Tag: christelijk

Daar vind ik wat van …

Hier in huis hebben we een gezegde; Daar vind ik wat van. Dat zeggen we over het algemeen wanneer we een zeer uitgesproken mening hebben over een actie of gedachte van een ander. We zeggen het wanneer we het hartgrondig oneens zijn met iemand en wanneer onze eigen mening zo gepaard gaat met emotie dat de kans bestaat dat het veroordelend overkomt. Of dat we de ander onbedoeld in een kwaad daglicht stellen. En dat willen we dan niet. Maar we willen wel duidelijk laten weten dat we niet gediend zijn van de actie of mening van die ander. En dan zeggen we dus ‘Daar vind ik wat van.’

De opmerking ‘Wij vieren geen Halloween, wij vieren het leven, dankzij Jezus die het licht geeft’ …Nou daar vind ik wat van.

Ik heb deze opmerking, of verschillende varianten erop, de afgelopen dagen (en elk jaar weer) meermaals de revue zien passeren op socials. Het levert een tweedeling. Wie is voor en wie is tegen? En is het nu goed of zit jij met jouw mening aan de foute kant en weet ik het beter?

Nu heb ik niets met Halloween. Maar dat heeft helemaal noppes te maken met mijn geloof of mijn christen zijn want ik heb ook helemaal niets met Kerst. Oh jee, een vrouw van de dominee die Kerst geen bal aan vindt… (pun intented). Het is toch echt zo.

Feiten op een rij (en vergeef me mijn heel-kort-door-de-bocht-schrijverij)

◦ Sinterklaas: startte als katholieke christelijke legende en vermengde zich later met Germaanse mythologieën. Het werd een tijd lang gevierd in de kerk als feest waar de rijken iets voor de armen deden. Maar is nu een feest van vooral de rijken en heeft niets meer te maken met kerk.

◦ Halloween: van All hallows eve. Was aanvankelijk een katholieke gedenkdag van de heiligen – op 13 mei, maar werd door Paus Gregorius de zoveelste al in 800-zoveel verplaatst naar 1 november. Dat viel ‘toevallig’ samen met het Keltische Samhein. Hierdoor gingen gevestigde cultuur en verworven godsdienst zich mengen. Lange tijd was de invulling echt katholiek. Hoe het nu gevierd wordt heeft nog weinig te maken met Allerheiligen. Maar net zo min met Samhein.

◦ Kerst: de geboorte van Jezus werd in de eerste paar eeuwen op verschillende data gevierd. De Romeinse kerk wilde daar 1 datum voor. Het werd 25 december. Tijdens de winterzonnewende- die stond toen nog foutief gepland. Velen (inclusief mezelf) hebben heel erg lang geloofd dat deze datum haar oorsprong vond in het Joelfeest (Yule), of dat de datum gebruikt werd om Germanen te kerstenen. Nieuw onderzoek van prof. Dr. P. Van Nuffelen beweert heel wat anders. Maar de Amerikaanse Sinterklaas – de kerstman- deed het hele christelijke aspect van het feest sowieso op haar grondvesten schudden. En nu dragen we foute truien met rendieren, zetten we een kerstmuts op en zingen we ‘All I want for Christmas is you’ van Mariah Carey – tot zover de wijd verbreide zeer christelijke vormgeving.

Mijn punt: tradities veranderen. Dat is een kenmerk van tradities. Nog nooit bleven ze eeuwenlang hetzelfde. Never. Wat AL deze tradities wel met elkaar gemeen hadden, ongeacht hun oorsprong: dat ze gaan over liefde: naastenliefde, verbroedering, ergens samen doorheen gaan, samen naar iets toeleven. En: naar elkaar omkijken (Ja zelfs Samhein).

En wat vergeten we met al onze stellige voor-of tegen meningen; precies dat. En daar vind ik wat van.

Zullen we dat ‘naar elkaar omkijken’ terugbrengen in al onze meningen? Dan maakt het niet uit wat de oorsprong van wat dan ook is; of aan welke kant jij of ik ook staan. Dan hebben we echt iets om samen te vieren.

