Prince of Peace

(Scroll down for English translation)

Onze eeuwige God schiep de wereld, en ons, met de bedoeling dat we zouden leven in harmonie en verbondenheid met Hem. God wou dat we veelvuldig konden profiteren van Zijn liefde en van een leven vol blijdschap en schoonheid. Om dit te bewerkstelligen bedacht hij een aantal leefregels. Maar die regels werden al snel gebroken toen Adam en Eva God in twijfel trokken en bijgevolg de verboden vrucht aten. En met deze daad van twijfel stond de poort open voor schuld, pijn en dood. De verbondenheid met God was ernstig aangetast en een verkeerd Godsbeeld kwam de wereld in doordat de mens doorging met het breken van de regels.

God wist dat de mens nooit in staat zou zijn deze schade te herstellen. Maar God had hier reeds op geanticipeerd zoals we kunnen zien bij het verhaal van Jona: God creëerde een vis die groot genoeg was om Jona op te slokken lang voordat Jona de zee in werd geworpen. En zo had God de oplossing al in het begin bedacht. In het begin … was het woord, en het woord was bij God, het woord was God. (Joh. 1:1)

Door de eeuwen heen bleef God zijn volk in herinnering brengen dat de oplossing, de messias, zou komen. Profeten spraken keer op keer weer over de gezalfde en hoe Hij de prijs voor verlossing zou betalen. En met elke profetie werd er weer een tipje van de sluier gelicht over wie, hoe en wat die Messias zou zijn, wat Hij zou doen, hoe ze Hem zouden herkennen. En dus wachtten het volk, verwachtte het volk, keken ze uit naar die dag…

Jesaja was één van die profeten die sprak over degene die komen zou. Hij spreekt over een machtige God, eeuwige vader, geweldige raadgever en een prins van vrede. Ondanks de roerige tijd waarin ze destijds leefden spreekt Jesaja overtuigend en hoopvol over de reikwijdte van Gods macht. De Messias zal zijn als een eeuwige, aanwezige, liefhebbende vader, iemand die vrede brengt in tijden van aanslagen en oorlog, iemand die geweldig advies geeft in tijden dat twijfel en angst lijkt te regeren.

In deze adventstijd mogen wij, mag jij, deze periode van toeleven en verwachten herdenken. Wij weten dat hetgeen wat Jesaja profeteerde (9:6) maar nooit heeft mogen meemaken, werkelijkheid werd; de Messias kwam. Jezus werd geboren. Dit kind is ook nu nog onze – jouw- prins van vrede in een tijd van aanslagen en onrust, hij is onze -jouw- bijzondere raadgever in tijden van twijfel, Hij is een altijd aanwezige, zorgzame en liefhebbende vader die om ons -jouw- geeft en Hij is onze machtige God.

Our eternal God created earth – and us- with the intent that we should live in fellowship and harmony with Him. God wanted us to benefit from His great love and wanted us to experience a life full of joy and beauty. In order to achieve this, He made up some rules. But the rules were broken as soon as Adam and Eve started to doubt Him and ate the forbidden fruit. And with this doubtful act guilt, pain and death came into the world. And the fellowship with God was broken. Man continued breaking the rules and soon blamed God for the consequences; a false concept of God was born.

God knew man would never be able to solve the mess they got themselves into.

But God anticipated on this long before He ever created man. As we can see in the story of Jonah: God created a fish that could swallow Jonah long before he was thrown into the sea. As so, God created the solution way back … in the beginning … was the Word, and the Word was with God, the Word was God (Jhn 1:1)

And through the ages God reminded his people the solution, the Messiah would come. A lot of prophets reminded the people over and over again of this anointed one who would pay the price for redemption. And each time. Prophecy after prophecy, they would give clues about who and how He would be, when He would come and what He would do… so the people awaited and looked forward to the Son of Man prophets talked about.

Isaiah was one of those prophets. He talks about a mighty God, an everlasting father, a prince of peace and a wonderful counselor. Despite of all the troubles they knew; Isaiah reminded the people of Gods power and might. The coming Messiah would be like a father to them; present, caring and everlasting. He would bring peace in times of terrorism and war and with all the reigning doubt He would be their counselor.

This advent we, you, can remember this period of looking forward. We know what Isaiah never lived to see; The Messiah came, Jesus was born. This little child is your prince of peace in troubled times He is your wonderful counselor when doubt seems to reign. He is your Father, your mighty God.

december 14, 2017 0

You = Loved

(Scroll down for English translation)

Daniel zat in de ellende. Een Engel kwam, raakte hem aan en sprak de mooie woorden אִישׁ־חֲמֻדֹ֛ות = man van grote waarde, man van hoge achting, man die diep geliefd en gewenst is….

God wou dat Daniël wist hoe Hij over hem dacht, dwars door alle omstandigheden heen. Hij liet Daniel weten dat hij moest volhouden, sterk moest zijn want er zou nog meer ellende komen. Maar Daniel mocht weten dat het allemaal paste in Gods plan en dat Hij de boel onder controle had! En Daniel voelde zich gesterkt door deze boodschap en aanraking.

Wanneer jij jouw gevechten in het leven in de ogen kijkt: weet je gesterkt in de wetenschap dat God je intens liefheeft. Hij vindt je waardevol. Je bent door Hem gewenst. En dwars door alle ellende heen laat Hij je weten ‘Ik heb het onder controle’. Weet je door Hem gesterkt!

An angel spoke to Daniël… He touched him and spoke the beautiful words אִישׁ־חֲמֻדֹ֛ות = man of great value (to God), man of high esteem, man that is desirable, man greatly loved.

God wanted Daniel to know he was treasured, that he was of great value to Him… greatly loved. And he wanted him to be strong and of good courage for a war was at hand. But God wanted Daniel to know it was all part of the bigger plan. And God was in control.

