Hagar- the God who sees

(English translation: scroll down!)

Lezen: Genesis 21: 9-21

Haar ogen trilden terwijl de herinneringen in flarden voorbij gleden. Alweer jaren geleden had Abram haar als slavin uit Egypte meegenomen en aan zijn vrouw Saraï gegeven. Ondanks het ruige buitenleven had ze zich in deze nomadenstam, voor het eerst in haar leven, vrij gevoeld. Ze gingen hier heel anders om met slaven dan de elitaire en opgeblazen Egyptenaren. Hier kreeg ze voldoende te eten en werd ze goed behandeld.

Een traan welde op maar verdampte nog voor deze haar ooghoek had bereikt en liet een schrijnend en schurend gevoel achter toen haar ogen vluchtig knipperden. 

Aanvankelijk had ze intens meegeleefd met haar meesteres. Geen kinderen kunnen krijgen was een vloek van de goden. Als de goden je geen toekomst gunde ontnamen ze je een rijkelijk nageslacht. Hoe groot je aanzien of welvaart vooraf ook was geweest, zonder nakomelingen was je niets behalve een paria, een verschoppeling. Onvruchtbaarheid was reden nummer één om van een vrouw te scheiden. En dus had ze verwacht dat Abram zich van zijn vrouw zou ontdoen. Maar hij hield veel van haar en wachtte geduldig. 

Intussen groeide bij haar de angst dat de smet die op haar meesteres lag, op haar zou overslaan. 

Een andere optie was dat Abram er een vrouw zou bijnemen, en daar hoopte ze stiekem op want als de keuze op haar viel, en die kans zat er dik in, zou haar status flink verbeteren. Maar ook dit deed hij niet. Hij herhaalde uitentreuren dat God hun een rijk nageslacht had beloofd. God zelf zou ingrijpen wanneer het Hem schikte.  


Het zand onder haar voeten brandde. De boom waaronder ze lag gaf amper voldoende verkoeling. Met een gesmoorde kreet wende ze haar hoofd weer af toen ze haar zoon, nog maar een man in de dop, verderop als een levenloos hoopje stof zag liggen. Een vaag gesnik dreef op de lucht die af en toe, zwaar en broeierig, haar kant op blies. Ze probeerde zich op te richten maar de kracht stroomde als een haast uitgedroogde waterval uit haar ledematen en liet haar in de steek. Ze zakte weer terug in het mulle zand. Te moe om wanhopig te zijn.

Hij gaf pas toe toen Saraï, tien jaar later, voorstelde dat Abram met haar als slavin zou slapen en zij het kind op de knieën van haar meesteres zou baren. Dit gebruik kwam heel vaak voor. Ze mocht dan niet gezien worden als wettelijke echtgenote, ze steeg hiermee wel een aantal treden op de sociale ladder en haar zoon zou als rechtmatige erfgenaam gezien worden.

De God van Abram bleek haar goedgezind: ze werd zwanger. Het bewijs was geleverd dat het aan Saraï lag.  

Als een nevel die opsteeg uit dampende grond herinnerde ze zich de overmoed en hoogmoed die samen met haar kind in haar binnenste leken te groeien. Kronkelend had dit kiemend onrecht zich een weg naar buiten geweefd en trof Saraï daar waar ze het zwakste leek. Maar ze viel. Hard, want Saraï nam haar gedrag niet in dank af en liet zich meedogenloos en ferm gelden als meesteres en kleineerde haar in die mate dat ze meende te moeten vluchten.

Dagen en nachten had ze met haar wellende buik door de verstikkende woestijn gezworven. De hitte die nu haar voeten schroeide was er toen ook geweest. Destijds had de zon net zo fel gebrand en was de woestijn net zo zinderend onherbergzaam geweest. Maar deze keer kwam er geen engel op haar pad. Deze keer bleef de hitte heet, het zand uitgedroogd en de toekomst uitzichtloos. Haar lieve erfgenaam was op sterven na dood. 

Ze kon het niet aanzien. Rilde wanneer ze dacht aan de ijzige dood die hun nu in zijn greep hield. 

De lucht leek met haar mee te rillen toen haar gedachten afdwaalden naar het moment dat ze bij de bron in Sur was aangekomen. God zelf had zich, in de vorm van een engel, aan haar getoond. Hij had haar beloofd dat haar een goede toekomst in het verschiet lag en dat ze Abram een zoon zou baren. Met het noemen van zijn naam, Ismaël, gaf de engel aan de volle verantwoordelijkheid te nemen voor haar kind. En dus was ze teruggekeerd. Ze had zich gewonnen gegeven. Het moeilijkste wat ze ooit had moeten doen volgde; ze had haar trots boetvaardig afgelegd en het kleed van nederigheid aangetrokken. Ze had zich weer onderdanig opgesteld ten opzichte van haar meesteres. 

Ze baarde haar zoon zoals de traditie voorschreef en Saraï had hem geadopteerd als volwaardige erfgenaam.   

Jarenlang ging het voorspoedig en voelde ze zich een gezegend mens. God had haar gezien. El Roi deed zijn belofte gestand. 

Tot Isaak alsnog geboren werd. Tot haar Ismaël zo dom was geweest zijn halfbroertje te plagen en Sarah het als een zware pesterij had afgedaan en zich als een furieuze leeuwin op de situatie had gestort. Abraham had niet eens de moeite gedaan haar een beetje van zijn rijkdom mee te geven. Zelfs een pakezel kon er niet van af toen hij haar de laan uitstuurde met een gesmoord “God zal de zorg voor jou en Ismaël overnemen, echt.”