ID: Ik heb me afgelopen week kostelijk vermaakt in het schilderen van deze pompoenen. Ik had amper een uur de tijd maar ging toch aan de slag. Een beetje in Halloween-sfeer. Love it. Ik gebruikte van Gogh waterverf en mijn Clairfontaine aquarelle boekje. Je kan deze verf en het boekje scoren bij Be Creative Shop – en met de code Saralindenhols krijg je er 5% korting.

DISCLAIMER: Ik heb niets tegen 1 van deze feestdagen. Ik heb er echter ook niet perse iets voor – qua oorsprong dan. Voor wat betreft Halloween: hoe het nu soms gevierd wordt: ik vraag me soms af of kleine kinderbreintjes al genoeg bestand zijn tegen te enge schrik-omstandigheden. Dus vind ik voorzichtigheid wel geboden. Maar daar mag jij gerust anders over denken.

0

Let me BE

Scroll down for English translation.

De veertigdagen tijd is aangebroken. Van oudsher is dit de periode van vasten voorafgaand aan Pasen.  De datum waarop we Pasen vieren werd pas in 325 na Christus, tijdens het concilie van Nicea, vastgesteld. Ik bespaar je de achterliggende redenen. Maar het was pas rond het jaar 600 dat Paus Gregorius de Grote besloot dat 46 dagen voor Pasen de vastentijd begon. Met aftrek van de zondagen had je dan precies 40 dagen van vasten. Het is dus geen ‘bijbels’ opgelegde periode.

Toch bemerk ik via de mij bekende sociale media kanalen dat best veel christenen deze periode alsnog aangrijpen om toe te leven naar Pasen. Velen volgen een leesrooster, anderen willen meer terug naar dat échte vasten, al eten ze zelden veel minder want steeds populairder wordt het ‘sociale media vasten’. 

Het idee van dat vasten grijpt terug op het verhaal van Jezus in de woestijn. Waar hij 40 dagen lang in totale eenzaamheid rondzwierf en al vastend een strijd voerde met de duivel. Een paar dingen typeren deze periode;  totale afzondering van anderen, geen voedsel, richten op de Waarheid en God, vechten tegen verleiding.

Mag ik eerlijk toegeven dat ik het ‘sociale media’ vasten en het aanhouden van een leesrooster maar slappe aftreksels vind? Sorry als deze uitspraak schuurt.  Ik bedoel uiteraard niet dat het fout is om sociale media een poos aan de kant te zetten, of dat het geen zin heeft om een periode lang bewust stil te staan bij bepaalde Bijbelteksten…  Het zegt mogelijk meer iets over mezelf.  Ikzelf ervaar zo een periode als opgelegd en soort van een onuitgesproken verplichting.

In onze kerk lagen bij de deur boekjes klaar voor wie wat met deze periode wil. Uiteraard geheel vrijblijvend … maar ik voel dan een sociale druk, het voedt mijn idee dat ik iets ‘moet’.  Nogmaals, dat gevoel ligt mogelijk geheel aan mij. Het is echter ook die ‘druk’ die maakte dat ik toch in de bijbeljournalinggroep op Facebook een leesrooster lanceerde. Uiteraard ernstig ingekort en geheel vrijblijvend. Ik wilde er geen ophef over maken, maar toch zit ik er nu een stuk over te schrijven.

Als christen MOET je helemaal NIETS met deze periode. Je bent niet minder christen als je deze periode gewoon lekker actief blijft op social media (want let’s be honest, door de lockdown zijn sommigen al genoeg verstoken van gezelschap).  Je bent niet minder christen als je NIET vast. Als je GEEN leesrooster aanhoudt. 

Je ‘moet’ niets.  Je bent vrij.  Gewoon ‘zijn’ is al voldoende.  Laat dat even bezinken.  ZIJN. 

