Wie of wat is jouw boom? Who or what is your tree?

(English translation: scroll down!)

Vermoeid slofte hij door het palmbos. De zon stond hoog aan de hemel en brandde vervaarlijk, maar hier in de schaduw van de dikke laag vlezige bladeren was het relatief koel. Op een broeierige manier dan, maar in ieder geval niet zo heet als op het open pad richting de stad. Het opwaaiende stof van de weg kleefde aan zijn nieuwe rode sandalen en kroop in elk huidplooitje van zijn tenen. Dat zijn voeten nog geen twee uur geleden zorgvuldig waren gewassen en geolied door de huisslaaf van Marcellus was niet meer te zien.

Hij zuchtte. Het was een vermoeiende vergadering geweest. Zoals gewoonlijk waren dezelfde grapjes over zijn gestalte weer over tafel gevlogen en had hij net als altijd schaapachtig mee gelachen, alsof het hem niet deerde. Maar dat deed het wel. Maar geen haar op zijn hoofd wat er aan dacht om ook maar iets van zijn pijn of frustratie te laten merken.  Ze konden lachen wat ze wilden, maar hij was het die hen orders gaf, niet andersom.

De zachte bries die het bladerdek boven hem deed ruisten tilde de zware geur van de balsem bossen verderop met zich mee. Normaal gesproken kon hij wel genieten van dat luxe parfum wat de rijkdom van zijn stad benadrukte. Maar vandaag deed al die rijkdom hem niets.  Zelfs de rozentuinen waar hij, op weg naar huis, doorheen liep, konden zijn ogen niet strelen.

Hij was moe.. Hij was hét moe. Hij was het spuugzat dat niemand ook maar enig respect voor hem kon opbrengen. Het interesseerde niemand hoe hij zich voelde, wat al dat gepest en al die achterklap met hem deed.

Het was altijd al zo geweest.  In zijn kinderjaren was al snel duidelijk geworden dat hij niet goed groeide. Naar traditie had het hele dorp gedacht dat zijn gebrek kwam omdat God een appeltje met hem te schillen had en langzaam aan, naarmate de jaren vorderde werd hij steeds meer gemeden, werd er steeds meer achter zijn rug om gekletst. Het had niet lang geduurd voor hij door had gehad dat hij er in het leven helemaal alleen voor stond. En dus had hij geleerd dat hij vóór alles vooral aan zichzelf moest denken. Als hij niet voor zichzelf opkwam, wie dan wel?  Dus had hij zich opgewerkt, niet door zich af te beulen in de balsemgaard, niet door zware handarbeid in 1 van de vele tuinen,..  hij had zijn kansen schoon gezien toen de Romeinen hem ronselden. En hij had de mensen in zijn stad teruggepakt voor al die pesterijen. Ze hadden in zijn lengte een zonde gezien, een zondaar zou hij ze geven. En nu was hij rijk en had het helemaal gemaakt. Nouja, financieel gezien dan. Want niemand wilde vriendjes zijn met een tollenaar. En al helemaal niet met de baas van al die lijkenpikkers.  De roddel en achterklap was nooit opgehouden en dus ging ook hij door met zijn sluwe handel en afpersing. Het ene kwaad hield het andere in stand.

Hij was in ieder geval rijk, maar had niemand om zijn rijkdom mee te delen. Te midden van de menigte van deze oeroude stad was hij alleen. Eenzaam tot op het bot, en dat allemaal omdat hij zo gebrekkig klein was gebleven…

“Kom op, sneller, straks is Jezus alweer weg! ” Twee straatschoffies stoven hem voorbij richting de poort van de stad, vrolijk gillend naar elkaar. Jezus? Kwam Jezus naar Jericho?  Zacheüs versnelde zijn pas, hij had al zoveel gehoord over deze wonderlijke man. Het werd steeds drukker op de weg. Snel sloeg hij een achterafpaadje in, in de hoop om via wat steegjes de menigte te kunnen vermijden.  Zijn korte benen droegen hem zo snel hij kon.  Als hij nou maar een glimp van Jezus zou kunnen opvangen.  En net op het moment dat hij bedacht dat zijn ellendige korte gestalte hem zelfs het zicht op deze rabbi zou ontnemen zag hij de grote Esdoorn aan de kant van de weg.

Even twijfelde hij, het was ver beneden alle waardigheid voor een man van zijn positie … hij besloot dat het hem niet kon schelen… Met zijn gebrek en met al die mensen die hem toch al niets gunden zou hij Jezus nooit te zien krijgen wanneer hij niet als een kind die boom inkroop.  Mensen dachten toch al te min over hem dus dit kon er nog wel bij. Hij had de boom nodig om op Jezus te kunnen zien. En dus hees hij zich tak voor tak omhoog en verstopte zich in het bladerdak.