Maar waar was El Roi nu? Een kreun ontsteeg haar schorre keel en haar spieren verkrampten. Flarden van een onmogelijke toekomst kwamen haar voor de geest. Hoe zij, als vrouw, een echtgenote voor haar zoon zou kiezen. Hoe zijn kracht en welvaart zich zouden uitbreiden. Hoe ze de vele kleinkinderen in haar armen verwelkomen zou. Het was een illusie, de fata morgana van een stervende vrouw. 

Maar vlak voor ze haar ogen voor het laatst wilde sluiten galmde er die stem, alsof donder en bliksem de lucht boven en de stenen onder haar in verootmoediging deed beven; “Hagar, wat is er?” 

Meer lezen: Genesis 16: 1- 16, Galaten 4:25 

  • Wat is, volgens jou, de oorzaak dat het Hagar lukt haar trots af te leggen en zich weer onderdanig op te stellen ten opzichte van Saraï? 
    Wat betekent het voor jou om gezien te zijn? Dat God jou ‘ziet’? 
  • De poging van Abram en Saraï om Gods belofte zelf te vervullen heeft grote gevolgen. Desondanks neemt God verantwoordelijkheid. Hij erkent Ishmaël door hem een naam te geven en hem van een toekomst te voorzien. Wat zegt dit over jouw toekomst?  

Read Genesis 21: 9-21

Her eyes quivered as the memories passed in shreds. Years ago, Abram had taken her from Egypt as a slave and given her to his wife Saraï. Despite the rough environment she had felt free in this nomadic tribe, for the first time in her life. These people dealt with slaves in a very different manner than the elitist and bloated Egyptians. Here she got enough food and got treated well.

A tear welled up but evaporated before it reached the corner of her eye and left a sanding and grinding feeling as her eyes blinked briefly.

Initially, she had intensely sympathized with her mistress. Not being able to have children was a curse of the gods. When the gods didn’t grant you a hopeful future, they would rob you of a rich offspring. No matter how great your prestige or prosperity would have been beforehand, without descendants you were nothing but a pariah, an outcast. Infertility was the number one reason to divorce a woman. And so she expected Abram to get rid of his wife. But he didn’t. He loved her very much and waited patiently as they grew older.

In the meantime, her anxiety grew. More and more she got afraid that the blemish on her mistress would infect her.

Another option was that Abram would take a second wife. She secretly hoped for him to consider this option, because if the choice fell on her, and there was a reasonable chance, her status would improve considerably. But Abram didn’t do this either. He repeated again and again that God had promised him and Saraï a rich offspring. God himself would intervene when it suited Him. And older they got.

The sand beneath her feet burned. The tree above her scarcely provided enough cooling shade. With a smothered cry she turned her head away when she saw her son a few feet further, lying like a lifeless pile of dust. The subtle noise of subdued sobbing, drifted into the air, occasionally, heavy and sultry, blowing in her direction. She tried to raise herself, but the brief remains of power flowed out of her limbs like an almost dried-out waterfall. She sank back into the soft sand. She was too tired to be desperate.

It was only when Saraï, ten years later, suggested that Abram would sleep with her as a slave and that she would give birth to the child on her mistress’ knees, he admitted. This custom was very common. She might not be seen as a legal wife, but she would climb a few steps up the social ladder and her son would be seen as a legitimate heir.

The God of Abram proved her kindness: she became with child. It was proven God rejected Saraï.

Like a mist rising from damped ground, she remembered the recklessness and pride that seemed to grow along with her child. Winding, this germinating injustice wove its way out and struck Saraï where she seemed the weakest. But she fell herself. Hard, because Saraï didn’t receive her smugness very well. Ruthlessly and firmly Saraï asserted herself as a mistress and belittled her to the extent that she thought she had to flee.

She had roamed the suffocating desert for days and nights in a row with her throbbing belly. The heat that now burned her feet had also been there. At that time, the sun had burned just as brightly and the desert had been just as blisteringly inhospitable. But this time no angel came her way. This time the heat simply remained hot, the sand dried out and the future hopeless. And her dear heir was dying.

She couldn’t stand it. She shivered when she thought of the icy death that now held them in its grip.

The air seemed to shiver along with her as her thoughts wandered to the moment she had arrived at the spring in Sur. God himself came to her in the form of an angel. He had promised her that a good future was ahead of her and that she would give birth to a son. In mentioning his name, Ishmael, the angel indicated that he took full responsibility for her child. And so she returned. She had given up. The most difficult thing she ever had done followed; she had reprimanded her pride and put on the robe of humility. She showed herself submissive to her mistress.

But she gave birth to a son, as God had told her, and as tradition dictated Saraï had adopted him as a full heir.

For years it went well and she felt blessed. God had seen her. El Roi kept its promise.

Until Isaac was born. Until her Ishmael had been so stupid to tease his brother and Sarah had dismissed it as a serious harassment and had turned to the situation like a furious lioness.

Abraham had not even bothered to give her a bit of his wealth. He didn’t even give her a mule when he sent her down the lane with a smothered “God will take care of you and Ishmael, really.”

Where was El Roi now? Where? A moan lifted her hoarse throat and her muscles cramped. Fragments of an impossible future came to her mind. How she, even  as a woman, would choose a wife for her son. How his strength and prosperity would expand. How she would welcome the many grandchildren in her arms. It was all an illusion, the fata morgana of a dying woman.

But just before she wanted to close her eyes for the last time a loud voice echoed, as if thunder and lightning shook the air above and the stones below her in humiliation; “Hagar, what’s wrong?”