Jezus vraagt je niet net als Hem te worden, Hij vraagt je in Hem te verblijven en Hem te volgen. Voordat je in Jezus’ voetsporen treedt mag je eerst leren om bij Hem te ‘zijn’.

Psalm 46:11 (NBV) zegt:  ‘Staak de strijd en weet dat ik God ben.’ 

Wanneer je gaat kijken naar de Hebreeuwse woordkeuze van de originele tekst zou je ook kunnen lezen ‘verstil’.  Het Engels heeft het over ‘Wees stil’ . Het is geen passieve vorm van stil worden. Het betekent niet dat je helemaal niets meer doet. Nee, het gaat om een actieve vorm van het aan God overlaten; van het in Zijn nabijheid vertoeven; dat wat je doet is niet omdat het moet, maar omdat het voortvloeit vanuit het in Zijn nabijheid vertoeven. Gewoon ZIJN en weten dat Hij God is. Lees ook Psalm 37:7.

Als we iets doen deze vastentijd laat het dan dit zijn; dat we voor en boven alles eerst leren ‘zijn’ in Zijn nabijheid. En dat alles wat we doen daar vervolgens uit voortvloeit.

De onderstaande plaatjes zijn stickers die ik ontworpen heb. Verkrijgbaar via Lucinde. Meer praatsels en maaksels: Volg me op Instagram of Facebook.

Sticker (mijn ontwerp) verkrijgbaar via lucilight.nl

Lent has begun. Traditionally, this is the period of fasting prior to Easter. The date on which we celebrate Easter was not fixed until 325 AD, at the Council of Nicaea. I’ll spare you the reasons behind it. But it wasn’t until around AD 600 that Pope Gregory the Great decided that Lent would begin 46 days before Easter. Without the Sundays, you then had exactly 40 days of fasting. So it is not really a “biblically” imposed period.

Yet I notice through my social media channels that quite a lot of Christians still use this period to contemplate towards Easter. Many follow a reading schedule, others want to get back to that real fasting, although they rarely eat much less because “social media fasting” is becoming more and more popular.

The idea of ​​that fasting harks back to the story of Jesus in the desert. Where he wandered in total solitude for 40 days, fasting and battle with the devil. A few things characterize this period; total isolation from others, no food, focus on Truth and God, fight temptation.

Can I be brutally honest for a sec and admit that I find it lame to social media-fast and feeling obligated to keep a reading schedule? Sorry if this statement hurts and itches. Of course I don’t mean that it is wrong to put social media aside for a while, or that it makes no sense to dwell on certain Bible texts for a period of time … The way I feel about it says more about myself. I myself experience such a period as imposed and sort of as an unspoken obligation.

In our church there are booklets at the front door for those who want to follow a decent readingplan this period. Of course completely without obligation… but when I saw them  I kinda felt a social pressure, it feeds my idea that something “must” be done. Again, that feeling may be entirely my own. However, it’s also this “pressure” that made me launch a reading schedule in the Dutch bible journaling group on Facebook. Obviously severely shortened and completely without obligation. I didn’t want to make a fuss about it, but I’m still writing a piece about it now. So the pressure is real.

As a Christian you ARE NOT OBLIGATED to do ANYTHING with Lent. You are no less a Christian if you just stay active on social media during this period (because let’s be honest, during the lockdown, some are already devoid of company enough). You are not less a Christian if you DON’T fast.  Or When you do NOT keep a reading schedule.

You “must” do nothing. You are free. Just “being” is enough. Let that sink in for a moment. TO BE.

Before you follow in Jesus’ footsteps, you may first learn to “be with him”.

Psalm 46:11 (NIV) says, “BE still and know that I am God.”

Being still is not a passive form of becoming silent. It doesn’t mean you don’t do anything at all anymore. No, it is an active form of leaving it to God; of just ‘being’ and staying in His presence, and what you do is not because you have to, but because it flows from staying and being in His presence, in HIM. Also read Psalm 37: 7

If we do something this Lent. Then let it be that; that we learn to “be” in His presence before everything else. And that everything we do flows from it. Just BE .  

