Tag: Christus

Ker -ST- mis

(No English – this poem can’t be translated very well 😅)

Ik bezie de wereld vanuit mijn bubble, gevaren sluit ik buiten.

In alle kwetsbaarheid waan ik me veilig als de wereld lijkt te sluiten.

De wereld aan onze voeten is nooit eerder zo onbereikbaar geweest.

En ook al doen we het ‘samen’ ; eenzaamheid viert feest.

Maar wat als nou die bubble, dat alleen zijn, ons tot zegen keert?

Dat het gebrek aan toeters, bellen, en vreterij, ons iets heel belangrijks leert?

Wat als we de st van stilte weer centraal stellen in dit festijn?

Dat we de freaking kermis weer echt kerstmis laten zijn?

Het Kind hoort op de eerste plaats, dat lijken we soms smakelijk te vergeten.

Zijn komst staat centraal – dát is hetgeen we moeten weten.

In het midden van ieders bubble,

daar vindt men hét kind.

En dat is het grootste geschenk… mits je Hem vindt.

Meer creativiteit vind je op mijn instagram of facebook.

0

He IS risen!

And at the ninth hour Jesus cried with a loud voice, “Eloi, Eloi, lema sabachthani?” which means, “My God, my God, why have you forsaken me?”

After His painful cry on Friday it became silent… but in the past 2000 years it was only on one day everyone thought He was dead. At Sunday it became clear. He was risen.

Now we can proclaim with a clear voice: He is risen. He is alive!

In het negende uur riep Jezus met luide stem ‘Eloï Eloï, Lema Sabachtani’ wat in onze taal betekent ‘Mijn God, Mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’

Na zijn roep op vrijdag werd het stil. Stille zaterdag. Maar gedurende de afgelopen 2000 jaar is er maar 1 dag geweest waarop iedereen geloofde dat hij dood was. Die zondag werd het snel en voor velen duidelijk…

En met luide stem verkondigen we ook nu vandaag; Hij leeft! De Heer is waarlijk opgestaan.

Marc 15:34 #easter #Pasen

More drawings and sketchnotes on my instagram.

0

Raven

English translation: scroll down!

Wat ik vandaag leerde van Elia in 1 Koningen 17


1: hij stond voor een dreigende koning maar was zich meer bewust van de grotere Macht dan van welke aardse groothejd dan ook. Zo mogen ook wij ons meer bewust zijn van Gods aanwezigheid wanneer we onze uitdagingen aangaan.

  1. Soms stuurt God je niet naar een volgende uitdaging… soms zegt hij simpelweg ‘Mijn kind, het is nu even geen tijd meer voor drukte, openbaarheid, doen of gehaast… nu is het tijd dat je je een poosje terugtrekt, op adem komt, je je door Mij laat verzorgen… even back to basics!”
  2. Soms moeten we net als Elia ons weer even leren focussen op de geest van Gods wet en niet op de letter ervan. God laat zich niet begrenzen door onze traditionele ideeën van wat goed of fout is, rein of onrein of van wat wij denken dat ‘hoort’.
  3. De beek droogde uit vlak voor Elia’s ogen: God wil dat we op Hem vertrouwen, niet op zijn voorzienende geschenken…

Ik maakte gebruik van Jane Davenport krijtjes (net als Gelatos) en stencils; te verkrijgen bij @lucinde. De kraai waterverfde ik op een apart vel en knipte/plakte ik.
Ik hou de tekst graag leesbaar: dus de plaksels over de tekst maakte ik vast met 2 aan elkaar gelijmde post-it blaadjes: zo haal ik ze er ook makkelijk weer af!

Lessons from Elijah in 1 Kings 17;

  1. When he stood before king Ahab; he was more conscious of the presence of someone greater than an earthly king… as should we when we face out challenges.
  2. Sometimes God fatherly says ‘There, my child, you’ve had enough of this hurry and publicity and excitement… hide yourself by the brook I show you and let me feed you for a while…’
  3. The ‘unclean’ ravens brought his food… As Elijah we sometimes need to put away traditional ideas of clean/ unclean, wrong/ right, so God can emphasize on the spirit of the law before the letter of the law.
  4. But the brook dried up; God wants us to trust Him, not His gifts…

I created the background of this page with Jane Davenport crayons and stencils I got from @lucilight

The raven I watercolored, cut and pasted on top. With a micron fineliner I added my thoughts.