When you fight battles in your life, know God is always in control. Walk His ways, fight on His behalf only and know yourself as a treasured, greatly loved child of Him!

Death & worship

(Nederlandse vertaling onder de Engelse tekst!)

David’s innocent newborn died… the Hebrew word מוּת says ‘executed’ or ‘dead as penalty’. God executed a baby. And David arose, went into the house of the Lord and worshiped… The Hebrew word here is שָׁחָה and stands for bowing down, or to prostrate oneself before a superior… so David didn’t arose to start singing in a happy clappy way of worshiping. He didn’t instantly shake of his sadness or grief… but he did instantly acknowledge that even in this harsh, almost cruel moment, God was his superior and deserved his honor and homage.

God’s innocent son also died because of the sin of others. Harsh and cruel so it seems. But only that way sins could be forgiven.

So this advent I want to remind myself to honor God as my superior and to bring Him homage, even when life seems cruel and harsh.

Bible journaling; I tried to draw my niece Jedidjah – because on this page in my bible Solomon is called this way. But the portret totaly failed. So I painted the page in these brownish colors to start over again. But then my heart was reading and listening to the depts of His words again and I only could write these words…

David had overspel gepleegd en als straf ligt zijn pasgeboren zoontje op sterven. Het Hebreeuws spreekt bij ‘sterven’ over executeren… God executeerd het kind vanwege de zonden van David. En wanneer David hoort dat het kind dood is, staat hij op en gaat naar de tempel om God te aanbidden. Het Hebreeuwse woord voor aanbidden moeten we niet vertalen in de zin van ‘zingen’ zoals dag in de kerk gedaan wordt: nee het staat voor diep neerbuigen voor een meerdere. Wat David doet is opstaan en erkennen dat God zelfs in dit harde zwaar verdrietige moment de Machtige is. David buigt en erkent dat God zijn meerdere is…. dat hij alles te accepteren heeft; ook het verdriet, lijden en de pijn.

God executeerde ook zijn eigen zoon voor de zonde van de mens. Alleen zo was het mogelijk dat de mens vergeven en zondenvrij gemaakt werd. Alleen zo was herstel van relatie mogelijk.

Deze advent wil ik gedenken dat ik – ook in zware en ogenschijnlijk onrechtvaardige tijden- Hem erken als mijn meerdere en voor Hem buig.

Meer journaling en gedachten als dit? Volg me op insta!

december 3, 2017 0

Christmas is a challenge

(Scroll down for English translation)

Ik ben moe. Maar er moet nog zoveel. Eigenlijk heb ik aan mijn werk genoeg qua tijdsbesteding maar mijn gezin wil ook nog eten, owja en aandacht. Voor sporten heb ik geen fut meer over (de kilo’s vliegen er dus aan) en ook het even heerlijk ontspannen tekenen zit er niet meer zo vaak in. Moe. Maar ik ‘moet’ nog zoveel … Ik moet nog een blog schrijven, want dat hebben we op de facebookgroep beloofd. En wanneer advent straks begint moet ik ook nog naar kerst toeleven. Enerzijds is het een periode van warmte, gezelligheid, lekkernijen en genieten. Maar anderzijds ook van diverse verplichte nummertjes waar ik helemaal geen zin in heb.

Please, zeg me dat dit gevoel van ‘moeten’ herkenbaar is. Ok, niets ‘moet echt’ maar je moet het van jezelf. Ik tenminste. Voor de (logerende) visite met kerst en oudjaarsnacht moet het huis gesopt, lekkere dingen dienen gekookt, het huis moet versierd, kaarten geschreven, bezoekjes afgelegd, kerkdiensten bezocht, … en ja, diverse dingen zijn leuk maar allemaal bij elkaar vliegt het me bij momenten even aan.

Toeleven naar kerst, hoe doe je dat als je het eigenlijk liever overslaat?

Misschien moet ik me niet focussen op dat wat ik allemaal niet wil of niet kan. Wanneer ik moe ben mag ik op de bank ploffen. Dat is ok. Het eten hoeft niet altijd hoog culinair en ook al heb ik het jarenlang vermeden: de kant en klare mixen en zakjes sluipen weer af en toe naar binnen. So what! Kadootjes scoren; ook dat mag minder. Gelukkig is ‘kadootjes krijgen’ niet de liefdestaal van man en kinderen, dat scheelt. Sowieso doen we nooit kadootjes met kerst. Sinterklaas brengt een kleinigheidje en met kerst komt Jezus; geen kerstman. En ik hoef geen blogs te schrijven – no pressure – en als het tekenen er even niet in zit, of ik liever iets anders dan het maandthema in mijn bijbel verwerk is dat ook ok.

Dus; minder focus op dat wat ik zogenaamd ‘moet’. Waar leg ik mijn focus dan wel op? (Je laat immers pas wat los wanneer je iets anders vasthoudt.) Ik wil me focussen op mogelijkheden. God gegeven mogelijkheden. Ik kan (weer) werken, ik kan koken (heb het geld voor eten), ik kan ’s avonds rust nemen, ik kan, ik kan, ik kan …

En kerst? Ik heb me aangemeld voor de (Duitse) Bible Art Journaling Advent kalender; (je kiest de gewenste taal in het rechter menu) elke dag – gratis- een mailtje in mijn inbox met een korte overdenking richting kerst, met daarbij een voorbeeld van wat iemand erbij tekenende (Elke dag wordt een ander land vertegenwoordigd, hoe leuk is dat!) Ik hoef niets te kopen, hoef het niet zelf te bedenken, ik heb de vrijheid er zelf ook wat bij te tekenen maar heb ook de vrijheid om het niet te doen; het is geen challenge. Behalve dan dat het voor mij een challenge is er geen challenge van de maken 😉

I am tired. So many things I have to do. The hours I work to prepare my lessons, teach, talk to studenst, and coach new colleagues are enough to exhaust me but héy my kids also want to eat … oh and on occasion they want some attention too. Going to the gym is something I’m way too exhausted to (so hello overweight) and journaling in my bible slowly becomes an effort too. Tired. But there’s so much I ‘HAVE’ to do … I need to write a blog, because that’s what we promised on our facebookgroup. And when advent starts I have to contemplate my way to Christmas. I know, Christmas is or should be a time of warmth, fun, family, good food; a time to enjoy, right? But it’s also a time for all those mandatory, obligatory, required necessities… you know what I mean?