Want to see and hear more? Follow me on Facebook or Instagram!

Stickers and printables available via lucilight.nl

0

Under the fig tree

(Nederlands: scroll naar beneden)

𝐔𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐢𝐠 𝐭𝐫𝐞𝐞, 𝐈 𝐬𝐚𝐰 𝐲𝐨𝐮. ⁣

John 1:48 ⁣

⁣
It is possible Nathanael liked to pray and meditate upon God and His word under the shade of an actual fig tree. Yet, 𝘶𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘵𝘩𝘦 𝘧𝘪𝘨 𝘵𝘳𝘦𝘦 was a phrase Rabbis used to describe meditation on the Scriptures. ⁣
⁣
In the bible, the fig tree is also a symbol for peace (with God). ⁣
⁣
So when Nathanael asks ‘How do you know me?’ Jesus is saying a lot more with this one sentence than just ‘𝐈 𝐬𝐚𝐰 𝐲𝐨𝐮’. ⁣
⁣
He noticed Nathanael was contemplating on God’s Word, possibly seeking peace with God… because He was there with him. With these words Jesus reveals himself and Nathanaels eyes are opened: “You are the son of God, the King of Israël.” ⁣
⁣
When God looks down from heaven. He knows what’s in your heart. He knows what’s troubling you. He sees you. And wants to give you peace. ⁣
⁣


⁣
Johannes 1:48 ‘𝐈𝐤 𝐳𝐚𝐠 𝐣𝐞 𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐝𝐞 𝐯𝐢𝐣𝐠𝐞𝐧𝐛𝐨𝐨𝐦’ ⁣
⁣
Het is goed mogelijk dat Nathanael daadwerkelijk onder een echte vijgenboom zat… maar de uitdrukking ‘𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘥𝘦 𝘷𝘪𝘫𝘨𝘦𝘯𝘣𝘰𝘰𝘮 𝘻𝘪𝘵𝘵𝘦𝘯’ betekende ook zoveel als ‘de Thora overdenken’. ⁣
In de bijbel staat de vijgenboom ook herhaaldelijk symbool voor vrede (met God). ⁣
⁣
Dus wanneer Nathanael aan Jezus vraagt ‘Hoe ken je mij’ zegt Jezus met dit ene zinnetje veel en veel meer. ⁣
⁣
Jezus zegt eigenlijk indirect dat Hij erbij was toen Nathanael de schrift aan het bestuderen was. Dat hij zag hoe Nathanael aan het nadenken was over – mogelijk- zijn vrede met God. Want hoe kon Hij anders weten wat Nathanael aan het doen was? Dat is de reden waarom Nathanael in verwondering uitroept “𝗪𝐚𝐚𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐔 𝐛𝐞𝐧𝐭 𝐝𝐞 𝐳𝐨𝐨𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐆𝐨𝐝.” ⁣
⁣
Wanneer God naar jou kijkt, ziet hij waar je mee worstelt. Hij ziet waar je mee zit. Hij is erbij. En Hij wil je vrede geven. ⁣
⁣
Meer in de #bomenindebijbel challenge vind je op de site van @bettuelle . ⁣ Meer van mijn maaksels in deze challenge vind je op mijn instagram.
⁣

0

Bright

(Scrol naar beneden voor NL)

𝐈𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐞𝐠𝐢𝐧𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝗪𝐨𝐫𝐝, 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝗪𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐆𝐨𝐝, 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝗪𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐆𝐨𝐝.⁣
⁣

John1

Today my hubby @jurgen_lindenhols preached about the way these verses in John 1 tell us about the meaning and importance how God, in Jesus came down to be with us.

Christmas is different this year. We all spent time in our own ‘bubble’… but the one thing we can rest assured about; the child came down to be with us. In our own bubble. Darkness outside. Light within.

Dear everybody… I wish you a very merry Christmas with blessing of Jesus the Child in your bubble.

May your days … and the days to come be bright. Brighter than ever before.