0

My Shepherd

Even when I’m grazing the outskirts of the meadow, or when I choose not to stay in the middle of the flock, prefer the freedom of the margins; He is my Shepherd. I listen to His voice. And I trust my Lord to keep me safe, knowing He loves me and takes care of me!

Zelfs wanneer ik me begeef op de rand van wat men acceptabel vindt, zelfs wanneer ik meer geniet van het gras aan de rand van de wei dan dat ik me begeef in het midden van de kudde, zelfs wanneer ik meer geniet van afstand en rust dan het ‘sociale gemekker’ … Hij is mijn Herder! Ik vertrouw op Hem. Hij houdt me in de gaten, waakt over me, beschermt me. En ik weet: Hij heeft me lief en zorgt voor me.

0

Love x 3

(Scroll down for English translation)

Gods liefde werd tastbaar in Jezus’ geboorte. Dat de genade van Christus, de Liefde van God en de nabijheid van de Heilige Geest jullie overal doorheen mag dragen! 😘 Fijne feestdagen allemaal!

(Ontwerp vd tekening maakte ik jaren geleden al voor een kerstdienst waarin ik een schilderij binnen het tijdsbestek van die dienst moest maken. De 3 harten staan voor Vader, Zoon en Geest die je door hun liefde en verbondenheid weten te dragen)

Christmas … love came down. “The grace of the Lord Jesus Christ, and the love of God, and the fellowship of the Holy Spirit be with you all.” (2Cor13) < em>The design of the 3 hearts represent the unity between Father, Son en Holy Spirit and how they carry you through everything! < em>May your Christmas be bright and the year to come filled with His love! < em>

0

#Woordvrouw 31: Bat-Melech

tekst bij Bat-Melech

(Scroll down for English translation)

Always wear your invisible crown!

Lezen: Romeinen 8:14  en Psalm 45:14-16

Hallo, ik ben Bat-Melech, ik ben de dochter van de koning, Je hebt het misschien niet door maar ook al word ik niet zo specifiek genoemd in de bijbel, ik kom er heel vaak in voor. Ik ben het oogappeltje van de koning. Zijn prinses. Hij houdt zoveel van mij dat hij me alles geeft wat ik nodig heb en meer. En als ik wat fout doe, mag ik altijd bij hem komen, wetende dat hij me vergeeft.

Voor de duidelijkheid: ik ben niet altijd zijn dochter geweest. Hij heeft mij, Bat-Melech uitgekozen om zijn dochter te zijn. Hij heeft me geadopteerd. Lang verhaal hoe dat kwam maar soms voelt het alsof ik altijd al bij hem heb gehoord, en soms ook niet en dan verlang ik wel weer naar het leventje wat ik leidde voor ik hier in het paleis kwam. Maar het is maar waar ik naar kijk: het gras is altijd groener waar je het water geeft. Dus dwing ik mezelf te kijken naar alle rijkdom en vooral alle liefde die hij me geeft.

Hij is er altijd voor me. Echt waar. Staatszaken hebben nooit, never, nimmer voorrang op mijn welzijn. Ik mag altijd zomaar zijn kantoor binnenstormen. Hij maakt altijd tijd voor me. Heel bijzonder eigenlijk. Ik moet mezelf ook af en toe in herinnering brengen dat ik dit niet voor lief mag nemen. Het is zo waardevol, maar tegelijk ook zo ‘gewoon’… tja, ik kan het niet goed uitleggen …

Soms geeft hij me niet wat ik wil, en ondanks het feit dat ik me dan heel verwend kan gedragen (of zelfs boos en verwijtend), blijft hij me beschermen. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik soms wel baal dat hij me niet gewoon vertelt waarom. Ik heb het hem vaak gevraagd maar hij zei alleen maar:  “Bat-Melech, vertrouw maar gewoon op mij. Als ik je je zin een keer niet geef heb ik daar een goede reden voor. En nee, die reden hang ik niet altijd aan je neus want dan ga je je alleen maar meer zorgen maken. En die zorgen; die heb ik op mij genomen liefje! “… ondanks mijn boosheid bleef hij lief en vriendelijk.

