Joyce Meyer. Elke zondagmorgen om 11 uur is ze te zien op family7. Ze is niet sterk qua theologie. Absoluut niet zelfs. Ze zal vast en zeker (onbedoeld) fouten maken in wat menig dominee ‘de rechte leer’ vindt. Toch heeft ze iets. Ze heeft een bepaalde vurigheid, een groot enthousiasme voor Jezus waarmee ze menigeen tot diep in de ziel weet te bemoedigen. Toch wordt ze door menig ‘theoloog’ afgekraakt tot op het bot omdat ze bijbels gezien zo zwak is…

Laat ik daar het volgende over zeggen: Bij ons in de kerk zit een wat oudere dame. Een dame die geen flauw benul heeft van wat ‘theologisch’ verantwoord is en wat niet. De meest simpele bijbelstudie is haar al vaak te hoog gegrepen en met enige regelmaat snapt ze geen drol van de preek. Maar de liefde waarmee ze dient, haar passie voor Jezus, haar hart voor Zijn kinderen is zo onwijs groot dat haar woorden vaak nog meer impact hebben dan welke preek dan ook. Zij reflecteert Jezus.

Er zijn ook mensen die prat gaan op bijbelstudie. Mensen die zelden of nooit tevreden zijn met de hoeveelheid ‘verdieping’ die wordt aangeboden. Gristenen die vele teksten gememoriseerd hebben en je in elke discussie met dogma’s om de oren zouden kunnen slaan. Wanneer domi vanaf de kansel dan een –in hun ogen- ongepaste oneliner verkondigt wachten ze soms de clou niet af,  stampvoeten naar buiten, slaan met deuren of ze komen niet meer naar de samenkomst wanneer deze man ‘Gods’ het woord komt verkondigen. Ik zeg het ff kort door de bocht maar wat ze te zeggen hebben, wordt niet meer serieus genomen … Tot zover Jezus’ reflectie …

En dan was er op facebook een – in mijn ogen- jammerlijke discussie met vooral veel ruis. Joyce zou teveel geld vanuit haar bediening in zichzelf investeren … dat ze een privéjet heeft is een schande (let vooral niet op wat ze allemaal opgeeft en wat ze allemaal investeert) … haar opleiding heeft te weinig alure en ze is theologisch niet onderlegd genoeg. Op basis van een enkele quote zou ze al haast een complete dwaalleer verkondigen. (Ik zeg het ff heel erg kort door de bocht :B )

Ik begrijp dat we moeten waken voor dwaalleren. Absoluut. Welvaartsleer ligt op de loer en berokkent veel schade. We moeten niet afgaan op wat ‘goed voelt’ – want je gevoel is iets heel bedrieglijks… Maar moeten we onze tong niet net zo goed in bedwang houden? Moeten we de ander niet uitmuntender achten dan onszelf? Waar blijft het alles toetsen en het goede behouden? Ik vrees dat ik mezelf ook menigmaal bezondigd heb aan het uitflappen van kritiek. Woorden die eenmaal gesproken nooit teruggenomen kunnen worden. Of wat dacht je van twijfels die hardop geuit op hun beurt anderen ook weer aan het twijfelen brachten… (Het zal de ander een worst wezen of je je twijfel herroept: gezaaid is gezaaid …) Het is juist Joyce Meyer die me, in één van haar preken,  hierin de ogen opende … het was niet haar kundigheid of theologie die me raakte, het was haar passie voor Jezus.

 

Nog steeds hou ik van dingen prikkelend zeggen, heel prikkelend. Ik hou van stellingname. Ik ben helemaal pro discussie! Maar soms moeten we bekennen dat actief Jezus reflecteren nu eenmaal meer impact heeft dan welke leer of discussie dan ook.

De tonge, lieve jeugd, de tonge, zoete vrouwen,

Kan goed en weder kwaad, kan vreemde dingen brouwen.

De tong, wanneer ze steekt en al te bijster woedt,

Is dodelijk vergif, is enkel drakenbloed.

De tong, integendeel, met zoete min bestoven,

Gaat most en honig zelfs, gaat alle ding te boven;

De tong, de losse tong, baart juist, gelijk zij wil,

Of harten vol geneugt, of huizen vol geschil.

Welaan dan, jeugdig volk, dewijle vloek en zegen

Is in het klein begrip van uwe tong gelegen,

Zo maak u voor het kwaad een eeuwig mondgebit,

En toom met alle macht het ongetoomde lid.

(Jacob Cats, 1632)