Leerlingen & complimenten

blaadje 1Chaos – iedereen loopt alle kanten op – tassen verstopt onder de tafels – opgewonden gekwetter en geklets – geroezemoes en fluisterend overleg – enthousiaste ‘Oh’s en Ahh’s ‘ : M’n leerlingen zijn bezig met een complimentensafari. Op het programma staat een reeks lessen over het belang van complimenten, het herkennen van kwaliteiten en leren het leven positief te beschouwen. In plaats van kaal de theorie door hun strot te douwen onderwerp ik ze eerst aan een stel oefeningen waarbij emoties als twijfel, verwondering en blijdschap inspelen op hun geluksgevoel. En gelukkig werkt het … Naarmate de les vordert stijgt hun enthousiasme en vrolijkheid.  Een sprankelend geluksgevoel waait door de klas.

 

Complimenten werken verbindend. Iemand een compliment geven is niet alleen goed voor de ontvanger, ook de gever heeft er baat bij. Complimenten, groot en klein spelen een belangrijke rol voor wat betreft de eigenwaarde en (zelf)vertrouwen. Complimenten troosten, bemoedigen, geven hoop, moed en kracht. Complimenteren maakt dat de ander zich gezien en gewaardeerd voelt. Complimenteren maakt dat je je richt op de positieve kanten, op de kwaliteiten, op dat wat je zelf mooi, leuk, lief of bemoedigend vindt. Complimenten doen je positiever in het leven staan.

Daarom deel ik op school graag en veelvuldig complimenten uit… In het begin voelde het onwennig en soms zelfs een tikje nep. Soms moest ik een stukje onzekerheid overwinnen om iets te durven zeggen. Maar ik zag dat het ze goed deed, hoe simpel of klein het compliment ook is, je ziet een leerling toch een beetje groeien wanneer je uitspreekt wat je opvalt, wat je ziet…  “Heey, wat zit je haar leuk!” “Zo, ik kan merken dat je goed geleerd hebt, knap van je!” ” Zo, jij ziet er mooi uit vandaag!” ” Ik ben zo trots op je!” “Hoi knapperd, wat leuk dat jij weer in m’n les bent, kom je gezellig voorin zitten?” “Ik wil je even zeggen dat ik je onwijs lief vind, ik heb gezien wat je voor x gedaan hebt, zo lief! Je bent een mooi mens.”  Mijn pauzes gaan soms helemaal op aan complimenteren (en kletsen met leerlingen :P) maar het geeft me energie, maakt me vrolijk en het creëert ook nog een band tussen mij en de leerlingen.

 

blaadje 2Vandaag zette ik mijn klas dus aan het complimenteren. Elke leerling schreef zijn naam in dikke letters op een blad. Met de pen in de hand kregen ze de opdracht om voor elke klasgenoot een gemeend compliment te bedenken en op diens blad te schrijven. Maar – er mochten op 1 blad geen 2 dezelfde complimenten staan. Aanvankelijk schuifelen ze een beetje nadenkend heen en weer, ontdekken ze dat ze elkaar misschien toch niet zo goed kennen als dat ze dachten. Vervolgens ervaren ze dat het niet zo vanzelfsprekend is om iets positief uit te spreken: er is soms een flinke dosis moed voor nodig.  En dan komt het … bij elk compliment wat ze schrijven ontkiemt een zaadje van geluk en groeit de dosis lef. Steeds enthousiaster bedenken ze nieuwe, onuitgesproken, positieve dingen van elkaar. Het gaat er steeds vrolijker aan toe en met plezier lezen ze elkaars complimenten, er wordt gelachen en gegiecheld, geglimlacht en gegrijnsd.

 

blaadje 3Aan het eind van de les, wanneer alle leerlingen hun blaadje met schrift opruimen en de klas uit verdwijnen, verschijnt er een blaadje op m’n bureau. Ongemerkt heeft 1 van mijn pupillen een a4tje met mijn naam tussen die van de anderen gelegd. Wat een schat.

Op mijn keukenkast prijkt nu dit blaadje vol met woorden die me bemoedigen. Complimenten die mijn hart raken, mij me gewaardeerd doen voelen en mijn geluksgevoel verhogen. Ik wilde m’n leerlingen een belangrijke levensles meegeven en ik kreeg er een bemoediging van jewelste voor terug. Wat een heerlijke baan heb ik toch.

 

De erfenis van Dettol

Dettol Advertisement, 1950Dettol …  Mijn keuken geurt naar Dettol. Vanmiddag, na mijn werk, na een heerlijke smoothielunch, na een paar vergeten boodschapjes en na een afspraak met Jurgen en een kop latté heb ik m’n mouwen even opgestroopt. Vaatwasser, aanrecht, fornuis, kastdeurtjes … alles heb ik gesopt met een Dettolsopje. Niet met het goedkope wibra-product wat ik standaard gebruik, nee, vandaag was een ‘Dettoldag’. De geur van Dettol heeft iets. Behalve iets schoon en opgeruimd heeft het ook iets heel vertrouwd. Dettol doet me denken aan mijn moeder.

‘Vroegâh’ toen ik nog ‘jong’ was gebruikte mijn moeder bij voorkeur dit product om de keuken en badkamer mee te boenen.  Meerdere keren per week werd het hele huis onder handen genomen en allerlei producten passeerden de revue, maar Dettol is me bij gebleven. Duur als het was werd het maar af en toe gebruikt en ging er slechts een minuscuul scheutje in een volle emmer heet water.  De geur had iets heel specifiek. Het had iets luxe…

Destijds heb ik er nooit bij stilgestaan maar het is iets wat mijn moeder me als erfenis heeft meegegeven. De herinnering heeft zich in mijn hersenpan gegraveerd.  Dettol is nog steeds niet goedkoop maar ik heb haast altijd wel een fles in de kast staan. Ik gebruik het, net als mijn moeder toen, niet vaak, want de herinnering moet zoet blijven en mag onder geen beding vervallen in sleur. Maar wanneer ik me ondanks de klusjes wil baden in luxe, wanneer ik extra behoefte heb aan een opgeruimd gevoel of gewoon wanneer ik mijn moeder mis en haar ondanks de afstand  heel dicht bij me wil voelen dan komt de fles uit de kast en schenk ik er een geutje uit.  Dan vormt er zich in mijn wasbak een geurend en in vervoering brengend sopje.  Het zeldzame type sop wat je het idee geeft te baden in schoonmaakluxe.  En luxe ligt me wel. Het schoonmaken wat minder, ik ben niet zo schoonmakerig als mijn moeder destijds: geheel tegen de traditie in zet ik juist met alle liefde man en kinderen in voor dit en andersoortige klussen.  Maar hoe goed ze zich ook van hun taken kwijten … niemand vervangt mijn moeder.  Dus soms moet ik zelf aan de slag … gelukkig hoef ik nooit veel te soppen om het schone en vertrouwde gevoel op te roepen.  Het gevoel zit ‘m echt in de geur.

Mmm, volgende keer ruik ik wel gewoon aan de fles… Een erfenis die ik aan mijn kids meegeef.

 

 

.

 

(opdracht uit hartschrift blz 19)

Omhoog ↑