Waar ik eerder het leven maar nam zoals het kwam en niet altijd geloofde in mijn eigen kunnen, liet hij me zien hoe bijzonder alles eigenlijk is. Hoe bijzonder en getalenteerd ik ben. Hij heeft me aangesteld als zijn ambassadeur (ik geef toe, soms ben ik nog in training) en heeft mijn leven een waardevolle invulling gegeven. Ik heb nu echt een geweldige baan!

De koning vindt me, ondanks al mijn tekortkomingen, een prachtige dame. Dat zie ik in zijn ogen, dat lees ik in de briefjes die hij me af en toe stuurt en dat ruik ik aan de bloemen die hij me regelmatig geeft. Hij is een geweldige papa!

Bat-Melech betekent ‘dochter van de koning’.  Jij bent Bat-Melech. God is de koning. Jij bent God’s dochter. Jouw naam mag dan niet letterlijk in de bijbel opgetekend zijn; zoveel teksten gaan wel over jou of zijn aan jou gericht. Jij bent gekozen, geadopteerd, gewaardeerd, talentvol, af en toe verwend, maar bovenal een geliefde prinses! (of prins voor de heren die dit lezen 🙂 ) Dus, in wat voor omstandigheden je ook zit: recht je rug, hef je hoofd en always wear your invisible crown! (draag altijd je onzichtbare kroon!)

Doen:

  • Lees het bovenste nog eens, en vul in plaats van ‘Bat-Melech’ je eigen naam in. Vertel God wat dit met je doet, waar je moeite mee hebt of wat je raakt…
  • Koop vandaag een bloemetje voor jezelf ; een dikke rijke bos of een enkele roos (of pluk er ergens 1) en zet het in een vaas op een zichtbare plek in huis. Elke keer dat je ernaar kijkt mag je beseffen hoe groot God’s liefde is voor zijn prinsesje en hoe vaak Hij voorziet ik grote en kleine ‘kadootjes’.

Creatief:

De spreuk ‘Always wear your invisible crown’ vond ik helemaal bij dit stukje passen. Het zegt me dat ik altijd met een geheven hoofd mijn omstandigheden tegemoet kan treden. Ik hoef niet te twijfelen aan mijn status! Ik ben een koningsdochter! Omdat ik me dit met regelmaat wil inprenten heb ik deze tekst in mooie handlettering uitgewerkt en er een boekenlegger van gemaakt. Het sjabloon voor de boekenlegger vind je hier, je kan hem uitprinten en zelf met inkt, verf of potlood opfleuren. Ik gebruikte distress ink en heb hem daarna gelamineerd voor ik er een lintje aan maakte.

Dit was de laatste woordvrouw in deze challenge. Morgen nog een ‘En nu blogje’  maar dan is het toch echt ten einde.  Laat ons gerust weten hoe je het vond en wat je eraan gehad hebt. Welke ‘les’ was voor jou het belangrijkst? Wat kwam het meest bij je binnen?  Je bent welkom te reageren op deze blog, via een persoonlijk bericht, via instagram of via de bijbel journaling groep op facebook.  Heb je nog niet alle woordvrouwen overdacht: geeft niet, de blogs blijven online!

Iedereen enorm bedankt voor het meedoen. Het was en is ons gebed dat de challenge veel zegen bracht en brengen zal.
Een extra dank je wel aan Lucinde die met me mee schreef, dank aan het gebedsteam wat gedurende de hele challenge achter ons én alle deelnemers stond en  dank aan Jenny Pollett voor het meekijken met m’n vertalingen.

Always wear your invisible crown!

tekst bij Bat-MelechRead: Romans 8:14 and Psalm 45: 14-16

Hello, I’m Bat-Melech, I’m the King’s daughter. Maybe you haven’t noticed yet, but though I’m not specifically mentioned in the Bible, I’m very often in it. I’m the king’s fondling. His princess. He loves me so much that he gives me everything I need and even more. And when I do something wrong, I can always rely on it that he forgives me wholeheartedly.

For the sake of clarity: I haven’t always been his daughter. He chose me, Bat-Melech to be his. He adopted me. Long story, don’t ask, but sometimes it seems like I’ve always belonged to him. And when it sometimes doesn’t I long for the life that I led before I came to this palace. But you know: the grass is always greener where you give it water. So, despite how I feel, I force myself to look at all the wealth and especially all the love he gives me, again and again and again… Nothing can compete with that!