Please tell me you understand! I’m not the only one right? And I know; I’m the one that makes things mandatory, obligatory or compulsory … Because of visiting family I want to clean my whole house; every corner needs to be dusted, vacuumed and then I need to mob, swab and swob… impressive menu’s need to be baked, cooked and roasted, decorations don’t hang themselves, sensitive cards need to be written, festivities need to be attended … Yeah I know, it should be fun but it can be overwhelming at the time – most of the time…

Contemplate to Christmas. How do you do that when you just prefer to skip the whole season?

Maybe I need to stop focusing on all the must-do’s and the things I don’t-want? When I’m tired it’s ok to crash that couch. Dinner doesn’t always have to be state of the art (said that before, I know, need to remind myself – again-) And so what if take-out is on the table? Presents: It’s not the love language of my hubbie and children so no need to overkill here! By the way: we celebrate that Jesus is coming to the world, not Santa! (my kids get a small gift early in December, we never give presents on Christmas for this reason.) And I’m not obligated to write blogs or to journal!

SO; less focus on the ‘must-do’ part. But what am I focusing on instead? (You can only let go lf you let God right? But how do I ‘let God’ in busy times like these?) I want to focus on the possibilities He is giving me. I’m able to work, to serve food, I can take time to rest, I can, I can, I may and it’s okay!

And Christmas? I digitally joined a Bible Art Journaling Advent calendar (choose you’re language in the menu on the right side) ; during advent I will get a daily email in my inbox. Every day a short and FREE contemplation with a bible journaling illustration. (every day, another country in the world represents itself, how fun!) No need to draw something myself, no need to buy a book or to start my own contemplating scheme. It’s not a challenge. Except: the only challenge there is, is to not make it a challenge myself.

november 26, 2017 0

Gelabeld Onderbuikgevoel

Het onderbuikgevoel van de samenleving zegt dat er steeds meer kinderen een labeltje krijgen ; de haast versleten stempel adhd gaat meestal gevolgd door de pot met pillen. Nog nooit waren er zoveel kinderen aan de medicatie.

Op social media worden anti-stempel plaatjes en artikels veelvuldig gedeeld en geroemd. Omdat ‘iedereen’ dat onderbuikgevoel als realiteit herkent.

Maar is dit wel zo? Wat klopt er (niet) aan dit onderbuikgevoel?
In vergelijking met 15 jaar geleden heb ik nu meer, veel meer ‘label-kindjes’ in de klas. Waar. Maar de hoeveelheid adhd-stempels vind ik intussen heel erg meevallen. En medicatie is een taboe zo lijkt het wel. Waar ik vroeger wel een enkele keer een door Ritalin enigszins afgestompt kind in de klas had, zou ik nu soms wensen dat ouders een pilletje overwegen. (Sorry, niet omdat ze druk zijn maar soms domweg onopgevoed brutaal.)
Maar draai de boel eens om: als we met elkaar vinden dat er teveel labeltjes uitgedeeld worden… aan wie ligt dat dan? Ligt dat dan niet aan de ouders van nu (hand in eigen boezem)? We willen niet dat ons kind een stempel krijgt maar we willen wel dat het persé op een bepaald -hoog- niveau kan meedraaien. We vergeten dat er een groot verschil is tussen ‘kunnen’ en ‘aankunnen’ en als ons kind iets niet aankan (wat overduidelijk niet ligt aan zijn cognitie) ligt het dus maar bij ‘het systeem’. Ons huidige schoolsysteem deugd dan niet.
Ooit gedacht aan de mogelijkheid dat ouders van nu gewoon teveel eisen van hun kind? Vroeger ging een kind ‘simpelweg’ een niveautje lager of deed er gewoon wat langer over. Wat was daar mis mee?? Naar mijn bescheiden mening zijn er nog nooit zoveel (hoog)begaafde kinderen geweest. Maar het onderontwikkelde EQ en het falende copingmechanisme is vooral de schuld van ‘het systeem’. Docenten en scholen moeten zich aanpassen, niet het kind!

Kijk vooral niet naar jezelf. Kinderen hebben echt geen last van een tv die altijd aanstaat, ze merken er niks van dat mama niet meer van papa houdt en zich liever een poosje richt op haar eigen ontwikkeling. Wat een onzin dat kinderen er ook maar iets van merken dat er nooit meer goed gepraat wordt. En hoezo is vervelen gezond? Volplannen die handel: voorschoolse opvang, school, bso en dan vooral eerst naar zwemles – op maandag dan want dinsdag is het voetbal, woensdag pianoles, donderdag zijn ze bij oma en opa, vrijdag ….