😘

Vandaag sprak @jurgen_lindenhols over de manier waarop deze woorden uit Johannes 1 ons iets leren over de betekenis en het belang van hoe God, in Jezus, neerdaalde om bij ons te zijn. Kerstmis is dit jaar anders. We brengen allemaal tijd door in onze eigen ‘bubbel’ … maar het enige waar we zeker van kunnen zijn; het kind kwam naar deze aarde om bij ons te zijn. Bij ons in onze eigen bubbel. Duisternis buiten. Licht van binnen.

Beste allemaal … Ik wens jullie een hele fijne kerst met de zegen van Jezus het Kind in jullie bubbel. Mogen je dagen … en de dagen die komen, helder zijn. Helderder dan ooit tevoren.

0

Ker -ST- mis

(No English – this poem can’t be translated very well 😅)

Ik bezie de wereld vanuit mijn bubble, gevaren sluit ik buiten.

In alle kwetsbaarheid waan ik me veilig als de wereld lijkt te sluiten.

De wereld aan onze voeten is nooit eerder zo onbereikbaar geweest.

En ook al doen we het ‘samen’ ; eenzaamheid viert feest.

Maar wat als nou die bubble, dat alleen zijn, ons tot zegen keert?

Dat het gebrek aan toeters, bellen, en vreterij, ons iets heel belangrijks leert?

Wat als we de st van stilte weer centraal stellen in dit festijn?

Dat we de freaking kermis weer echt kerstmis laten zijn?

Het Kind hoort op de eerste plaats, dat lijken we soms smakelijk te vergeten.

Zijn komst staat centraal – dát is hetgeen we moeten weten.

In het midden van ieders bubble,

daar vindt men hét kind.

En dat is het grootste geschenk… mits je Hem vindt.

Meer creativiteit vind je op mijn instagram of facebook.

0

“Zo ben ik nu eenmaal.”

Met onze tong zegenen we onze Heer en Vader, en we vervloeken er mensen mee die God heeft geschapen naar zijn evenbeeld.

(Jakobus 3:10)

Jakobus 3:10 vond ik altijd al ‘lastig’.
Lastig omdat

…het zo menselijk is om er af en toe een sneer uit te gooien, of
… omdat wat je voelt ook recht heeft op bestaan ook al valt dat de ander niet altijd goed, of
… omdat iemand soms iets heel goed kan bedoelen maar het gezegde faliekant verkeerd is en je daardoor nog dieper het putje in zinkt of,
… omdat je niets zegt omdat je de ander niet wil kwetsen of teleurstellen en je jezelf hier achteraf wel om voor de kop kan slaan.


Zegen en vloek zijn niet altijd goed te onderscheiden. Vooral niet vooraf. Wat mij tot vloek lijkt kan zelfs (op den duur) een zegen blijken. Of wat tot zegen bedoeld was kan…

Vanuit menselijk perspectief is het soms zo lastig te bepalen of iets zegen of vloek is.

Maar ik zie het in deze waarschijnlijker wat ingewikkelder dan dat wat Jakobus in deze verzen bedoelde. Al is dat ook ok. Ik denk niet dat mijn worstelende gedachten iets denken wat er lijnrecht tegenover staat.

Vandaag had ik het er met iemand over dat ik niet het type was wat rustig main stream meehobbelt. Mijn denkkader waagt zich met regelmaat buiten de veel bewandelde (christelijke) paadjes. Ik wil zelf denken, uitzoeken, grenzen opzoeken keuzes maken en in die grensstreek de ander ontmoeten… En hoewel je juist in de grens bijzondere dingen leert; dat levert nogal eens (negatieve) kritiek op.

Ik ben niet het type wat haar mond houdt. Het is alsof er een continue drive in me zit die mezelf en de ander aan het denken wil zetten en andere perspectieven wil belichten. Ik wil weten en ontdekken ‘waarom’. En wie zegt ‘Daarom.’ vraag ik ‘Waarom daarom?’ .