He’s always there for me. Really. State affairs never, ever, ever prevail on my well-being. I can always enter his office, don’t even have to knock! He always makes time for me. Very special indeed. I have to remind myself occasionally that I can’t take this for granted.  It’s so valuable, but at the same time so ‘normal’… well, I can’t explain it very well …

Sometimes he doesn’t give me what I want, and despite me acting very spoiled (or even angry and provocative at the time) he’s my steadfast; he continues protecting, caring and providing. I have to confess that sometimes I’m sick of the fact that he just doesn’t tell me why things happen or why he doesn’t give me what I asked for. I often asked him, but he always says, “Bat-Melech, just trust me. If I don’t tell you, I have a good reason to do so.  So stop worrying. I’ve taken your burdens because I love you! … and despite my childish anger, he always remains sweet and friendly.

Before, when I took life just as it came and didn’t always believe in my own abilities, he showed me how special everything about me actually is. How special and talented I am. He appointed me as his ambassador (I admit, sometimes I’m still in training) and He gave my life value. I really have an awesome job now!

In spite of all my shortcomings, the king sees me as a beautiful lady. I see can see it in his eyes, and I can read it in the letters he sends me occasionally and I smell it in the flowers he regularly gives me. He’s a great daddy!

Bat-Melech is Hebrew for “daughter of the king”. You are Bat-Melech. God is the king. You are God’s daughter. Your name may not be literally recorded in the Bible; So many texts are about you or are addressed to you. You have been chosen, adopted, valued, talented, occasionally spoiled, but above all: YOU ARE A BELOVED PRINCESS! (or prince for the gentlemen who read this :)) So, whatever your circumstances: straighten your back, lift your head up high and always, always wear your invisible crown knowing you are His! 

Contemplate:

  • Read the text again, and instead of  ‘Bat-Melech’ fill in your name. Tell God how this makes you feel.
  • + Buy a flower for yourself today; A thick, rich bunch or a single rose (or pick a flower from your garden…) and put it in a vase on a visible place in the house. Every time you look at it you can realize how great God’s love for you, his little princess, is and how often He provides in great and small ‘gifts’.

Creative:

The motto ‘Always wear your invisible crown’ fitted this devotional perfectly. It tells me that I can hold my head up high despite circumstances because I’m protected by my Father, and He always provides! I don’t have to doubt my status! I’m a royal daughter! I wanted this as a constant reminder so created a bookkeeper. You can find the template here .

This was the last biblical woman in this challenge. Tomorrow I will post a final  ‘How to continue on my own- devotional’ but after that the challenge really comes to an end. Please let us know how you experienced this journey! What lesson was the most important to you?  You are welcome to comment on this blog via a personal message via instagram or the Bible journaling group on Facebook. When you haven’t finished all the biblical women: no worries, the posts, free templates, printables etc remain online! 

Thank you very much for participating! 
An additional and big thank you to Lucinde who co-hosted this challenge with me, a big thank you to the prayer team and a loving thank you to Jenny Pollett for checking several of my translations!
0

geloven in onschuld

evaMet een ongekende heftigheid bonst m’n hart in mijn keel. Een diep verstikkend bonzen. M’n ogen tranen, mijn hele lijf lijkt in brand te staan. Zweetdruppels rollen langs m’n slapen, over mijn rug en maken mijn handen plakkerig.  Heftig bevend probeer ik steun te zoeken bij Adam maar zijn lijf voelt zo klam en koud dat ik er nog banger van word. In schaamte valt hij neer en grijpt paniekerig naar zijn hoofd, m’n knieën knikken, ik wil me het liefst afwenden maar durf niet. 

God is echt boos. Een verdrietige teleurgestelde boosheid. Zonder schreeuwen, zonder vuisten die dreigend door de lucht zwaaien. Hij is gepijnigd en vastberaden tegelijk.  Erger dan dit kan volgens mij niet. Maar kan ie zijn preek niet even in de wacht zetten? Ik heb amper tijd gehad om me te bedekken. Zo meteen valt het nog op dat dat ene druppeltje precies tussen m’n borsten door naar beneden glijdt. Hij had me gelijk kleding moeten geven. Hoe komt het dat ik niet eerder doorhad dat ik er zo naakt bijliep? Ik wil niet dat Hij me zo ziet. Hij heeft me weliswaar bedacht en gevormd maar wat heb ik mezelf toegestaan, wat heb ik ervan gemaakt? Hoe loop ik er nu bij? 