En geef je kinderen vooral zoveel mogelijk! Verwennen bestaat niet. Leer ze vooral niet dat je moet werken voor geld en waag het niet ze de broodnodige merkkleding, iphone of al dat speelgoed te ontzeggen. Maak ze vooral heel mondig; brutaal en eigenwijs is immers het nieuwe ‘volhardend’. En leer ze vooral dat de wereld aan hun voeten ligt; aanpassen en doorzetten is niet meer nodig.
Nope, als ze e.e.a. niet ‘aankunnen’ ligt het aan ‘het schoolsysteem’; dat deugt niet … en als het echt niet aan school ligt, is het toch een label en dus weer een probleem van het onderwijs. Maar, vergeef me, dat is slechts mijn onderbuikgevoel.
(Ps- lees vooral mijn disclaimer)

november 13, 2017 0

The wonder of being busy

(scroll down for English translation)

Gister was het hier (weer eens) een klusdag. Met grote ijver wijdde manlief zich aan de taak het toilet beneden opnieuw te tegelen. Zoon 1 wilde led-verlichting in zijn inbouwkast en sjouwde op en neer met zwaar materiaal om door de dikke stenen muren te kunnen boren, soldeerbout brandend om qua elektra een en ander te fiksen. Zoon 2 had (eindelijk) eens bedacht dat zijn kamer een grondige schoonmaakbeurt nodig had en was druk in de weer met sop en stofzuiger, heeft en passant gelijk de logeerkamer ook maar opgeruimd en opgefrist. En ik? Behalve dat ik dan hier en dan daar werd geroepen voor een helpende hand, of om de stofzuiger even bij te houden of om na een luidruchtig ‘Ma-ham!’ rustig te vertellen waar dit of dat lag, behalve de ramen lappen, de boodschappen, het koken en het achter iedereen opruimen … ik genoot. Het zonnetje straalde (wat minder handig voor het lappen van de ramen) en ondanks dat iedereen ‘zijn’ ding aan het doen was, hing er een heerlijk gezellige sfeer in huis. Het klussen voelde haast als spelen.
Sinds augustus heeft mijn focus vooral op mijn werk gelegen. Het was en is flink wennen om meer te werken. Ik vertrek vaak naar mijn werk wanneer hubbie nog in zijn nest ligt en wanneer ik ’s avonds eindelijk op de bank kan ploffen moet hij vaak nog de deur uit. Door de weeks zien we elkaar amper en ook de weekenden zijn vaak meer gevuld dan ons lief is. En dus is er het sluipende gevaar dat we vergeten van elkaar te genieten. Dat we vergeten stil te staan bij het feit dat we een heerlijk gezinnetje zijn en dat God ons viertjes zo bijzonder en wonderlijk heeft gemaakt en bij elkaar gebracht.
En gister was er dat stop-en-sta-stil-moment. Te midden van alle bezigheden trof het me dat ook die drukdoenerij iets wonderlijk en mooi heeft. Het kan. Het mag. We hebben allemaal onze eigen talenten en kwaliteiten en mogen daar veelvuldig mee bezig zijn.
We denken vaak dat we God alleen vinden in de rust of in de eenzaamheid of in een zeldzaam reflectiemoment. Maar God is ook aanwezig in de krioelende drukte van de stad, op het werk en in alle opwinding en commotie. En ook daar en in elkaar kunnen en mogen we Hem ontmoeten! Hij heeft de wereld geschapen juist opdat we kunnen krioelen, kunnen werken en bezig kunnen zijn. Misschien moeten we juist het wonderlijke en de schoonheid van het werken meer benadrukken en het iets meer leren zien als spelen in zijn Creatie in Zijn aanwezigheid!

Hoe groot zijn uw werken Heer, u hebt alles met wijsheid gemaakt, de aarde is vol van uw rijkdommen. Daar ligt de zee, groot en wijd en uitgestrekt; daar leeft krioelend gedierte, net te tellen, kleine dieren en grote. Daar varen de schepen, daar gaat de Leviathan, die U gevormd hebt om hem erin te laten spelen. Psalm 104:24-26

Yesterday we had al lot of jobs to do in and around the house, as usual. Hubbie diligently committed himself to re-tiling the toilet downstairs. Son 1 wanted led-lighting in his built-in wardrobe and sank up and down the stairs with heavy material to drill through the thick brick walls, burning solder to fix the electra. Son 2 finally realized that his bedroom needed a thorough cleanup and was busy with soap and vacuum cleaner, and was thoughtful enough to clean the guest room along the way. And I? Except the helping hand I often was called to give, except cleaning the windows, shopping for groceries , cooking and cleaning up … I enjoyed. The sun was shining and despite the fact that everyone was “doing” his thing, there was a lovely atmosphere in the house. It almost seemed like we were ‘playing’.
Then there was this –stop-and-stand-still-moment … What a beauty there is in being busy! It’s not wrong when you’re occupied and do what you’re good at! We all have our talents and it is a good thing to use them! So, in the midst of all the busyness I smiled, and realized God is here to meet us in our action!
We often tend to think we need to find God in rest or nature or … But He is also near when we work, are busy … in the hustle of the city, in the midst of a multitude. We can meet Him when we are doing our jobs, our chores …
He created the earth and filled it with creatures, innumerable living things… If he only wanted rest and silence He would have made less. We can look on our chores and jobs as a way to play in His creation and meet Him in the hustle and bustle.

How countless are Your works, Lord, In wisdom You have made them all; the earth is full of creatures. Here in the sea, vast and wide, teeming with creatures beyond number – living things both large and small. There the ships move about, and Leviathan which You formed to play there. Psalms 104:24-26

oktober 15, 2017 0

#atimeforeverything

(Scroll down for English translation)

Alles heeft zijn tijd… Het nieuwe schooljaar is afgetrapt en alweer in volle gang. Dit jaar heb ik ruim 400 leerlingen die leuke en leerzame lessen van me hopen te krijgen en een aantal collega’s verwachten dat ik ze goed inwerk en coach. De druk is dus flink opgevoerd, mijn werkdagen zijn lang en intensief en ook al heb ik me deze zomer flink staan voorbereiden: wanneer ik na een werkdag thuiskom voel ik me gesloopt. Echt, compleet gesloopt 🤢

Er was een tijd voor vakantie (en lang leve het onderwijs: ik had maar liefst 5 weken) en nu is het weer tijd om er flink tegenaan te gaan. Om mezelf een overspanning of tweede mega burn out te besparen is het echt belangrijk dat ik mijn rust neem. Dus poog ik veel te slapen (helaas is mijn slaapkwaliteit per definitie slecht – al sinds mijn tienerjaren) , is mijn huis niet zo schoon als ik zou willen en moeten mijn pubers wekelijks bijspringen qua koken.