“Dat is hoe en wie je bent, dat kan je niet verloochenen. Zo zit je in elkaar.” liet mijn gesprekspartner me vanmiddag weten. Ik hoorde “Zo heb Ik je gemaakt.”

Het is vaak een vreselijke dooddoener ‘Zo ben ik nu eenmaal.’ En daarmee heb je dan je eigen handelen gerechtvaardigd… Maar in dit geval… zo ben ik echt. Maar ik ben ook het type wat eerlijk en open wil zijn… en het type wat de ander wil plezieren. En dus zit ik eeuwig te balanceren tussen de keuze om mezelf uit te spreken en het kunnen incasseren van kritiek of niet gezien/ niet gewaardeerd te worden (en laat ik in dat laatste niet altijd even sterk zijn.) Met als gevolg dat ik -voor mijn gevoel- te vaak m’n mond hou en dus mezelf tekort doe. Of zo lang mn mond hou dat daarna de bom al dan niet inwendig barst.

“Rivieren van levend water zullen stromen vanuit het hart van wie in mij gelooft.”

(Joh 7:38).

Wanneer je verder leest in Jakobus 3 lees je dat hij het spreken vergelijkt met een waterbron. Er kan niet én zoet water én zout water uit één en dezelfde bron ontspringen… En wanneer ik dan denk aan dit mooie vers uit Johannes 7 mag ik beseffen dat wanneer ik gestaag uit de juiste Bron put, het soms meer een vloek is om te zwijgen dan dat het is om te spreken – ook al bevallen mijn woorden de ander niet. Want ‘zo ben ik nu eenmaal’.😉

(Geschreven naar aanleiding van de #invogelvlucht challenge van @Bettuelle. Meer van mijn maaksels vind je op instagram.

De tekening hierboven is mijn na-maaksel; het origineel is van @polinabright . Ik gebruike waterbrushpens. )

0

He IS risen!

And at the ninth hour Jesus cried with a loud voice, “Eloi, Eloi, lema sabachthani?” which means, “My God, my God, why have you forsaken me?”

After His painful cry on Friday it became silent… but in the past 2000 years it was only on one day everyone thought He was dead. At Sunday it became clear. He was risen.

Now we can proclaim with a clear voice: He is risen. He is alive!

In het negende uur riep Jezus met luide stem ‘Eloï Eloï, Lema Sabachtani’ wat in onze taal betekent ‘Mijn God, Mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’

Na zijn roep op vrijdag werd het stil. Stille zaterdag. Maar gedurende de afgelopen 2000 jaar is er maar 1 dag geweest waarop iedereen geloofde dat hij dood was. Die zondag werd het snel en voor velen duidelijk…

En met luide stem verkondigen we ook nu vandaag; Hij leeft! De Heer is waarlijk opgestaan.

Marc 15:34 #easter #Pasen

More drawings and sketchnotes on my instagram.

0

Wees geen underdog

Vanmiddag zou de inzegeningsdienst geweest zijn (hubby start in Parousia Zoetermeer als voorganger)… maar door Corona en alle nodige maatregelen kon het niet doorgaan.

Dus vanmorgen tijdens de livestream werd er even kort voor ons als ‘voorgangersstel’ gebeden. (En eerlijk: dat vind ik meer dan prima- het groots opgezette met veel aandacht hoeft voor mij niet persé, al begrijp ik ook dat het om iets gaat wat voor de hele gemeenschap van belang is. We zijn bedolven onder de lieve snailmail en attenties van gemeenteleden. Dus – mij hoor je niet klagen!!)

Voor mijn gevoel voelde het vanmorgen onwennig en rommelig (zonder dat ik t negatief bedoel) dat zie ikzelf terug in mijn aantekeningen.
Dit omdat ik aan het begin van de dienst mee voor de camera moest (en dat stiekem liever niet wilde 🙈)… er daarna diakenen werden ingezegend … er daarnaast ook avondmaal was … al die camera’s en apparatuur wat stond te draaien (en mij afleidde ondanks dat ik zo min mogelijk rondkeek) .. iemand die vaak heen en weer liep (geen kritiek; we hebben oplettende regelaars nodig!) … dit gebeurt gewoon behind the scenes als je aanwezig bent bij de ‘making of’ van een livestream.