We leven al dagen in deze tuin, alle dieren hebben we leren kennen. God had ze met opzet geen naam gegeven, dat moest Adam doen zodat we een band kregen met elk levend wezen. De zachte pluimstaart van de eekhoorns kriebelden m’n neus toen ik ze knuffelde,  de mussen gingen op Adams schouder zitten en tjilpten in zijn oor tot hij zijn lach niet meer kon inhouden en toen het ’s avonds wat frisser werd kropen we dicht tegen de leeuwen aan en warmden we ons aan hun ronkende lijven. En vandaag was daar de slang. Sissend en glibberend hees hij zich in die ene boom waarvan God gezegd had dat we de vrucht ervan niet mochten eten. Tot vanmiddag hadden we er niet bij stilgestaan waarom dat niet mocht. Het maakte ook niet uit want er was zoveel lekkers. Ik heb nog niet eens van alle bomen en struiken gegeten dus waarom …

Ik kijk weer naar Hem. Zijn ogen spreken van een intens verdriet. Hete druppels biggelen over zijn wangen. Zijn schouders hangen teleurgesteld naar beneden. En zijn stem heeft een strengheid die ik niet herken. Maar het ergst is nog wel die afstand, een kloof die de eerdere verbondenheid lijkt te hebben opgegeten. Het is alsof er iets onzichtbaar groots tussen ons in staat.

adamWaar ging het fout? Wat maakte dat ik God ongehoorzaam was? De slang. De slang had het over God. Over alles weten. Adam en ik ‘wisten’ zoveel niet volgens hem, God hield zogenaamd dingen voor ons achter. Ik had er niet eerder bij stilgestaan, we hadden het immers zo goed. De zon scheen, we reden op de rug van de olifant mee naar de andere kant van de tuin, wanneer de wind bij de waterval het deed regenen op de oever dansten en lachten we om de druppels die op onze lijven spatten. We renden met de wolven mee en genoten van de kippen die scharrelden. Er was altijd iets leuks te doen. Maar de slang zei dat het nog beter kon, dat we als God konden zijn, dat God dat niet wilde en ons afleidde met al dat moois. Hij liet me die mooie volle vrucht zien, een beetje gelig met een rode blos en hij zag er zo zoet en sappig uit. “Waarom mag je zoiets moois en lekkers niet van God hebben?” vroeg het serpent. Volgens hem was dit stuk fruit de lekkerste van allemaal. Onze ogen zouden open gaan, we zouden inzicht krijgen, we zouden slim als God zelf zijn … Hij vroeg waarom we moesten gehoorzamen, of we zelf geen beslissingen konden nemen, of we dom wilden blijven, of ik niet als God wilde zijn …  en toen ging ik twijfelen. Oh nee, hoe kon ik? Na alles wat Hij voor mij deed, ik twijfelde aan Hem!

Adam en Eva hadden alle ingrediënten voor een prachtig en gelukkig leven van God ontvangen. Alles was perfect. Het was niet nodig dat ze inzicht hadden in goed en kwaad. God wilde ze die pijn bewaren. Hij had hun gezegend met onschuld.

Wanneer onze kinderen zich afvragen waarom bepaalde dingen gebeuren proberen we ze ook vaak af te leiden met iets anders, iets mooiers. We willen niet dat onze kinderen zich zorgen maken over onze financiën, over werkgelegenheid, voedseltekort, lijden en dood … daarom onthouden we ze van bepaalde informatie.  Wanneer een kind moet piekeren over hoe er eten op tafel komt, hoe papa aan een nieuwe baan moet komen of waarom de wereld zo vijandig is, verliest het haar naïeve onschuld. En net als een goede vader gunde God Adam en Eva een rijke dosis onschuld. Hij wilde niet dat ze bepaalde kennis bezaten zodat ze zich er ook geen zorgen om konden maken.

