Politieagenten die worden bekogeld, pleegkinderen die door de overheid in de steek gelaten worden, ouderen die tot de middag in een natte luier liggen, een torenhoog echtscheidingspercentage … wat is liefde vandaag de dag nog waard?
Of is het juist het gebrek aan liefde waardoor onze wereld onnodig lijdt?

De liefde is lankmoedig, zij is goedertieren, de liefde is niet afgunstig, de liefde behandelt niet lichtvaardiglijk, zij is niet opgeblazen.  

De statenvertaling gebruikt een hele rij dure woorden die nogal in onbruik zijn geraakt. En hoewel de herziene statenvertaling dezelfde bijbeltekst uit 1 Korinthe 13 (v4) een stuk begrijpelijker uitlegt, heeft deze keer de bijbel in gewone taal mijn voorkeur;

Liefde is geduldig en vriendelijk, liefde is; niet jaloers zijn, niet vertellen hoe goed je bent, jezelf niet belangrijker vinden dan een ander.

Laten we anno 2017 de ware liefde weer introduceren in elk aspect van ons leven. Laten we mild en vriendelijk reageren wanneer we moeilijkheden of probleemzoekers tegenkomen. Laten we ons verdraagzaamheid eigen maken, alsof het een tweede natuur is.  Laten we voorkomen dat we branden van jaloezie, ontevreden zijn met wat we wél hebben doordat we vooral letten op dat wat we niét hebben.  Laten we ophouden met onszelf zo veelvuldig te presenteren, onszelf beter voor te doen dan dat we werkelijk zijn (vooral op social media). Laten we de ander belangrijker achten dan onszelf: op het werk in ons huwelijk, in relatie tot onze kinderen, tegenover de vluchtelingen, …  en ons overgeven aan Gods Liefde