Hoort er dus allemaal bij zullen we maar zeggen. 🤪

Dus mn aantekeningen zijn onvolledig en rommelig. Maar dat is ok. Het gaat bij #preekaanTEKENINGen niet om ‘alles’ te horen en te kunnen noteren. Het gaat om precies dát te horen wat God tegen jou (mij) zegt en om daar met een betere focus naar te luisteren, ondanks omstandigheden.

En ach, wat is rommelig? Het is hooguit een reflectie van hoe je iets zelf ziet of ervaart. De 1 zegt rommel, de ander heeft overal ideeën liggen en een derde vind het een georganiseerde chaos of complexe orde. Maar God kijkt en spreekt daar dwars doorheen.

Wat er vanmorgen voor mij qua boodschap uitsprong?

“Laat niet op je neerkijken, maar word niet hoogmoedig. Wees nederig zonder de underdog te worden.”

0

don’t feed the fears

(Scroll naar beneden voor Nederlands)

We have a God that doesn’t do ‘a pie in the sky’ kinda promises! We have a God that is near, honest, strong and helpful even in ways we can’t imagine.

Our victory isn’t about beating war cancer or Corona… our victory isn’t assured because of how great we lead or handle or heal… our victory is assured because God is with us. He, the Almighty one, goes above and beyond to be with us. We are never alone. We never have to face our struggles alone.

So in Joshua 1:1-9 God’s people faced the problem of having no leader, no land, no safe haven… the land was given and God certainly could have simply eliminated all their enemies with a mere thought; but He calls them into partnership with Himself to see His will done.

And so God called Joshua to lead them. He was called to boldness in God. Even a great leader like Joshua needed encouragement. Not because of a low self esteem or a lack of self-confidence but because of a growing God-confidence.

To grow in God-confidence we must focus on God. Follow His lead (and law).

Do NOT be frightened…For the LORD your God is with you wherever you go: The final encouragement, repeated from Joshua 1:5, reminds us that Joshua’s success did not depend solely on his ability to keep God’s Word. It depended even more on God’s presence with him.

These days of self-isolation and worrying news messages… focus on God and your God-confidence.

Don’t feed the fears but drink in His love and feed yourself with the hope He has given and still is giving in His presence.

(The drawing is inspired by different photo’s online. The little ‘Hope’ bottle is an idea I got from this Dutch website eyespired.nl).

Feel free to use this drawing as a printable- but when posted on social media: please tag me (and eyespired). + only for personal use; no spreading or making money out of it.

More #biblecreative on my instagram.

We hebben een grote God die niet aankomt met loze beloften. Onze God is dichtbij, altijd aanwezig, sterk en hulpvaardig.

Onze kracht of overwinning bewijst zich niet in het winnen van een oorlog, in het verslaan van kanker of Corona… onze overwinning is niet gebaseerd op hoe we herstellen, leiden of hoe goed we de dingen zelf aanpakken… onze overwinning ligt in het feit dat God nabij is. Hij, de Almachtige, gaat verder dan ver om bij ons te kunnen zijn en blijven. We zijn nooit alleen. Geen enkele worsteling hoeven we ooit alleen in de ogen te kijken.

In Jozua 1:1-10 zien we God’s volk – zonder leider, zonder land, kijkend op de belofte die ze hadden gekregen maar nog niet hadden toegeëigend. God had het land al beloofd en Hij had heel gemakkelijk met een knip van zijn vingers alle vijanden van de kaart kunnen vegen. Maar dat deed Hij niet. Hij wilde dat een partnerschap met het volk. Samen.