En Jezus zag hem. Niet gewoon een vluchtig kijken. Jezus zag hem echt. En Hij noemde hem bij naam alsof Hij hem echt kende. Jezus kende hem. En meer nog; Jezus las hem niet te les, gaf hem niet op zijn sodemieter,  veroordeelde hem niet zoals de rest van de stad … Jezus wilde bij hem komen eten. Niet zomaar even een praatje maken, maar echt even samen zijn. Zacheüs wist niet hoe hij het had.  Zo snel zijn benen konden klom hij uit die boom.  …

Met de komst van rabbi Jezus werd de vicieuze cirkel van uitsluiting en uitbuiting doorbroken. Het enige wat Zacheüs altijd al wilde werd hem gegeven; hij werd gezien. Niet zijn buitenkant. Jezus zag wie hij diep van binnen was en wat hij werkelijk nodig had; een klein vrijgevig jongetje wat erbij wilde horen. Hij was niet langer alleen. Jezus was bij hem. Hij kon eindelijk zijn wie hij werkelijk was. Het verleden deed er niet meer toe. Geld, welvaart en status werden onbelangrijk. En dat allemaal doordat hij het lef had gehad om, ver beneden alle waardigheid, toch in die boom te klimmen, zoekend naar een kans om op Jezus te kijken.

Wie of wat is jouw boom die je helpt om op Jezus te kijken?

(Lukas 19:1-10)

(Meer bijbeljournaling of andere creativiteit van mijn hand: volg me op instagram, facebook of youtube. )

Tired as he was, he shuffled through the forest. The sun, high in the sky was burning dangerously, but here in the shade of the thick layer of palm leaves it was relatively cool. In a sweltering way, but at least not as hot as on the open path towards the city. Blown up dust from the road clung to his new red sandals and got into every fold of skin on his toes. Less than two hours ago his feet had been carefully washed and oiled by the house slave of Marcellus, well it didn’t show anymore.

He sighed. It had been a tiring meeting. As usual, the same jokes about his stature had flown across the table and he had, as always, laughed sheepishly, as if it didn’t hurt him. But it did. But not for a brief moment he thought about showing any of his pain or frustration. They could laugh at whatever they wanted, but it was he who bossed them around, not the other way around.

The gentle breeze that rustled the foliage above him lifted the heavy scent of the balsam groves. Normally he could enjoy the luxurious perfume that emphasized the wealth of his city. But today all that wealth didn’t bother him. Even the exquisite rose garden on his way home couldn’t caress his eyes.

He was tired. It tired him to the bone that no one could show him any respect. Nobody cared how he felt, what all the bullies and all that backbiting did to him. It had always been like this. As soon as the villagers noticed that he didn’t grow as he should’ve as a child they had mocked him. Traditionally, the whole village had thought that his lack of posture was because God was punishing him because of a sin, and slowly, as the years went by, they avoided him more and more, talking behind his back.  It hadn’t taken him long to realize that he was all alone. And so he had learned to take care for himself. If he didn’t stand up for himself, then who would? So he had worked his way up, not by tormenting himself in the groves, not by hard manual labor in the many gardens … he had seen his chances when the Romans recruited him. And he started to punish the people in his town for all the years of harassment. They had seen a sin in his height, a sinner he would give them. And now he was rich and wealthy. Well, financially. Because nobody wanted to be friends with tax collectors. And certainly not with the boss of those corpse picks. The gossip and backbiting never stopped, so he continued his cunning trade and extortion. One evil perpetuated the other.

He was rich, but had no one to share his wealth with. He was alone in the crowd of this ancient city. Lonely to the bone, all because he was so imperfectly small …

“Come on, faster, or Jesus will be gone again! Two street bastards rushed past him towards the gate of the city, happily screaming at each other. Jesus? Did Jesus come to Jericho? Zacchaeus quickened his pace, he had already heard so much about this wonderful man. The roads got busier. He quickly turned into a back alley, hoping to avoid the crowd through some alleys. His short legs carried him as fast as he could. If only he could catch a glimpse of Jesus. And just as he thought that his wretched short stature would block even the view of this rabbi, he saw the huge sycamore tree on the side of the road.

For a moment he hesitated, it was far below the dignity for a man of his position … but in the moment he decided he didn’t care any longer  … The town couldn’t care any less and he would never see Jesus when he wouldn’t crawl in that tree like a child. People thought too little about him anyway so this could be added to their list. He needed that tree to be able to look upon Jesus. And so he pulled himself up branch by branch and hid in the canopy of leaves.