Niet het eten van de vrucht was hun eerste fout, het twijfelen aan Hem maakte hen schuldig. Het naïeve geluk wat ze kenden verdween als sneeuw voor de zon en met de ontvangen kennis kwam ook de verantwoordelijkheid. Ze moesten verantwoording dragen voor wat ze hadden gedaan. Het perfecte geluk in de tuin zou nooit meer de hunne zijn.

adamenevaWe maken ons allemaal schuldig aan het twijfelen aan God. Die twijfel doet de kloof alleen maar groeien. Die twijfel maakt dat we steeds verder van Hem verwijderd raken. Van alle zonden die we begaan, is de twijfel misschien wel het ergst. Daarom dat de bijbel spreekt over dat je het geloof van een kind moet hebben om de hemel te kunnen beërven ….

0

Een gezegend liefdeloos huwelijk

12032846_10206318898945718_9003962628064943760_oHet zal je maar overkomen; je zusje was helemaal hoteldebotel van die super aantrekkelijke hunk die met zijn plotselinge aanwezigheid het hele dorp op z’n kop zette. Aan de manier waarop hij soms opschrikt of achterom kijkt merk je dat hij wat op zijn kerfstok heeft en je vader weet er duidelijk meer van. Behalve z’n goede looks en de bereidheid te werken bezit hij niets, maar wanneer de maanden verstrijken blijkt hij handig, slim en inventief en weet hij iedereen voor zich te winnen. Vooral je zusje. Een steek gaat door je hart. Het is altijd je zusje die bij de kerels in de smaak valt. Je beseft dat je niet moeders mooiste bent maar toch doet het je verdriet.

En dan, na zeven jaar van knoeterhard werken komt de dag dat de held eindelijk met je zusje mag trouwen. De voorbereidingen zijn al wekenlang aan de gang; de uitnodigingen gingen de deur uit, de nodige dieren werden geslacht, zoete lekkernijen in honing geweekt, heel wat kruiken wijn werden aangevoerd en de kleurrijke bruidsjurk met gouden tierelantijnen is al veel te lang de eyecatcher in het vrouwenverblijf. Je hebt nog nooit zoveel kleuren gezien in 1 kledingstuk. Het gewaad is een koningin waardig. Je vindt het gaaf voor je zusje dat ze eindelijk mag trouwen met de man die maar liefst zeven jaar op haar wilde wachten, maar stiekem had je zelf …

Maar je vader heeft andere plannen. Je zusje wordt met een smoes weggelokt en jij moet in haar plaats met de oudere dames mee. Je wordt gewassen, je lijf ingesmeerd met de geurende oliën die eigenlijk voor je zusje waren besteld en voor je het weet ben je gehuld in al de lagen delicate stof van die mooie jurk en valt de sluier voor je ogen. Met een laatste zet sta je ineens voor de man van je zus haar dromen en wordt de huwelijksceremonie voltrokken. Hoe kan je vader je zus dit aandoen? Hoe kan hij dit jou aandoen? Waar is Elohim? Waarom staat God dit toe? Wat zal er gebeuren wanneer de waarheid boven tafel komt? Wat als hij het ontdekt voor …  je weet zeker dat dit je leven lang als een schandvlek zal zijn.

De wijn vloeit rijkelijk, de nacht valt, hij lacht en liefkoost en de olieën op je huid vermengen zich met zijn zweet. Misschien komt het toch nog goed.

Echter, wanneer de verneveling zich samen met de nacht terugtrekt openen zijn ogen. Zichtbaar ontdaan duwt hij je ruw van zich af en stormt de kamer uit. Woest wanhopig probeert hij verhaal te halen bij je vader, je zus huilt tranen met tuiten en terwijl de nieuwe onderhandelingen beginnen moet jij over tot de orde van de dag. Je huishoudelijke taken roepen. Je hebt je erbij neer te leggen. Je man wil je niet maar het huwelijk is geconsumeerd, je zult het ermee moeten doen. Nog een keer zeven jaar werkt je echtgenoot voor je vader. Hij moest en zou je zus als vrouw hebben. Wanneer hij ’s nachts bij je komt weet je dat zij het is naar wie hij werkelijk verlangt.