Druk druk – ik ben veel te druk om NIET mijn stille tijd te nemen. Na een flinke werkdag doe ik dus alsnog mijn best om de tv nog even te laten voor wat het is, en me toch ff in God’s Woord te verdiepen. En het hoeft echt geen intense studie te zijn. 1 woord of 1 zin letteren of een simpele tekening is al genoeg want ik heb echt niet meer de puf om uren bezig te zijn. Sterker nog: 1 uur is eigenlijk al teveel. En voor wie denkt ‘hoe redt ze zo een tekening binnen 1 uur?’ : grafietpapier! Zelfs de grootste kunstenaars gebruikten truukjes dus waarom zou ik (jij) dat niet mogen doen? Op dagen dat ik weinig puf heb kies ik een leuke foto uit op internet, trek ik de hoofdlijnen (voor een deel) over en ga van daaruit verder. Ik weet dat ik het zonder ook kan, maar daar neem ik de tijd niet voor. Ik ben ervan overtuigd dat God me liever elke dag eventjes ontmoet dat maar eens in de zoveel tijd. Liever ziet hij me regelmatig in mijn chaotische huishouden na een wat minder gezonde en snel in elkaar geflanste maaltijd met een lekker kopje koffie om gewoon even samen te zijn dan slechts nu en dan omdat ik continue bezig ben met werken, het bijhouden van een superclean huishouden en het maken van culinaire gerechten die een koning waardig zijn (maar die nooit uitgenodigd is)…

Je hebt geen dure workshops ‘by the best’ nodig om te starten met journalen. Want het gaat God niet om het resultaat! Het gaat Hem om het proces; om het samen zijn, het samen kliederen, zelfs het samen lachen om hoe weinig artistiek iets eruit kan zien maar intussen vooral genieten van hoe gezellig je het samen hebt! (En hiermee zeg ik niet dat workshops fout zijn! Ze zijn vooral leuk, helpen je op het artistieke vlak even wat verder zodat je ZELF wat tevredener kan zijn en het biedt je vooral ook de kans om het optrekken met God te delen met anderen; wat erg waardevol kan zijn. Maar je hebt ze niet nodig om te kunnen starten met journalen!)

God wil je ontmoeten. En als je dan wat minder leuke tekeningen hebt, of je maakt gebruik van truukjes: so be it! Kopieer, traceer, knip, plak, gebruik (free) printables, speel met kleur, washitape of verf en: foefel 😅!

Hij wil bij jou op de thee, tijd met je doorbrengen. Dus stop met uitstellen en zet de deur open. In al je imperfectionisme: geniet van het samenzijn met Hem en wacht niet tot je uren de tijd hebt: die kwartiertjes tussendoor zijn Hem ook bijzonder waardevol!

En als je niet zoveel eisen stelt aan je kunst en kunnen: dan is er altijd wel even tijd… #allesheeftzijntijd

(Volg mij en lucinde op insta voor meer foto’s en gedachten in dit thema!)

(please note: English isn’t my native language so when I make huge spelling or grammar mistakes please contact me 😅)

There’s #atimeforeverything. A new school-year already began. This year over 400 students expect me to teach them well and several new colleagues expect me to mentor them. So the pressure is up, the days are long and though I prepared myself weeks in advance, these first weeks are hard. I’m exhausted when I come home (I have a headache for days now). There was a time for vacation and now is a time to work hard. But after a hard day at work there is a time to take rest. So To keep my sanity I sleep a lot, don’t clean my house as it should be cleaned and I asked my teenagers to cook twice a week.
Busy, busy, I’m way too busy NOT to take my time with God. So at the end of a busy day there is a time for me to read and journal. No I don’t journal hours at the time and not every day. And to be completely honest I mostly prefer to do my #biblejournaling in less than an hour. And before you think I’m such an artist that I can draw these in such a short time: I cheat! I love tracing-paper 😱

When it comes to meet my heavenly father I like to think He prefers to meet me on a daily basis in a messy house after a not so exquisite dinner with art that’s not completely homemade but was meant to welcome Him into my heart instead of inviting Him over just once in a while, in a perfectly cleaned mansion with perfectly balanced dinners fit for kings and queens and with art I only made after multiple workshops by the best so it is completely state of the art.

He just wants to meet me. Have relation with me. Wants me to feel at home with him. So I cheat. (Not always but often enough!) And when you are busy keeping work, life, kids and sanity all together: you should cheat too!

So stop thinking you have to create everything yourself and it has to be beautiful in YOUR eyes. Cheat! Trace, cut and past, letter a single word, imitate others, use (free) printables … but make sure to meet Him!

There is a time for everyting – but there’s always time to meet your Lord.

(Follow me or Lucinde on insta for more pictures and thoughts on the #atimeforeverything theme)

september 10, 2017 0

Traveling journal

(Scroll down for English translation)

