoon te gaan staan en hem of haar te laten weten dat je betrokken bent. Wanneer je veel dagdagelijks contact hebt is die betrokkenheid er vaak al sowieso maar wanneer je elkaar alleen maar af en toe op fakebook spreekt kan dat behoorlijk anders liggen.

Het erkennen van andermans moeite of verdriet is een stap die je, wat mij betreft, nooit mag overslaan. Het toont gevoeligheid en medeleven. Pas wanneer je op dit niveau kan praten met elkaar kan je de ander wijzen op dat wat mooi, waardevol en bemoedigend is. Pas dan heeft het ook echt effect.

Wanneer God Maria uitkiest om Zijn zoon negen maanden lang bij zich te dragen, te baren en op te voeden, stuurt hij een engel om dat schokkende nieuws op een persoonlijke wijze over te brengen. Ongetrouwd zwanger wezen kon je dood betekenen en anders in ieder geval een leven lang met de nek aangekeken, dus zoiets zet je niet even in een whappje of mail. Hoe ze dat moet bolwerken in haar eentje?

“Bij God is niets onmogelijk.” Antwoordt de engel haar.

Maar ze staat er niet alleen voor. Elisabeth ontvangt ook een wonder en daar kan ze voorlopig mee optrekken. God geeft haar iemand die haar begrijpt, iemand die naast haar staat en haar kan bemoedigen met dezelfde woorden als van de Engel. Niet als dooddoener maar als een belofte waar ze op mag vertrouwen.

Dat vertrouwen wil trouwens niet zeggen dat God altijd in een leuke uitkomst voorziet. Maria moest tussen de beesten bevallen, heeft jarenlang als vluchteling geleefd, werd bij thuiskomst als overspelige aangekeken en ze kon uiteindelijk haar zoon, na een intense lijdensweg, begraven. Vertrouwen betekent dat je je eigen idee van wat goed is leert loslaten en welke uitkomst dan ook accepteert omdat je weet dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn…

Wanneer jij ergens mee worstelt hoef je dat niet weg te stoppen. Je hoeft het niet te (laten) bagatelliseren. Je mag je twijfel of verdriet hardop erkennen, net als Maria. En daarnaast mag je weten dat bij God niets onmogelijk is en je Hem mag vertrouwen, wat de uitkomst ook zal zijn.

juni 6, 2015 0

zo moeder zo zoons – zo grootouders??

Als ik ergens allergisch voor ben dan is het mezelf moeten vergelijken met een ander. Met wie ik mezelf ook vergelijk, ik heb altijd het gevoel er bekaaid vanaf te komen. Met teleurstelling en ontmoediging tot gevolg. Nu vraagt m’n hartschrift me mezelf te vergelijken met mijn vader en moeder en te zoeken naar een eigenschap die ons verbindt. Pff – moeilijk zeg. Ik denk dat we geen van allen goed met afwijzing om kunnen gaan. Maar hé, wie wel?

Ik heb de neiging om negatieve dingen in mezelf te zoeken – en in dit geval geldt het spreekwoord wie zoekt die vindt voor 100%… Maar dat vind ik niet eerlijk tegenover mijn ouders. Ik wil iets positief zoeken: creatief. Mijn ouders zijn beide – op geheel eigen wijze – creatief. En dat ben ik zelf ook wel. Tenminste, wanneer ik in de mood ben. Niet zozeer alleen in het maken van dingen, maar ook wel in het bedenken.

Net als m’n vader heb ik altijd de ambitie, hoop en dromen gehad om iets te ‘bereiken’. Al is aan die gedrevenheid nu wel een einde gekomen. Net als mijn moeder geniet ik nu het meest van mijn kids. Ze zien groeien naar volwassenheid, met alle vallen, nog eens vallen en opstaan, vind ik prachtig. En hoewel ik van mezelf niks meer ‘moet’ (heb er zelfs een aversie tegen) blijf ik bezig op mijn manier. Soms weet ik niet wat ik allemaal gedaan heb maar is de dag weer voorbij zonder dat ik heb stilgezeten – maar veel nuttigs heb ik dan ws. ook niet uitgevoerd…

Lastig, mezelf vergelijken met mijn ouders; ik vind mezelf gewoon heel anders. Als ik het omdraai, en m’n zoons met mij vergelijk herken ik veel meer. Het teruggetrokken gedrag van Zoon 1, het niet tegen (onduidelijke of onverwachte) veranderingen kunnen maar tegelijk een hekel hebben aan sleur, het hyperactieve (bij mij dan meer occasioneel manisch :B), het niet kunnen stoppen van gedachtestromen, het creatieve in dingen bedenken… Of het attente van Zoon 2, het altijd geaccepteerd willen zijn, niet tegen grenzen kunnen of laat staan tegen afwijzing, het rechtvaardigheidsgevoel, het (extreem) veel tijd nodig hebben om je ergens overheen te kunnen zetten. Maar ook hij is op zijn manier weer creatief en heel inzichtelijk (ik vraag juist hem altijd advies mbt kleding of inrichting) … Ik kan alleen maar hopen dat ze meer positieve eigenschappen erven dan negatieve…

Grappig, nu ik zo eigenschappen van mijn kids opsom die ik ook in mezelf herken, kan ik deze ook zo toewijzen aan 1 van de vier grootouders … Mezelf zie ik niet als ‘eigendom’ van mijn ouders – maar als losstaand individu (gelukkig maar – anders zou ongezond zijn) terwijl ik mijn kids nog echt als ‘deel / eigendom van mij’ beschouw en dus de vergelijkingen beter zie. Ik moet eens vragen aan mijn moeders of dat gevoel ooit overgaat. Ik kan het me nl. niet voorstellen. Mijn jongens zijn van mij!

(nav hartschrift blz 20)

januari 7, 2014 0