12046787_10206318897505682_6667307864322009137_nHet verhaal van Leah en Rachel (Genesis 29) heb ik altijd een vreselijk en dramatisch verhaal gevonden. Blind voor wat God voor hem op het oog had werkte Jakob  14 jaar lang om de mooie Rachel zijn vrouw te kunnen noemen. Wat een drama voor Leah. Je zal maar in een liefdeloos huwelijk zitten. Je zal je man maar moeten delen met je bloedmooie zusje.  …  Maar in een tijd waarin kinderen je status en toekomst vormden bleef Rachel onvruchtbaar en werd Leah gezegend met een heel stel zonen. Rachel mag dan de beauty zijn, maar wat mooi is aan de buitenkant hoeft niet vruchtdragend te zijn aan de binnenkant. Leah mag dan niet de voorkeur van haar man dragen, om haar heen krioelen de handjes en voetjes en kirren de stemmen van haar nageslacht en daarin blijkt de voorkeur van God. Dwars door alle afwijzing heen leert ze dat wat de mens negeert vaak door God wordt geselecteerd. Hij kiest de ongekozene. Hij is het die toekomst en status uitdeelt.

De jaren verstrijken en hoewel Rachel duidelijk zijn favoriet blijft, groeit Jakobs liefde voor Leah. Na jaren, wanneer de jonge schoonheid begint de verbleken opent God alsnog Rachel haar schoot en schenkt haar kinderen. Het is Rachels zoon die jaren later het gezin van de hongerdood redt. Het is de bloedlijn via Leah waaruit Jezus wordt geboren.

Wat in de ogen van mensen tot mislukken gedoemd lijkt, wordt bij God tot zegen geleidt, maar je moet wel de bereidheid hebben jaren van ogenschijnlijk onrecht te slikken.

(meer bible journaling: volg me op Instagram of Pinterest)

0

Bible journaling: a matter of HEart, not art!

IMG_7148Het kan je nog niet ontgaan zijn want of facebook, instagram zowel als hier op m’n blog heb ik het er al meermaals over gehad: ik heb er een hobby bij. Bible Journaling. Sinds juni ben ik ermee begonnen en zelfs tijdens mijn vakantie had ik m’n spullen mee. Bible Journaling is eigenlijk niets meer of minder dan bijbellezen en daarna het gelezene creatief verwerken. Dat verwerken kan in je bijbel zelf maar ook in een notitieboek. Hoe creatief je het maakt ligt aan jezelf. Je kan er hele tekeningen bij maken en deze verven of inkleuren met pastels, krijt of potloden maar je kan het ook houden bij ‘wordart’; een kerntekst overschrijven in mooie letters. Wat je maar leuk lijkt.

Waarom ik begon geen idee maar het journalen op zich ontspant me, en maakt dat ik weer met plezier in de bijbel duik. Teksten ‘spreken’ weer en doordat ik er wat bij kleur, verf, teken of doodle blijven ze langer in mijn hoofd hangen.

Ik denk dat het iets te maken heeft met het feit dat je door het creatieve gebeuren in je hersenpan niet alleen je taalcentrum aanspreekt maar dit combineert met je beeldbrein. Maar hoe dan ook: mijn geest vult zich met mooie woorden en betekenisvolle zinnen die ik dagenlang met me meedraag.

Wat mij naast het journalen zelf aanspreekt is de online community die erbij hoort. Via facebook en instagram heb ik me bij een aantal groepjes aangemeld. Dagelijks vult mijn newsfeed zich met mooie creaties, (korte) getuigenissen, en bemoedigingen. Het is echt niet zo dat iedereen even creatief is en dat er elkaar de loef afgestoken wordt. Verre van zelfs. Je hoeft zelfs niet echt creatief te zijn. Zoals ze er zeggen “Its a matter of HEart not art.” 

De eerste paar keer journalde (ik moet hier nog een passend nederlands woord voor vinden) ik in m’n jongerenbijbel, gewoon in potlood over de tekst heen, maar al snel kocht ik de bijschrijfbijbel. Al teken ik soms over de tekst heen, ik wil wel dat deze altijd leesbaar blijft. Deze week heb ik een tweede bijbel gekocht, het idee erachter: dan hebben m’n zoons later beide een bijzondere ‘erfenis’ van betekenis …  Ik ben iig ‘hooked’. Ik schreef het al eerder, maar nog steeds vind ik het vreemd dat ik er buiten facebook nog maar zo weinig over gehoord heb. Journalen leent zich bij uitstek om in zowel individueel als in groepsverband te doen. Het is ideaal om in de kerk in meidengroepen te introduceren of om als terugkerende workshops aan te bieden, het is zelfs een aanvulling op bijbelstudies of preken. Wie zijn bijbel liever niet ‘bekladt’ kan werken met inlegvelletjes of in een notitieboekje … er zijn zoveel mogelijkheden!