Vakantie is voor mij een tijd van rust, reflectie en vooral ook opladen. Erbij kunnen rondreizen is een voorrecht wat me daarbij helemaal doet loskomen van (bijna) alles wat ik thuis achterlaat.
Al staan op de Ipad enkele honderden boeken, ik sleur alsnog een bigshopper vol aan leesmateriaal mee. Gemiddeld gaat er elke 2 á 3 dagen een boek doorheen. (We zijn nu 7 dagen weg en ik begin aan boek 5). Lezen doet me de wereld om me heen vergeten, brengt me naar andere tijden en mystieke oorden en laat me kennismaken met intrigerende karakters. Wanneer ik lees vergeet ik alles en iedereen om me heen. Een boek halverwege voor een aantal uren wegleggen is not done. Het moet uit… al moet ik tot de ochtend doorlezen. Daarom lees ik alleen wanneer ik vakantie heb.
Het gekke is dat ik tijdens het reizen haast altijd vroeg wakker word. Normaal hijs ik me ’s ochtends met moeite uit bed maar niet op vakantie. Het frisse ochtendzonnetje en de serene stilte die alleen door tsjirpende krekels en fluitende vogels onderbroken wordt vormen de perfecte achtergrond om te journalen. Journalen is voor mij een vorm van uitrusten, reflecteren en opladen tegelijkertijd. Onmogelijk om dit op vakantie niet te doen.
Waar we ook heen gaan, ik neem dus altijd wat spullen mee. In de caravan heb ik een klein kratje -past precies in een bovenkastje- met daarin mn potloden, pennetjes, schetsblok, 2 bijbels en nog wat andere prullaria.
Manlief slaapt nog…. en ik zit aan m’n tafeltje, mijmerend over dat wat ik lees, denk, voel. Ik ontwerp, schets zoek op m’n telefoon de verschillende vertalingen op, schrijf en teken. Af en toe kijk ik op en geniet van mijn omgeving: gister keek ik nog naar de Finse bergen op dit moment heb ik uitzicht op de Noorse Fjorden. Mooier kan ik ’t niet hebben.

(Ik kan dit nu veilig schrijven en posten omdat broerlief vakantie viert in ons huis.)

To me vacation is a time of rest, reflection and recharge. Traveling is a privilege that helps me forget about my (home)work, my ‘usual’ worries and leaving everything behind so I can focus on me for a while …
Though my Ipad holds a few hundred books, I always carry as much paper as I can. The past seven days I read 4 books – no, not small ones! Reading is a way of leaving everything behind, meeting new interesting people, seeing mystical places (yup, I love fantasy) and enjoying true adventures! When I read a book I completely lose track of time, forgetting everything and everyone around me. Relaxation – Rest!
Strange enough when traveling I always wake up early. (I usually have to drag myself out of bed!) No really, when I say early it like 07:00 in the morning – hubby doesn’t get out until it’s almost noon! And those few hours of silence are my favourite of the day. Birds start singing, early morning sun, a chilli wind, a cup of cheap coffee and a beautiful view on Gods nature. These moments are mine to reflect and recharge. So I journal!
Wherever I go, I always bring some stuff to journal with me. Now, traveling through Scandinavia with our caravan, I have a small crate that fits perfect in one of the upper cabinets. It contains my favourite stuff. What I brought with me? 2 bibles: one Dutch and the other is my beautiful leather bound ESV interleaved one.😍 A sketchbook, my handlettering notebook, pencils (pastel), fixative, my pens, a few washi rolls, some stickers and stencils. That’s it. But it means the world to me.
Hubby is stil asleep. I read, contemplate, pray, sketch, design, write and draw. And once in a while I look up to this awesome scenery: yesterday I enjoyed the mountains of Finland. This morning I’m in awe when I look at the Norwegian Fjords. No better way to recharge!

juli 22, 2017 0

#Woordvrouw 31: Bat-Melech

(Scroll down for English translation)

Always wear your invisible crown!

Lezen: Romeinen 8:14 en Psalm 45:14-16

Hallo, ik ben Bat-Melech, ik ben de dochter van de koning, Je hebt het misschien niet door maar ook al word ik niet zo specifiek genoemd in de bijbel, ik kom er heel vaak in voor. Ik ben het oogappeltje van de koning. Zijn prinses. Hij houdt zoveel van mij dat hij me alles geeft wat ik nodig heb en meer. En als ik wat fout doe, mag ik altijd bij hem komen, wetende dat hij me vergeeft.

Voor de duidelijkheid: ik ben niet altijd zijn dochter geweest. Hij heeft mij, Bat-Melech uitgekozen om zijn dochter te zijn. Hij heeft me geadopteerd. Lang verhaal hoe dat kwam maar soms voelt het alsof ik altijd al bij hem heb gehoord, en soms ook niet en dan verlang ik wel weer naar het leventje wat ik leidde voor ik hier in het paleis kwam. Maar het is maar waar ik naar kijk: het gras is altijd groener waar je het water geeft. Dus dwing ik mezelf te kijken naar alle rijkdom en vooral alle liefde die hij me geeft.

Hij is er altijd voor me. Echt waar. Staatszaken hebben nooit, never, nimmer voorrang op mijn welzijn. Ik mag altijd zomaar zijn kantoor binnenstormen. Hij maakt altijd tijd voor me. Heel bijzonder eigenlijk. Ik moet mezelf ook af en toe in herinnering brengen dat ik dit niet voor lief mag nemen. Het is zo waardevol, maar tegelijk ook zo ‘gewoon’… tja, ik kan het niet goed uitleggen …

Soms geeft hij me niet wat ik wil, en ondanks het feit dat ik me dan heel verwend kan gedragen (of zelfs boos en verwijtend), blijft hij me beschermen. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik soms wel baal dat hij me niet gewoon vertelt waarom. Ik heb het hem vaak gevraagd maar hij zei alleen maar: “Bat-Melech, vertrouw maar gewoon op mij. Als ik je je zin een keer niet geef heb ik daar een goede reden voor. En nee, die reden hang ik niet altijd aan je neus want dan ga je je alleen maar meer zorgen maken. En die zorgen; die heb ik op mij genomen liefje! “… ondanks mijn boosheid bleef hij lief en vriendelijk.

Waar ik eerder het leven maar nam zoals het kwam en niet altijd geloofde in mijn eigen kunnen, liet hij me zien hoe bijzonder alles eigenlijk is. Hoe bijzonder en getalenteerd ik ben. Hij heeft me aangesteld als zijn ambassadeur (ik geef toe, soms ben ik nog in training) en heeft mijn leven een waardevolle invulling gegeven. Ik heb nu echt een geweldige baan!

