Heb al tijden niet meer geschilderd en sinds een week of 2 kriebelt het toch wel weer behoorlijk… maar het kan niet. Ik mag niet van Plonie (grapje). Sinds een paar weken hebben we beneden allemaal nieuwe meubels, en voor ze geleverd werden hebben we van het plafond tot de muren tot de lampen en vloer: alles met een sopdoek onder handen genomen. De trap die eens onder de kleurige verfspatten zat is nu weer glanzend wit). De rode houten stoelen hebben plaats gemaakt voor zwart leren fauteuils en ons aftandse bankje is vervangen door een grote luxe hoekbank (waarop je overigens erg gemakkelijk in slaap valt gezien Jur met regelmaat midden in de nacht wakker schiet en dan toch maar besluit naar boven te komen :)). Alles is dus schoon, nieuw en netjes. En dat houden we graag zo. Dus ruimen we ieder wissewasje keurig op, eten we alleen nog op de bank als het patat of pizza is (en dan nog heeft ieder een eigen placemat op schoot en staat de keukenrol voor het grijpen) en gebruiken we heel trouw onderzetters voor vanalles en nog wat… wereldschokkend: we gebruiken nu echt een eettafel!
Dit wil helaas zeggen dat er geen ruimte meer is voor mijn geschilder. Letterlijk. En da’s wel balen… Ik ga dus met regelmaat Plonie irriteren en maak daar rommel. Helaas (nog) niet met verf en kwast (ze vilt me levend alleen al bij het voorstel) – maar met papier, schaar en lijm – kaarten maken bij de vleet. De meeste gaan gelijk de verkoop in – een enkele gebruik ik zelf. Vooralsnog hoop ik dat Jur in de nabije toekomst een keer veel zin en fut heeft om een tuinhuisatelier voor me te bouwen… waar ik niet moet opruimen, niet moet opletten op gespat en mezelf heerlijk kan laten gaan… tot die tijd … mmm … ik begin morgen alvast aan kerstkaarten denk ik 🙂
Geef een reactie