And Jesus saw him. Not just a cursory look. Jesus really saw him. And He called him by name as if He really knew him. Because He really knew him. And even more; Jesus did not lecture him, did not give him a fuss, did not condemn him like the rest of the city… Jesus wanted to eat with him. Not just having a chat, but really being together. As fast as he could, he climbed out off that tree. …

With the arrival of Rabbi Jesus, the visual circle of exclusion and exploitation was broken. The only thing Zacchaeus always wanted was to be seen. Not just his outside. Jesus saw who he was deep down and deep within and noticed what he really needed; Jesus saw the little generous boy who wanted to belong. From that moment he no longer was alone. Jesus was with him. Finally he could be who he really was.

And it all started because he had the guts to climb that tree in the hope to be able to see upon Jesus.

Who or what is your tree that helps you to see upon Jesus. Do you have the guts to climb it?

Luke 19:1-10

(More (bible)creativity from my hand: follow me on youtube, facebook or instagram.)

BJ bible project 2019

(Scroll down for English translation) 
teaser bjbibleprojectToen ik, jaren geleden, startte aan de Theologische Faculteit was het Joodse sjema één van de eerste dingen wat ik leerde. Leerde zingen. In het Hebreeuws.
Het sjema is een bijzonder gebed wat uitdrukking geeft aan het absolute geloof in Adonai, God.
We kunnen deze geloofsbelijdenis lezen in Deuteronomium.
Nu stuitte ik een poosje geleden op de filmpjes van de heren achter the bible project’. En laten zij nou ook een reeks filmpjes gemaakt hebben rondom dit sjema. 6 filmpjes rondom de 6 kernwoorden in dit gebed. Het perfecte uitgangspunt voor een studie… of challenge… dacht ik zo 😅 Lucinde en ik gingen met het idee aan de slag.
In plaats van een snelle flitsende challenge (zoals woordvrouw 2017 of 2018) willen we vanaf 5 januari starten met het #BJbibleproject. (BJ staat dan voor Bible Journaling of Bullet Journaling). En in een rustig maar doordacht tempo willen we de 6 kernwoorden gedurende 6 maanden creatief overdenken. We hebben het team achter deze filmpjes gevraagd en ze vinden het prima wanneer we hun filmpjes in deze context gebruiken. Hoe leuk is dat!

Hoe pakken we het aan?

Elke eerste zaterdag van de maand, van januari tot en met juni, posten Lucinde of ik een ‘start’blog met daarin de link naar het filmpje, een eigen overdenking + voorbeeld(en) van een creatieve verwerking in de bijbel of een bullet/faith journal.
Voor wie het kernwoord van de maand ook graag in een andere context overdenkt geven we nog enkele andere bijbelverzen mee. Op deze wijze duik je nog dieper in de materie.
Het is aan jou als deelnemer om gedurende de maand, in je eigen tempo het filmpje te bekijken, de blog en de teksten te overdenken, en -voor wie wil- dit op eigen creatieve wijze te verwerken. Het hoeft niet in het minst te lijken op wat wij maken. Het gaat er ook niet om hoe mooi iets wordt. Het gaat om het proces!

Crea-pakketjes!

Om het helemaal af te maken: Lucinde zorgt voor iedere maand een klein crea-pakketje wat je creatief kan uitdagen. Elke maand voorzien we ook in een kortingscode zodat het pakketje een stuk voordeliger wordt! Dit moedigt je mogelijk extra aan om elke maand met nieuwe inspiratie en motivatie Zijn Woord in te duiken. Ook wij gaan in onze verwerkingen met deze materialen aan de slag, zoals je op de foto hieronder ziet heeft ze een aantal van mijn tekeningen in leuke mini-diecuts omgetoverd. Uiteraard is dit een geheel vrijblijvende optie!

Doe je mee?

Uiteraard in je eigen tempo en binnen je eigen mogelijkheden! Op Facebook zowel als via Instagram nodigen we iedereen uit om zijn eigen creatieve verwerking te delen. Of dat nu in een artjournal, bulletjournal of in je bijbel is, of het nu getekend, geletterd, gefotografeerd of geknipt en geplakt is… deel je proces, je gedachten en je creatie; je hebt geen idee hoezeer God er doorheen werkt om een ander te bemoedigen, onderwijzen… inspireren.
Op naar 5 Januari!
diecutsWhen I started  at the Theological Faculty, years ago, the Jewish shema was one of the first things I learned. Learned to sing. In Hebrew. The shema is a special prayer that expresses the absolute belief in Adonai, God. We can read this prayer in Deuteronomy.