Read more: Genesis 16: 1-16, Galatians 4:25

  • Just like Hagar, many people strive for a higher status. Often at the expense of others. How is this for you? How important is your social, financial or even mental status for you?
  • In your opinion, how was Hagar able to reprimand her pride and become submissive again?
  • What does it mean for you to be seen? That God “sees” you?
  • Abram and Sarah’s attempt to fulfill God’s promise itself has major consequences. Nevertheless, God takes responsibility. He recognizes Ishmael by giving him a name and providing him with a future. What does this say about your future?

Soul #BJBibleproject 5: nephesh

(English translation download available in attached file below!)

Wanneer ik mijn leerlingen les geef over liefde. Vertel ik ze vaak hoe verknocht ik ben aan mijn echtgenoot. Yup, ik moet meestal eerst uitleggen wat verknocht betekent. Maar ik vertel ze ook dat mijn liefde voor hem soms een rationele keuze is terwijl ik het (even) niet meer voel. En dat ik op sommige momenten met mijn hele lijf naar hem verlang. Yup, dan gaan ze ongemakkelijk lachen. En dat geeft mij weer de gelegenheid te vertellen dat het niets seksueel is (ach ja, soms  ook wel – niets verkeerd mee) maar soms, vooral als hij enkele dagen weg is, verlangt mijn lijf zijn armen om me heen, mis ik zijn geur, en ja ergens ook wel zijn gesnurk. Alsof ikzelf lijfelijk niet compleet ben zonder hem. Verknocht zijn is meer dan alleen een emotie, het is een hunkering van hart, lichaam en ziel.  

Deze maand bespreken we tijdens dit BJBibleproject het woord nephesh; ziel.  Wanneer we als westerlingen proberen uit te leggen wat dit woord ziel betekent zeggen we vaak iets in de trant van ‘ons binnenste’ of ‘het onzichtbare gedeelte van wie je bent’. Het is dat gedeelte wat niet sterft wanneer je lichaam het laat afweten. Je fysieke lichaam is dan het ‘buitenste’ of het zichtbare, sterfelijke gedeelte.  Maar die gedachte komt uit de Griekse filosofie. En dat is totaal niet wat het Oude Testament bedoelt wanneer ze het woord nephesh gebruikt.

Luister, Israël! De HEERE, onze God, de Heere is één. Daarom zult u de HEERE, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht. (HSV Deut 6:4-5) 

God liefhebben met heel je hart – zo leerden we tijdens de vorige maand – betekent Hem liefhebben met je verstand, met je gedachten, met alles wat je kan bedenken. Liefhebben als een rationele keuze. Maar het Sjema voegt daar liefhebben met je ziel, je nephesh, aan toe. Wat is dat dan?

Het Hebreeuwse woord nephesh komt meer dan 700 keer voor in het OT. Merendeel om levende wezens (dieren) te beschrijven.  In Genesis 2:7 wordt het woord gebruikt om de geschapen mens te omschrijven; God vormt een wezen uit de klei en met zijn adem (ruah) wordt het een levende nephesh.

Wanneer Jozef door zijn broers als slaaf verkocht wordt zegt de bijbel dat zijn nephesh in de boeien wordt geslagen. En hoewel nephesh vaak vertaald wordt met ziel is het dus duidelijk meer dan alleen het Griekse ‘binnenste’.

De mens heeft geen ziel, de mens IS ziel.   

Het is vanwege deze gedachte dat de uitdrukking ‘zieltjes winnen’ is ontstaan.

Het gekke is dat de Griekse gedachte achter ‘ziel’ een onsterfelijk iets is. En in het Hebreeuws is de ziel sterfelijk, ondanks het feit dat er wel in een hiernamaals geloofd wordt. Dit is omdat met nephesh het volledige levende wezen bedoeld wordt; veel meer dan alleen de emotie of de gedachten. Nephesh omvat je hele zintuiglijke lichaam. Dus wie jij vanbinnen bent inclusief je zicht, je gehoor, je smaak, reuk en tastzin. Verschillende schrijvers in de bijbel benadrukken deze betekenis door zo over zichzelf te schrijven.

Laat mijn nephesh leven, opdat ik u loven zal! (Psalm 119:175)  De psalmist vraagt hier om het lijfelijk in staat zijn om God te kunnen loven.

Zoals een hert verlangt naar water, zo verlangt mijn nephesh naar U. (Psalm 42:2-3) Een hert heeft water nodig om lijfelijk te overleven, zo hebben wij God nodig om te kunnen leven.

Heb God lief met heel je hart en ziel betekent dus zoveel als ‘Kies er verstandelijk voor om God lief te hebben, om zelfs in je gedachten van Hem te houden en met elke vezel in je hele lijf. Dat je inside-out en met alles wat in je leeft Hem naar waarde schat, hem zeer hoog acht en lief hebt.”

Persoonlijke verdieping

Kijk vooral het filmpje van The Bible Project over nephesh (Er is Nederlandse ondertiteling). Neem deze maand te tijd om de volgende teksten met dit woord te overdenken: Psalm 119:175, Psalm 42: 2-3, Genesis 46:22-27, Genesis 2:7

Luister naar dit lied, laat de woorden tot je doordringen. Wat betekent het voor jou om met je hele ziel naar Hem te roepen? 

Creatief

Lucinde maakte ook deze maand weer een aantal maandpakketjes die je creatief kunnen uitdagen om hetgeen je leert nog beter te verwerken zodat het langer blijft hangen. En ook deze keer heeft ze een aantal tekeningen van mij verwerkt tot leuke diecuts. Ideaal voor als je wel creatief wil zijn in je bijbel of bullet maar niet van tekenen houdt! Met de code BJBPMei krijg je korting!