De koning vindt me, ondanks al mijn tekortkomingen, een prachtige dame. Dat zie ik in zijn ogen, dat lees ik in de briefjes die hij me af en toe stuurt en dat ruik ik aan de bloemen die hij me regelmatig geeft. Hij is een geweldige papa!

Bat-Melech betekent ‘dochter van de koning’. Jij bent Bat-Melech. God is de koning. Jij bent God’s dochter. Jouw naam mag dan niet letterlijk in de bijbel opgetekend zijn; zoveel teksten gaan wel over jou of zijn aan jou gericht. Jij bent gekozen, geadopteerd, gewaardeerd, talentvol, af en toe verwend, maar bovenal een geliefde prinses! (of prins voor de heren die dit lezen 🙂 ) Dus, in wat voor omstandigheden je ook zit: recht je rug, hef je hoofd en always wear your invisible crown! (draag altijd je onzichtbare kroon!)

Doen:

Lees het bovenste nog eens, en vul in plaats van ‘Bat-Melech’ je eigen naam in. Vertel God wat dit met je doet, waar je moeite mee hebt of wat je raakt…

Koop vandaag een bloemetje voor jezelf ; een dikke rijke bos of een enkele roos (of pluk er ergens 1) en zet het in een vaas op een zichtbare plek in huis. Elke keer dat je ernaar kijkt mag je beseffen hoe groot God’s liefde is voor zijn prinsesje en hoe vaak Hij voorziet ik grote en kleine ‘kadootjes’.

Creatief:

De spreuk ‘Always wear your invisible crown’ vond ik helemaal bij dit stukje passen. Het zegt me dat ik altijd met een geheven hoofd mijn omstandigheden tegemoet kan treden. Ik hoef niet te twijfelen aan mijn status! Ik ben een koningsdochter! Omdat ik me dit met regelmaat wil inprenten heb ik deze tekst in mooie handlettering uitgewerkt en er een boekenlegger van gemaakt. Het sjabloon voor de boekenlegger vind je hier, je kan hem uitprinten en zelf met inkt, verf of potlood opfleuren. Ik gebruikte distress ink en heb hem daarna gelamineerd voor ik er een lintje aan maakte.

Dit was de laatste woordvrouw in deze challenge. Morgen nog een ‘En nu blogje’ maar dan is het toch echt ten einde. Laat ons gerust weten hoe je het vond en wat je eraan gehad hebt. Welke ‘les’ was voor jou het belangrijkst? Wat kwam het meest bij je binnen? Je bent welkom te reageren op deze blog, via een persoonlijk bericht, via instagram of via de bijbel journaling groep op facebook. Heb je nog niet alle woordvrouwen overdacht: geeft niet, de blogs blijven online!

Iedereen enorm bedankt voor het meedoen. Het was en is ons gebed dat de challenge veel zegen bracht en brengen zal.
Een extra dank je wel aan Lucinde die met me mee schreef, dank aan het gebedsteam wat gedurende de hele challenge achter ons én alle deelnemers stond en dank aan Jenny Pollett voor het meekijken met m’n vertalingen.

Always wear your invisible crown!

Read: Romans 8:14 and Psalm 45: 14-16

Hello, I’m Bat-Melech, I’m the King’s daughter. Maybe you haven’t noticed yet, but though I’m not specifically mentioned in the Bible, I’m very often in it. I’m the king’s fondling. His princess. He loves me so much that he gives me everything I need and even more. And when I do something wrong, I can always rely on it that he forgives me wholeheartedly.

For the sake of clarity: I haven’t always been his daughter. He chose me, Bat-Melech to be his. He adopted me. Long story, don’t ask, but sometimes it seems like I’ve always belonged to him. And when it sometimes doesn’t I long for the life that I led before I came to this palace. But you know: the grass is always greener where you give it water. So, despite how I feel, I force myself to look at all the wealth and especially all the love he gives me, again and again and again… Nothing can compete with that!

He’s always there for me. Really. State affairs never, ever, ever prevail on my well-being. I can always enter his office, don’t even have to knock! He always makes time for me. Very special indeed. I have to remind myself occasionally that I can’t take this for granted. It’s so valuable, but at the same time so ‘normal’… well, I can’t explain it very well …

Sometimes he doesn’t give me what I want, and despite me acting very spoiled (or even angry and provocative at the time) he’s my steadfast; he continues protecting, caring and providing. I have to confess that sometimes I’m sick of the fact that he just doesn’t tell me why things happen or why he doesn’t give me what I asked for. I often asked him, but he always says, “Bat-Melech, just trust me. If I don’t tell you, I have a good reason to do so. So stop worrying. I’ve taken your burdens because I love you! … and despite my childish anger, he always remains sweet and friendly.

Before, when I took life just as it came and didn’t always believe in my own abilities, he showed me how special everything about me actually is. How special and talented I am. He appointed me as his ambassador (I admit, sometimes I’m still in training) and He gave my life value. I really have an awesome job now!

In spite of all my shortcomings, the king sees me as a beautiful lady. I see can see it in his eyes, and I can read it in the letters he sends me occasionally and I smell it in the flowers he regularly gives me. He’s a great daddy!

Bat-Melech is Hebrew for “daughter of the king”. You are Bat-Melech. God is the king. You are God’s daughter. Your name may not be literally recorded in the Bible; So many texts are about you or are addressed to you. You have been chosen, adopted, valued, talented, occasionally spoiled, but above all: YOU ARE A BELOVED PRINCESS! (or prince for the gentlemen who read this :)) So, whatever your circumstances: straighten your back, lift your head up high and always, always wear your invisible crown knowing you are His!

Contemplate:

Read the text again, and instead of ‘Bat-Melech’ fill in your name. Tell God how this makes you feel.
+ Buy a flower for yourself today; A thick, rich bunch or a single rose (or pick a flower from your garden…) and put it in a vase on a visible place in the house. Every time you look at it you can realize how great God’s love for you, his little princess, is and how often He provides in great and small ‘gifts’.