En dus riep God Jozua. Zijn leven lang was hij assistent geweest, nooit zelf de leider. En God roept hem op moedig te zijn. Niet omdat Jozua een gebrekkige eigenwaarde had. Mozes had hem waarschijnlijk niet voor niets als assistent. Maar God wilde dat hij moed putte uit Hem. Uit Zijn kracht. Jozua moest niet zozeer zelfzeker en zelfbewust zijn maar zeker van God en bewust van Hem en Zijn aanwezigheid.

Om te groeien in een Gods-bewustzijn en in het zeker zijn van Hem en Zijn hulpvaardige aanwezigheid is het noodzakelijk dat Jozua (en wij) zich focust op God en wat Hij wil (zijn wet).

Wees niet bang – staat er – want God is altijd nabij.

Jozua’s succes was echter niet alleen of vooral afhankelijk van zijn focus, zijn vermogen om zich aan de regels te houden. Het was vooral afhankelijk van God’s aanwezigheid.

In deze tijden van zelf-isolatie, social distancing en zorgwekkende nieuwsberichten mogen – moeten- we ons des te meer focussen op Hem. Zodat we niet onze angsten voeden maar ons vertrouwen in Hem.

Voed je met Zijn liefde en drink de hoop die Hij je geeft. Want Hij is nabij. Hij is sterk en moedig in onze plaats- waar we dat zelf niet zijn.

(Tekening geïnspireerd door diverse foto’s. Het kleine hoop-flesje is getekend naar een foto die ik zag op eyespired.nl)

Je mag mn tekening prima als printable of kleurplaat gebruiken maar enkel voor persoonlijk gebruik- niet ter vermenigvuldiging of met winstoogmerk. En wanneer je deelt op social media vergeet me (en eyespired) niet te taggen).

Meer #biblecreative verwerkingen vind je op mijn instagram.

0

Raven

English translation: scroll down!

Wat ik vandaag leerde van Elia in 1 Koningen 17


1: hij stond voor een dreigende koning maar was zich meer bewust van de grotere Macht dan van welke aardse groothejd dan ook. Zo mogen ook wij ons meer bewust zijn van Gods aanwezigheid wanneer we onze uitdagingen aangaan.

  1. Soms stuurt God je niet naar een volgende uitdaging… soms zegt hij simpelweg ‘Mijn kind, het is nu even geen tijd meer voor drukte, openbaarheid, doen of gehaast… nu is het tijd dat je je een poosje terugtrekt, op adem komt, je je door Mij laat verzorgen… even back to basics!”
  2. Soms moeten we net als Elia ons weer even leren focussen op de geest van Gods wet en niet op de letter ervan. God laat zich niet begrenzen door onze traditionele ideeën van wat goed of fout is, rein of onrein of van wat wij denken dat ‘hoort’.
  3. De beek droogde uit vlak voor Elia’s ogen: God wil dat we op Hem vertrouwen, niet op zijn voorzienende geschenken…

Ik maakte gebruik van Jane Davenport krijtjes (net als Gelatos) en stencils; te verkrijgen bij @lucinde. De kraai waterverfde ik op een apart vel en knipte/plakte ik.
Ik hou de tekst graag leesbaar: dus de plaksels over de tekst maakte ik vast met 2 aan elkaar gelijmde post-it blaadjes: zo haal ik ze er ook makkelijk weer af!

Lessons from Elijah in 1 Kings 17;

  1. When he stood before king Ahab; he was more conscious of the presence of someone greater than an earthly king… as should we when we face out challenges.
  2. Sometimes God fatherly says ‘There, my child, you’ve had enough of this hurry and publicity and excitement… hide yourself by the brook I show you and let me feed you for a while…’
  3. The ‘unclean’ ravens brought his food… As Elijah we sometimes need to put away traditional ideas of clean/ unclean, wrong/ right, so God can emphasize on the spirit of the law before the letter of the law.
  4. But the brook dried up; God wants us to trust Him, not His gifts…

I created the background of this page with Jane Davenport crayons and stencils I got from @lucilight

The raven I watercolored, cut and pasted on top. With a micron fineliner I added my thoughts.

0

Omhoog ↑