Art / bullet journal: Zoals je ziet heb ik me weer visueel laten inspireren door het filmpje van the bible project.  Je hoeft dus zelf geen grote bedenker of artiest te zijn.

In mijn bijbel maakte ik gebruik van de diecuts die in het maandpakketje zitten.  Maar dat toon ik later deze maand via mijn instagram en in onze Facebookgroep.

Vorige maand maakte Lucinde ook een tutorial bij haar verwerking. Misschien kan het je ook deze maand weer inspireren. (Er is Nederlandse ondertiteling!)

We zijn erg benieuwd naar wat jij deze maand middels dit project leert,
bedenkt, beleeft en maakt. Deel het vooral in onze Facebookgroep of op instagram. Wees
met je creaties en gedachten een inspiratie voor anderen! We gebruiken de
hashtags #BJbibleproject en #Bijbeljournalinggroep. Volg ons op insta of sluit
je aan bij de facebookgroep om updates en andere creatieve verwerkingen niet te
missen!  De eerste zaterdag van Juni vind je de volgende en tevens laatste
blog in deze serie op Lucinde haar website!

Listen up! #BJbibleproject 1: Shema (2)

Alweer 2 weken geleden startten we het #BJbibleproject. Deze maand overdenken we het Hebreeuwse woord Shema (zie vorige post).

Inmiddels verwerkte ik mijn gedachten al in een mini faithjournal, mijn bijbel en vandaag in mijn ‘preekaantTEKENINGenboekje; elke keer overdacht ik de betekenis van dit woord opnieuw, maar las ik er een andere tekst bij waar dit woord ook voorkomt (deze teksten staan ook in de vorige post). Door zo elke week hetzelfde vanuit een ander perspectief te bekijken heb ik het idee dat het beter ‘landt’ … alsof ik een next level van begrip bereik ofzo…

Vanmorgen nam ik de tijd om hetgeen ik de afgelopen tijd rondom het Shema overdacht, te verwerken in dit nieuwe aanTEKENINGen boekje. Dit deed ik bewust in het Engels omdat ik dan anders en langer nadenk bij elk woord.

(Ps… Lucinde heeft het maandpakketje voor Februari alweer in haar webshop! Omdat het januaripakket in een mum van tijd was uitverkocht heeft ze nu meerdere varianten bedacht voor februari! En euh: de kortingscode is BJBP-FEB)

2 Weeks ago we started the #BJBibleproject. This month we study and contemplate on the Hebrew word Shema. In my previous post I handed 4 bibleverses that use the word Shema.

Every week I take the time to contemplate on the word again and to create something around it. New thoughts and ideas pop up and a next level seems to be reached. I just love to digg into the Word!

The photo’s show how I journaled the shema in my bible and in a sketchnotebook.

I hope u can take the time to read and study the verses of this month (see previous post) .

Thanks to ’the bible project’ for inspiring us!

BJ bible project 2019

(Scroll down for English translation) 
teaser bjbibleprojectToen ik, jaren geleden, startte aan de Theologische Faculteit was het Joodse sjema één van de eerste dingen wat ik leerde. Leerde zingen. In het Hebreeuws.
Het sjema is een bijzonder gebed wat uitdrukking geeft aan het absolute geloof in Adonai, God.
We kunnen deze geloofsbelijdenis lezen in Deuteronomium.
Nu stuitte ik een poosje geleden op de filmpjes van de heren achter the bible project’. En laten zij nou ook een reeks filmpjes gemaakt hebben rondom dit sjema. 6 filmpjes rondom de 6 kernwoorden in dit gebed. Het perfecte uitgangspunt voor een studie… of challenge… dacht ik zo 😅 Lucinde en ik gingen met het idee aan de slag.
In plaats van een snelle flitsende challenge (zoals woordvrouw 2017 of 2018) willen we vanaf 5 januari starten met het #BJbibleproject. (BJ staat dan voor Bible Journaling of Bullet Journaling). En in een rustig maar doordacht tempo willen we de 6 kernwoorden gedurende 6 maanden creatief overdenken. We hebben het team achter deze filmpjes gevraagd en ze vinden het prima wanneer we hun filmpjes in deze context gebruiken. Hoe leuk is dat!

Hoe pakken we het aan?

Elke eerste zaterdag van de maand, van januari tot en met juni, posten Lucinde of ik een ‘start’blog met daarin de link naar het filmpje, een eigen overdenking + voorbeeld(en) van een creatieve verwerking in de bijbel of een bullet/faith journal.
Voor wie het kernwoord van de maand ook graag in een andere context overdenkt geven we nog enkele andere bijbelverzen mee. Op deze wijze duik je nog dieper in de materie.
Het is aan jou als deelnemer om gedurende de maand, in je eigen tempo het filmpje te bekijken, de blog en de teksten te overdenken, en -voor wie wil- dit op eigen creatieve wijze te verwerken. Het hoeft niet in het minst te lijken op wat wij maken. Het gaat er ook niet om hoe mooi iets wordt. Het gaat om het proces!

Crea-pakketjes!

Om het helemaal af te maken: Lucinde zorgt voor iedere maand een klein crea-pakketje wat je creatief kan uitdagen. Elke maand voorzien we ook in een kortingscode zodat het pakketje een stuk voordeliger wordt! Dit moedigt je mogelijk extra aan om elke maand met nieuwe inspiratie en motivatie Zijn Woord in te duiken. Ook wij gaan in onze verwerkingen met deze materialen aan de slag, zoals je op de foto hieronder ziet heeft ze een aantal van mijn tekeningen in leuke mini-diecuts omgetoverd. Uiteraard is dit een geheel vrijblijvende optie!