Omdat verschillende ‘volgers’ me op social media al meermaals vroegen naar tips en trucs of waar je op moet letten met die flinterdunne blaadjes volgt er nog een blog hierover.

0

wie ben ik wanneer niemand kijkt?

blindWie ben ik wanneer niemand kijkt? Wie ben ik wanneer niemand let op wat ik doe?

Bij haast alles wat ik doe hou ik er rekening mee dat er over mijn schouder wordt meegekeken. Dat er mensen zijn die een oordeel over me vormen aan de hand van dat wat ze van me zien.  Helaas heb ik de negatieve kant daarvan dermate intens ervaren dat ik bijna niets meer durf.  Tenminste, dat waarin in mezelf juist kan of ‘moet’ laten zien, dat waarin ik mezelf kan uiten, hetgeen waar ik me met hart en ziel ik kan ‘verliezen’…  daar schrik ik van terug.

Ik zing niet meer (niet dat ik het kon maar op zondag in de kerk genoot ik er eerder wel altijd van… nu mag dat hele blok wat mij betreft overgeslagen worden.).

Ik was graag druk bezig en dacht met plezier overal in mee – geen haar op m’n hoofd die er nog aan denkt me ergens voor in te zetten.

Ik was een mensenmens, sociaal, enthousiast vol passie. Nu is m’n wereldje klein en zit ik het liefste thuis. Vriendschappen (de diepgaande soort) zijn, vrees ik,  niet meer aan mij besteed…

Ik kon mezelf helemaal kwijt in het schilderen – ik hou bijna geen penseel meer vast.

Ik hou van schrijven, mijn gedachten toevertrouwen aan papier (PC / Blog), maar heb continue een writers block omdat ik veel niet meer durf of wil zeggen.

Ik heb me er een poos schuldig onder gevoeld. Maar die fase is gelukkig voorbij. Ik vind het allemaal wel ‘best’. … Alsof ik ipv een Martha nu meer een Maria ben geworden …

En toch blijft ergens die drive… de wens om gehoord te worden. Maar dan gehoord zonder veroordeling die erop volgt en omdat ik niet beter weet dan dat deze altijd wel ergens volgt hou ik liever m’n mond, voer ik liever geen klap meer uit.

Wie ben ik wanneer ik niets meer doe? Wie ben ik wanneer niemand kijkt? Wat blijft er van me over?

Ik denk gelijk aan 1 Petr 2:9 en 10 waarin staat dat we een heilige natie zijn, een koninklijk priesterschap een volk van God … Een tekst die ik altijd heel mooi heb gevonden (blogde er eerder al over) en die iets zegt over de status waarmee je als christen bekleed bent. Een tekst die je eigenlijk leert dat je trots mag zijn op jezelf …. maar het is ook een tekst die me in een groep plaatst…  Wie ben ik zonder die groep?

Ik ben ‘gewoon’ Gods maaksel (Efeze 2:10). Iets wat Hij ooit bedacht heeft, een idee wat in Zijn hoofd ontstond en waarvan Hij vond dat het goed genoeg was om uitgevoerd te worden. Goed genoeg dus, anders had hij het niet gemaakt. Ik hoef niks te doen. Ik ben niet wat ik doe. Ik ben niet waar ik leef, ik ben niet hoe ik denk. Ik ben niet wat anderen van me denken. Ik ben Zijn maaksel. En wanneer anderen me veroordelen, is dat indirect een veroordeling aan Zijn adres…

Ik ben deel van Hem – in Hem geborgen. (Kol 3:3)  Dus ben ik wie ik ben, net als Hem.

Hoe komt het dan dat het zo niet voelt?

(Nav Hartschrift blz 26 van Coby Kremer)

0

Omhoog ↑