Wanneer je bij jezelf ontdekt dat het vuur qua geloof  wat minder wordt heb je mogelijk nood aan “A change of face, place or pace”.

Een verandering van gezicht, plaats of pas. Soms heb je iets of iemand  nodig om je de juiste spiegel voor te houden, maar door iedere keer op dezelfde mensen te rekenen kan er gewenning optreden. Of soms (in mijn geval) kunnen (sommige) mensen -christenen zowel als ongelovigen – je juist afleiden van waar het in het geloof om draait. Af en toe daar verandering in aanbrengen is dus wijs.

Zo kan een verandering in plaats net zo een aanwakkerend effect hebben. Doe je stille tijd eens een keer geheel ergens anders. Bij wijze van zit je een keer aan de keukentafel ipv op de bank. Maar een keer in het bos of op het strand kan ook ontvlammend werken.

Wat voor mezelf het beste werkt is een verandering in pas. Even een ander ritme. Te vaak val ik in de kuil van haast-je-rep-je. Ben ik druk met werk, kinderen, huishouden of …. Een verandering in ritme, het inhouden van de tred waarmee ik aan alles voorbij loop is dan noodzakelijk om mijn vuur weer op te doen laaien. Dan is het tijd om te stoppen met lopen. Op mijn Heer te wachten, Hem weer voor te laten gaan en weer achter Hem gaan ipv voorop te rennen. Mij helpt het om te journalen in mijn bijbel. Gewoon al lezend tekenen. Het ontspant en motiveert me tegelijk.

Ik heb een aantal jaren qua geloof in de koelkast gezeten (op zich niet verkeerd hoor), het face-gedeelte hoeft voor mij niet zo (vooral niet in de kerk – sorry luitjes), qua plek zit ik het liefst op vakantie wat niet altijd kan en dus is mijn ritme heel belangrijk. Dus met regelmaat zit ik aan de keukentafel (toch weer die ‘place’) te tekenen.

Dit schilderij maakte ik jaren geleden (2008 als ik me niet vergis) maar is voor mij nog steeds actueel.

Hoe zit het met jouw liefde voor God? Heb jij nood aan “a change of face, place and pace?”