Doe je mee?

Uiteraard in je eigen tempo en binnen je eigen mogelijkheden! Op Facebook zowel als via Instagram nodigen we iedereen uit om zijn eigen creatieve verwerking te delen. Of dat nu in een artjournal, bulletjournal of in je bijbel is, of het nu getekend, geletterd, gefotografeerd of geknipt en geplakt is… deel je proces, je gedachten en je creatie; je hebt geen idee hoezeer God er doorheen werkt om een ander te bemoedigen, onderwijzen… inspireren.
Op naar 5 Januari!
diecutsWhen I started  at the Theological Faculty, years ago, the Jewish shema was one of the first things I learned. Learned to sing. In Hebrew. The shema is a special prayer that expresses the absolute belief in Adonai, God. We can read this prayer in Deuteronomy.

Now, a while ago, I stumbled across the videos of the gentlemen behind ’the bible project’. And they have made  a series of movies around this shema. 6 videos about the 6 key words in this prayer. My head started spinning:  This would be the perfect starting point for a Bible / bullet Journaling study … or challenge … 😅 So Lucinde and I started to elaborate this idea. 

Instead of a funky and fast-paced challenge (such as 31daysofbiblicalwomen 2017 or 2018), we decided to create a project in a calm but well thought-out pace over a longer period of time.  So we want the #BJbibleproject to start from January the 5th. (BJ stands for Bible Journaling or Bullet Journaling). How awesome is it to start the year contemplating on the core value of His Word?  The 6 key words in these 2 verses are going to lead us creatively and spiritualy for 6 months. We have asked the team behind the bibleproject and they are fine when we use their videos in this context. How cool is that!

How What and Who? 

Every first Saturday of the month, from January to June, Lucinde or I will post a blog with the link to the matching video, a personal reflection + example (s) of our creative process in the Bible or bullet / faith journal. For those who also like to think about the key word  in other contexts; we also refer to other Bible verses. In this way you yourself can choose how deep, long and wide, you want to dive into the matter.

It is up to you as a participant to watch the  video, read the blog and the texts in your own temp during the month. And – for thode who like to; to process this in their own creative way. It does not have to look like what we create! It is not about how beautiful something becomes. It’s about the process and the time spending with your Father. 

Crea packages!

On top off it all: Lucinde has put together small creative packages for each month. The content will challenge you creatively and with the code #BJbibleproject! you get a nice discount! This might encourage you to digg even deeper into the Word and gain new inspiration and motivation every month! As you can see in the photo; she designed cute mini die cuts out of my drawings! 

Do you join?

Of course at your own pace and within your own possibilities!On Facebook as well as via Instagram we invite everyone to share their own creative process. Whether it is in an artjournal, bullet journal or in your bible, whether you draw, letter, photoshop or stamp, cut and paste;  share your process, your thoughts and your creation; you have no idea how much God works through it to encourage, teach, … and inspire others.

(You can subsribe to this blog by scrolling down and 
leave your email, or follow me on instagram)

No play makes Jack a dull boy …

De boog kan niet altijd gespannen staan. In het Engels hebben ze een leuk rijmpje:

All work and no play makes Jack a dull boy. All play and no work makes Jack a mere toy.

Vertaald: Alleen maar werken en niet spelen maken dat Jack maar een saaie jongen is. Alleen maar spelen en niet werken, maken dat Jack alleen maar een speeltje is.

Teveel werken… je boog altijd gespannen laten staan maakt dat de rek er ooit een keer uit is. Je verliest flexibiliteit, verliest veel uit het oog en uiteindelijk ben je niet meer effectief of doeltreffend.

De boog te weinig spannen maakt je moe, sloom, vatbaar voor een bore out (exact dezelfde symptomen als een burn out!), maar je verliest ook diepgang en realiteitszin. Van doel treffen is ook dan geen sprake.

God zegt niet voor niets dat er balans moet zijn. 6 dagen werken (let wel: in die tijd waren dat 6 hele dagen van de ochtend tot de avond – tv was er niet- en ook kinderen hadden hun lading aan taken) 1 dag complete rust (zelfs het koken of het huishouden was taboe) en regelmatig een feest: het leven vieren!

Dat werken doe ik wel… dacht ik… al werk ik geen hele dagen, thuis ben ik ook vaak bezig maar met enige regelmaat geniet ik van een kwartiertje social media scrollen… Maar ik moet eerlijk bekennen: mijn ‘dag’ rust smeert zich wat vaker uit over de avonden. En echt een hele dag niks… 🤔?? Maar ook het feesten – het leven vieren… ik hou niet van feestjes. Waarschijnlijk omdat het me te druk is… mogelijk omdat ik teveel doe… te weinig echt rust neem?? Ik weet wel dat als mijn balans helemaal fout is ik vatbaarder wordt voor depressie… Werk aan de winkel dus..

Ik probeerde uit te beelden dat de boog niet altijd gespannen kan staan. De boog plakt aan de ene kant en schuift in de andere kant in een gevouwen en geplakte ‘houder’. Hij kan er dus ook uit en mee dicht gevouwen worden.