Now, a while ago, I stumbled across the videos of the gentlemen behind ’the bible project’. And they have made  a series of movies around this shema. 6 videos about the 6 key words in this prayer. My head started spinning:  This would be the perfect starting point for a Bible / bullet Journaling study … or challenge … 😅 So Lucinde and I started to elaborate this idea. 

Instead of a funky and fast-paced challenge (such as 31daysofbiblicalwomen 2017 or 2018), we decided to create a project in a calm but well thought-out pace over a longer period of time.  So we want the #BJbibleproject to start from January the 5th. (BJ stands for Bible Journaling or Bullet Journaling). How awesome is it to start the year contemplating on the core value of His Word?  The 6 key words in these 2 verses are going to lead us creatively and spiritualy for 6 months. We have asked the team behind the bibleproject and they are fine when we use their videos in this context. How cool is that!

How What and Who? 

Every first Saturday of the month, from January to June, Lucinde or I will post a blog with the link to the matching video, a personal reflection + example (s) of our creative process in the Bible or bullet / faith journal. For those who also like to think about the key word  in other contexts; we also refer to other Bible verses. In this way you yourself can choose how deep, long and wide, you want to dive into the matter.

It is up to you as a participant to watch the  video, read the blog and the texts in your own temp during the month. And – for thode who like to; to process this in their own creative way. It does not have to look like what we create! It is not about how beautiful something becomes. It’s about the process and the time spending with your Father. 

Crea packages!

On top off it all: Lucinde has put together small creative packages for each month. The content will challenge you creatively and with the code #BJbibleproject! you get a nice discount! This might encourage you to digg even deeper into the Word and gain new inspiration and motivation every month! As you can see in the photo; she designed cute mini die cuts out of my drawings! 

Do you join?

Of course at your own pace and within your own possibilities!On Facebook as well as via Instagram we invite everyone to share their own creative process. Whether it is in an artjournal, bullet journal or in your bible, whether you draw, letter, photoshop or stamp, cut and paste;  share your process, your thoughts and your creation; you have no idea how much God works through it to encourage, teach, … and inspire others.

(You can subsribe to this blog by scrolling down and 
leave your email, or follow me on instagram)

Abram kukkelt van z’n sokkel… 

Stel je eens voor… op zeer onverklaarbare wijze krijg je ineens de stem van een jou vreemde Godheid te horen. En die stem draagt je op huis en haard te verlaten om naar een land te gaan – je hebt nog geen idee waar, hoe of wat- en die God belooft je dat als je gehoorzaamt dat je niet alleen dat land in eigendom krijgt, Hij zal je ook zegenen en je aanzien, status geven. …

Ben ik de enige waarbij alle nekharen overeind zouden gaan staan en het wantrouwen de lucht in zou schieten? Maar laat die stem nou zo overtuigend zijn dat je inderdaad alles inpakt, je hele huishouding op een stel kamelen hijst en op weg gaat richting het grote onbekende…

Een God die jou persoonlijk uitkiest als zijn ambassadeur… jouw nageslacht tot Zijn volk wil maken. Wat een eer.

Genesis 12 is er klip en klaar over; Abram doet wat God hem opdraagt en vertrekt. Wat een geloofsheld denk ik dan. Wat een ongelooflijk vertrouwen moet die man hebben gehad. Wat een geloof! Toch?
Nou, als je even verder leest kukkelt Abram van zijn sokkeltje hoor. Wanneer hij in Egypte komt vindt de Farao zijn vrouw blijkbaar zo aantrekkelijk dat Abram niet eens durft te zeggen dat ze getrouwd zijn. Bang voor z’n haggie (en dat van z’n Saraï) staat hij toe dat de Farao Saraï tot vrouw wil nemen. Waar was zijn geloof in God toen? Wat bleef er over van zijn vertrouwen toen de situatie ineens hagelijk werd?

Niet veel.
Maar God zet Abram niet aan de kant. Het menselijk falen is voor God blijkbaar geen reden om dan maar iemand anders uit te kiezen. Gebrek aan vertrouwen heeft Abram niet gediskwalificeerd voor de uitvoering van Gods plan: het plan om via 1 man en zijn nageslacht de wereld te bereiken met Zijn liefde.
Misschien moet ik daaraan denken wanneer ik weer eens twijfel aan mezelf en me afvraag wat God nou met mij kan aanvangen. 😅

Journaling step-by-step

I think the pictures say enough.

I use microns, pastelpencils (bruynzeeldesign) and sprayfixative.

When I color I like to go from bright to dark. After every layer, I fixate and let it dry for about a minute before I dive in again. (Foto of the girl I used is made bij Mai An Hoa)

img_1038-1  img_1039-1img_1040-1
img_1042 img_1044
img_1047

 

Omhoog ↑