(Nederlandse vertaling onder het Engelse)

BE ANXIOUS FOR NOTHING but in everything by prayer and supplication, with thanksgiving, let your requests be made known to God. (Phl 4:6)

In Hebrew there is a word, lolidog which means “Not to worry.”

That is what the Lord is telling us here, “Not to worry.”

Be anxious for nothing is a command, not an option. To worry makes us the father of the household instead of being a child.

Everything is the proper subject of prayer. There are not some areas of our lives that are of no concern to God.

Prayer is a broader word that means all of our communication with God, but supplication directly asks God to do something.

Many of our prayers go unanswered because we do not ask God for anything. Here God invites us simply to let your requests be made known. He wants to know. God already knows our requests before we pray them; yet He will often wait for our participation before granting that which we request. And often He is granting our deeper longing, the thing we really need more than the thing we ask for… we tend to miss that aspect when we focus on what we want instead of focussing on God himself.

Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God (Fill. 4:6)

Wees niet bezorgd!

In het Hebreeuws is er voor ‘bezorgd zijn’ een bepaald woord: lolidog – wat net zoveel is als een opdracht van God om je niet druk te maken.

Ja, het is een opdracht. Een soort van bevel. Want door je zorgen te maken ga je op de stoel van de ouder (God) zitten in het gezin en niet op de stoel van het kind (we zijn immers Zijn kinderen). En dat is niet de bedoeling.

(Zou jij willen dat je kinderen zich zorgen maken?)

Alles is bespreekbaar in gebed. Werkelijk alles. Er is niets waar God het niet met je over wil hebben. En hoewel ‘bidden’ een relatief algemeen woord is voor het communiceren met God, is ‘smeken’ heel specifiek het bepleiten van iets. Het is het heel duidelijk maken en concreet vragen van iets wat je wil of nodig hebt.

Echter, veel van onze wensen eindigen onvervuld omdat we ze simpelweg niet bij God bekendmaken. Hij wil dat we onze zorgen en wensen actief bij Hem neerleggen. Niet zozeer opdat Hij ze dan 1 voor 1 inwilligen zal… Hij wil onze aandacht, onze woorden inclusief onze emotie. (Vandaar dat smeken) En vaak geeft Hij dan – op Zijn tijd- ons hetgeen we werkelijk nodig hebben ipv datgene wat we letterlijk vragen. Puur omdat Hij ons beter kent dan wijzelf. Maar wanneer we onszelf focussen op datgeen wat we willen hebben in plaats van op Hem zien we nogal eens niet dat Hij ons gebed reeds lang verhoord heeft.