Big catch

1536316098028

1536316287356Vang voor ons de vossen, de kleine vossen, die de wijngaarden ten gronde richten nu onze wijngaarden bloeien. Hooglied 2:15

Het boek Hooglied is een prachtige allegorie op de relatie tussen God en zijn mensen. Net als een pas verliefd stel is de relatie kwetsbaar en dienen er ‘spelregels’ in acht genomen te worden.  Het meisje droomt van haar geliefde en in die droom ziet ze henzelf als een wijngaard waar de kleine vossen tekeer gaan. Maar de ranken staan net in bloei, en de bloesems zijn kwetsbaar.  Zo is het ook in onze relatie met God. We zijn kwetsbaar. Er zijn altijd kleine vossen in ons leven, dingen die op subtiele of minder subtiele wijze ons bij Hem vandaan houden.

Wat me vandaag opviel: ze zegt niet ‘Ik vang de vossen’ … maar ‘Vang voor ons …’ .  Ze gaat ervan uit dat ze in haar kwetsbaarheid niet alleen staat.

1536316143052Als (jong) gelovige ben je net als een kwetsbare bloesem: alle potentie tot vrucht dragen, maar o zo kwetsbaar. Dus is het nodig jezelf in bescherming te nemen en anderen toe te staan je te beschermen zodat je kan groeien naar volwassenheid.

En er zijn nogal wat kleine vosjes in ons leven; kleine compromissen waarbij we onbewust ons geloof tekort doen, kleine ongenoegens die gevoed worden, subtiele inschikkelijkheid in onrecht, een kleine onopvallende zonde waar een keer aan toegeven… maar bij 1536316222736elkaar vormen deze zogenaamde futiliteiten een steeds grotere barrière die zich ongezien steeds meer aan ons opdringt.

En dus hebben we het nodig dat anderen ons liefdevol wijzen op onze tekortkomingen; liefdevolle bescherming wat ons doet groeien in geestelijke volwassenheid zodat we volop vrucht kunnen dragen.

 

Yes I can!

(Matt 25:14-30)

Een zakenman gaat op reis. Zijn 3 bedienden krijgen geld. De opdracht is simpel ‘let op de centen tijdens mijn afwezigheid.’ Bij terugkomst worden 2 bedienden geprezen, de derde krijgt een uitbrander van jewelste.

Twee zorgden ervoor dat het geld goed besteed werd zodat er winst behaald werd maar die ene had het uit angst voor z’n baas in de grond verstopt zodat er niks mee kon gebeuren. Wat is het probleem? Ze hebben toch alle drie geluisterd? De beste man is er geen cent armer van geworden! Wat maakt dat hij zo boos is op die ene bediende? Was winst het enige wat telde??

Jaren geleden, toen ik na grove teleurstelling besloot niets meer te doen qua taken in de kerk, zei iemand ‘Je stopt je talenten in de grond, zonde’. Jarenlang had ik extreem veel tijd en energie gespendeerd in het dienstbaar zijn met de gedachte ‘Ik hoop zo dat God later tegen me zegt ‘Je bent een goede en getrouwe diennaar, over weinig was je trouw, veel zal ik je geven, ga in tot de vreugde van je Heer.’ Ik bleef echter angstig dat het niet genoeg zou zijn.

Maar was dat -die houding en die inzet- hetgeen dit tekstgedeelte me had willen leren??

Nu denk ik van niet. Maar ik heb me jarenlang schuldig gevoeld. Alsof ik mijn talenten had vergokt en verloren. Verdrietig omdat ik overtuigd was God teleur gesteld te hebben.

1536073105784In dit stuk gaat het over talenten: een soort van munteenheid. Het gaat niet over de talenten / persoonlijke kwaliteiten zoals wij die vaak kennen. Het gaat over geld. Wat doe je met het bezit wat God je in bruikleen heeft gegeven?

En toch… gaat het daar echt over?

In de context van het hele hoofdstuk en het hele boek gaat het over verwachting. Verwacht jij je meester? Val je niet in slaap, dut je niet in tijdens zijn afwezigheid? Wat doe je om je voor te bereiden op Zijn komst?

En wanneer je met de blik van die context naar dit verhaal kijkt vallen andere zaken op.

“Heer, ik wist, dat gij een hard man zijt; gij maait waar gij niet gezaaid hebt, en vergadert waar gij niet hebt uitgestrooid; en ik vreesde, ging heen en verborg uw talent in de aarde. Zie, daar hebt gij het uwe.”

Deze uitspraak … het zal je maar gezegd worden…

“God, u bent hard en ongevoelig! Het had niet uitgemaakt of ik wat had gedaan want U had het zelf allemaal veel beter en makkelijker zelf kunnen doen. U kunt over de rug van anderen krijgen wat u wilt. Dus was ik bang. Bang dat alles wat ik deed toch niet goed genoeg zou zijn. Bang dat als ik zou speculeren met het geld, dat ik alles zou verliezen, bang … dus hier hebt u wat u me gaf terug.”

Onze God, die God die zich als liefhebbende en zorgzame vader wil buigen over ons welzijn, die God wordt hier vreselijk afgeschilderd.

1536073261193De man had zich laten leiden door zijn onredelijke angsten. Door een vals beeld van wie zijn meester was. Die angst maakte hem arrogant. Want ook al had de meester blijkbaar wel het vertrouwen in hem en werd zijn potentie vooraf herkend en erkend; uit angst en koppige arrogantie was de bediende blind voor de mogelijkheden die de meester hem bood. Hij was halstarrig gebleken: had niet willen nadenken of zijn beeld wel correct was toen hij de andere 2 zo bezig zag. Hij had geweigerd ook maar iets te doen en aan het eind gaf hij zelfs zijn meester de schuld ‘U bent’.

Dit bijbelverhaal gaat over je geld en je verantwoordelijkheden. Maar meer dan dat gaat het over de mogelijkheden die God je biedt en wat je ermee doet. En de vraag die zich aan me opdringt ‘Wanneer God iets in mij ziet en me de kans geeft er wat mee te doen, wie ben ik dan om te leven in angst. Angst alsof Hij niet nabij is. Angst alsof ik niet goed genoeg zal zijn.’

Maar we hebben geen harde boze God die alleen maar kijkt naar onze tekortkomingen. We hebben geen God die ons doen en laten tegen mekaar opweegt zodat meetbaar is hoeveel goeds we hebben gedaan.

We hebben een God die het hart aankijkt.

Maar als God zoveel potentie in mij ziet? Met welke arrogantie heb ik dan het lef negatief over mezelf te blijven én me door die gedachten te laten leiden?

Als de grote God, de schepper van alles wat leeft, zich ontfermt over mij, mij aanstelt over een paar kleine mogelijkheden… wie ben ik dan om te zeggen dat ik het niet kan?

Wanneer je met een zwak zelfbeeld worstelt kan bovenstaande misschien overkomen alsof je het helemaal hebt verbruit. Laat dat het niet zijn. Laat het klinken als een uitnodiging om – met babystapjes- te groeien in geloof. Geloof in jezelf. Want God gelooft in jou! Laat het een uitdaging zijn om je grenzen te verleggen en beetje bij beetje te ontdekken wat je kan doen met de mogelijkheden die Hij je heeft gegeven.

Ik doe nog steeds niets in de kerk. Maar ik voel me er niet schuldig meer over. Want inmiddels heb ik geleerd dat ik met de mogelijkheden die ik heb, ook buiten de kerk veel kan betekenen. En al steekt onzekerheid bij tijd en wijle de kop nog eens op en ben ik verre van vrij van imperfecties… en nog steeds moet ik mezelf af en toe moed inspreken en fluisteren ‘Yes I can!’ … maar desondanks: ik weet dat Hij later zal zeggen ‘Gij goede en getrouwe dienaar…’

Niets kan me scheiden van Zijn liefde

servettechniek(Scroll down for English translation) 

 

De woordvrouw challenge is dan wel voorbij maar niet mijn drive om te bible journalen.  Want journalen is echt mijn wijze van God naderen en niets kan me van Hem scheiden!

Het hoge tempo van de challenge is wel even afkicken, maar ik zit nog boordevol ideetjes voor filmpjes, tutorials, tekeningen enz. Dus hou mijn youtubekanaal ook in de gaten!

Vandaag werkte ik deze tekst uit Romeinen uit in mijn bijbel met de servettechniek. Ook voor mij was het de eerste keer dat ik deze techniek uitprobeerde. Ik maakte er gelijk een filmpje van (deze vind je onderaan deze blog!)

Want ik weet zeker dat geen dood of leven, geen engelen of duivelse geesten, geen enkele macht, geen dingen nu of in de toekomst, geen macht uit de hoogte of uit de diepte, nee, niets op deze aarde ons zal kunnen losmaken van de liefde van God. Die liefde heeft God ons gegeven door Jezus Christus, onze Heer. Romeinen 8:38-39

The #31daysofbiblicalwomen challenge may be over but not my drive for bible journaling! ‘Cause bible journaling is my way of meeting God and nothing can seperate me from Him!

1527953028641The pace of the challenge is something I need to let go – to keep my sanity 🙂 – but I’m running over with ideas to journal, tutorials to create, drawings to draw … So keep an eye on this blog and my youtubechannel!

Today I used a napkin to create a page. It was new to me so I decided to make a tutorial out of it. (Below this blog) It is in Dutch but I think it is good to understand by just watching. I used a napkin, Matt medium (brand Amsterdam), water, a brush and an old creditcard / shoppingcard.  Apply the medium thin and just use the top layer of the napkin in order to keep the text readable! And never forget: it’s about the journey, not the journal. It’s about the HEart, not the art! 

 

Follow me on youtube, insta or join our facebookgroup.  
Or subscribe to this blog (scroll down and fill in your email)
or send me your email with the contactform . 
Everything on this blog is my creative proprietorship and 
therefor cannot be used (other than personal) without 
specific permission.  Sharing on social media will be appreciated.

You are beautiful …

(Scroll down for English translation)

Vriendin, aan jou is alles mooi, niets ontsiert jouw schoonheid.

Hooglied 4:7

Ik schreef al eerder over Hooglied; over hoe het herderinnetje en de grote koning verliefd worden op elkaar. Ze was verre van perfect maar in zijn ogen was er niets verkeerd aan haar omdat hij de bril van liefde droeg.

Zo kijkt God ook naar ons; door de bril van Jezus’ liefdevolle offer. En Hij ziet niets verkeerd.

Jij en ik; we zijn niet perfect, bijlange na niet. Maar wanneer Hij naar jou, naar mij kijkt voelt Hij alleen maar liefde en er is niets meer wat ons ontsiert.

Aan jou is alles mooi!

Bible journaling:

De foto’s spreken voor zich denk ik. Voor de achtergrond gebruikte ik Gelatos (goed dik smeren, dan blend het mooier). Met een stencil en inkt maakte ik er een patroontje op. Op een apart blad tekende ik met pastelpotlood de pauw. Op Vellum (is doorzichtiger) tekende ik de veren. De tekst printte ik. Vervolgens was het alleen nog een kwestie van knippen en plakken. Voor de finishing touch gebruikte ik wat glitterlijm (let op: het vellum kan door vocht kreuken: dus smeer het niet te dik!) Owja, ben ik de enige die er een zootje van maakt tijdens het freubelen? 😅

1517842670063

You are altogether beautiful, my love; there is no flaw in you. Sng 4:7

I wrote about this beautiful book before. How the shepherd-girl and the King fell in love. She wasn’t perfect, yet he looks at her true the color of love and can’t find any flaw. That’s the way God looks at you. At me. I’m not perfect neither are you, but God looks at us through the sacrifice of Christ. And He can’t find any flaw. What He sees in you is beauty: You are altogether beautiful!

Bible journaling: The pictures speak for themself I guess 😅 For the background I used Gelatos, (add enough so it will blend more easy – use a baby wipe to blend) then I used ink and a stencil to add a print and some color. On a seperate piece of paper I drew the peacock. I used pastelpencils (brand Bruynzeel Design). I love pastel: it blends perfectly and soft! But it has to be fixated or it gets messy. The feathers I drew on vellum. Printed the lettering. And after this it was just a matter of cut and paste. I added some glitter for the finishing touch. (By the way: I’m I the only one that makes a mess while journaling 😅?)

Prince of Peace

(Scroll down for English translation)

prince of peace 2Onze eeuwige God schiep de wereld, en ons, met de bedoeling dat we zouden leven in harmonie en verbondenheid met Hem. God wou dat we veelvuldig konden profiteren van Zijn liefde en van een leven vol blijdschap en schoonheid. Om dit te bewerkstelligen bedacht hij een aantal leefregels. Maar die regels werden al snel gebroken toen Adam en Eva God in twijfel trokken en bijgevolg de verboden vrucht aten. En met deze daad van twijfel stond de poort open voor schuld, pijn en dood. De verbondenheid met God was ernstig aangetast en een verkeerd Godsbeeld kwam de wereld in doordat de mens doorging met het breken van de regels.

God wist dat de mens nooit in staat zou zijn deze schade te herstellen.  Maar God had hier reeds op geanticipeerd zoals we kunnen zien bij het verhaal van Jona: God creëerde een vis die groot genoeg was om Jona op te slokken lang voordat Jona de zee in werd geworpen. En zo had God de oplossing al in het begin bedacht. In het begin … was het woord, en het woord was bij God, het woord was God. (Joh. 1:1)

jonah 2Door de eeuwen heen bleef God zijn volk in herinnering brengen dat de oplossing, de messias, zou komen. Profeten spraken keer op keer weer over de gezalfde en hoe Hij de prijs voor verlossing zou betalen. En met elke profetie werd er weer een tipje van de sluier gelicht over wie, hoe en wat die Messias zou zijn, wat Hij zou doen, hoe ze Hem zouden herkennen. En dus wachtten het volk, verwachtte het volk, keken ze uit naar die dag…

Jesaja was één van die profeten die sprak over degene die komen zou. Hij spreekt over een machtige God, eeuwige vader, geweldige raadgever en een prins van vrede. Ondanks de roerige tijd waarin ze destijds leefden spreekt Jesaja overtuigend en hoopvol over de reikwijdte van Gods macht. De Messias zal zijn als een eeuwige, aanwezige, liefhebbende vader, iemand die vrede brengt in tijden van aanslagen en oorlog, iemand die geweldig advies geeft in tijden dat twijfel en angst lijkt te regeren.

In deze adventstijd mogen wij, mag jij, deze periode van toeleven en verwachten herdenken. Wij weten dat hetgeen wat Jesaja profeteerde (9:6) maar nooit heeft mogen meemaken, werkelijkheid werd; de Messias kwam. Jezus werd geboren. Dit kind is ook nu nog onze – jouw- prins van vrede in een tijd van aanslagen en onrust, hij is onze -jouw- bijzondere raadgever in tijden van twijfel, Hij is een altijd aanwezige, zorgzame en liefhebbende vader die om ons -jouw- geeft en Hij is onze machtige God.

prince of peace 1Our eternal God created earth – and us- with the intent that we should live in fellowship and harmony with Him. God wanted us to benefit from His great love and wanted us to experience a life full of joy and beauty. In order to achieve this, He made up some rules. But the rules were broken as soon as Adam and Eve started to doubt Him and ate the forbidden fruit. And with this doubtful act guilt, pain and death came into the world. And the fellowship with God was broken. Man continued breaking the rules and soon blamed God for the consequences; a false concept of God was born.

God knew man would never be able to solve the mess they got themselves into.

But God anticipated on this long before He ever created man. As we can see in the story of Jonah: God created a fish that could swallow Jonah long before he was thrown into the sea. As so, God created the solution way back … in the beginning … was the Word, and the Word was with God, the Word was God (Jhn 1:1) 

And through the ages God reminded his people the solution, the Messiah would come. A lot of prophets reminded the people over and over again of this anointed one who would pay the price for redemption. And each time. Prophecy after prophecy,  they would give clues about who and how He would be, when He would come and what He would do…  so the people awaited and looked forward to the Son of Man prophets talked about.Jonah

Isaiah was one of those prophets. He talks about a mighty God, an everlasting  father, a prince of peace and a wonderful counselor. Despite of all the troubles they knew; Isaiah reminded the people of Gods power and might. The coming Messiah would be like a father to them; present, caring and everlasting. He would bring peace in times of terrorism and war and with all the reigning doubt He would be their counselor.

This advent we, you, can remember this period of looking forward. We know what Isaiah never lived to see; The Messiah came, Jesus was born. This little child is your prince of peace in troubled times He is your wonderful counselor when doubt seems to reign. He is your Father, your mighty God.  

Omhoog ↑