Creative:

The motto ‘Always wear your invisible crown’ fitted this devotional perfectly. It tells me that I can hold my head up high despite circumstances because I’m protected by my Father, and He always provides! I don’t have to doubt my status! I’m a royal daughter! I wanted this as a constant reminder so created a bookkeeper. You can find the template here .

This was the last biblical woman in this challenge. Tomorrow I will post a final ‘How to continue on my own- devotional’ but after that the challenge really comes to an end. Please let us know how you experienced this journey! What lesson was the most important to you? You are welcome to comment on this blog via a personal message via instagram or the Bible journaling group on Facebook. When you haven’t finished all the biblical women: no worries, the posts, free templates, printables etc remain online!

Thank you very much for participating!
An additional and big thank you to Lucinde who co-hosted this challenge with me, a big thank you to the prayer team and a loving thank you to Jenny Pollett for checking several of my translations!

mei 30, 2017 0

#Woordvrouw – Gebed voor tekentalent – The drawing-skill-prayer ??

(Scroll down for English translation)

Tekenen, dat is nog echt wel een dingetje voor veel bible journalers… Het niet kunnen tekenen is sommigen een doorn in het vlees. Want er zijn er zoveel die zulke prachtige maaksels creëren; dat wil je zelf ook! Maar hoe maak je nou zoiets prachtig in je bijbel wanneer een stickpoppetje je al ingewikkeld lijkt?

Lieve dames en heren, laten we hier even heel duidelijk over zijn: Ik kan totaal niet zingen. Jarenlang heb ik verlangend naar een prachtige zangstem maar daar was ik nu eenmaal niet mee gezegend. Op zondag doe ik dus geen poging om zelf op dat podium te staan maar laat ik me, met de rest van de kerkgangers, leiden door het zangteam wat wél gezegend is met zangtalent (hopen we dan :P) Iedereen mag meezingen, maar niet iedereen beklimt dat podium. En al lang niet iedereen verzint zelf al die prachtige liedjes. De één zingt wat harder dan de ander, en sommigen zingen af en toe bewust even een paar toontjes lager omdat het anders echt kraaienvals is, sommige nummers nodigen de één uit om uit volle borst mee te zingen en een ander is bij dat nummer juist liever stil en ingetogen. Niet iedereen zingt graag Engels en anderen vinden die taal veel lekkerder klinken… En in mijn geval: ik zing niet, althans, niet in de buurt van anderen. Ik krijg geen noot door m’n keel. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet genieten kan van muziek. Of dat ik de woorden niet in gedachten kan uitspreken … In de kerk draait het ook niet om het zingen op zich: het gaat om het gezamenlijk grootmaken van God.

Zo is het ook met tekenen. Voor een deel kan je veel leren qua techniek, maar voor een deel is het ook ‘gevoel’. Jezelf vergelijken met ‘de zangleiders’ of liedjesschrijvers onder de biblejournalers is niet eerlijk. Wanneer tekenen je ding niet helemaal is: laat je dan vooral leiden door het talent van een ander; sta toe dat ze je af en toe ‘een nieuw lied’ (techniek) aanleren en voel geen schroom om één en ander na te doen, of om gebruik te maken van sjablonen en tutorials. Wees niet teleurgesteld omdat je het net wat minder lijkt te doen dan de ander!

Aan de afgewerkte tekening van een ander kan je niet zien hoeveel moeite het kostte, hoe vaak de ander moest oefenen voor hij of zij dit kon, of hoeveel mislukte tekeningen er aan vooraf gingen, en al helemaal niet of de hartsgesteldheid erbij hetgeen is wat God verlangt. Je vergelijkt een kinderstemmetje niet met een volwassen stem en een man verwijt je niet dat hij geen sopraanstem heeft. En hé … als je in de kerk staat: kijk jij de mensen naast je erop aan als ze een lied niet kennen? Erger je je aan dat kind wat uit volle borst en met alle liefde meezingt maar er qua toon echt naast zit? Of ben je zelf bezig met meezingen en God grootmaken?

Heel veel valt te leren in het bible journalen, en bible journalen is VEEL meer dan alleen maar tekenen of handletteren… het is spelen met woorden, met kleuren met materialen en vormen… allemaal met het doel: God grootmaken.

Binnenkort (1mei) starten we met de #woordvrouw bible journaling challenge. Met elke overdenking zullen we ook een voorbeeld laten zien van hoe je het zou kunnen uitwerken. We geven ideetjes en soms technieken om te oefenen. Natuurlijk mag je je eigen creativiteit de loop laten gaan. Maar je mag je ook prima laten leiden. Het gaat erom dat we samen God groot maken met onze creativiteit. En dat de één een tekenwonder is en de ander prachtige dingen maakt met stickers en weer een ander ‘gewoon’ imiteert maakt niet uit. Het gaat om het SAMEN grootmaken.

#Gebedspunten

Dat je tevreden bent met je eigen talent.
Dat je de vrijheid ervaart om al dan niet technieken te proberen maar jezelf niet vergelijkt met een ander.
Dat je niet teveel focust op de eisen die je aan jezelf stelt maar je kan richten op waar het echt om draait. Het gaat om je hartgesteldheid!

Drawing, or to be more precise not being able to draw; that’s really a big
thing for many of us bible journalers … to some it’s really a thorn in the flesh. How often do you get inspired by beautiful drawings someone else drew in their bible? When you spend time with God you really want it to look that way, don’t you? It’s more pleasing when you create something gorgeously, almost like it must please God more than just a stick figure, doesn’t it? But what if even a stick figure is way out of your league? We all know it doesn’t matter to God … but why do we?

Dear fellow journalers, let it be clear: I can’t sing. Really, not a note. For years I longed and prayed for a beautiful voice but God never provided. So, I never climb the stage in church, it hurts to say. But instead, along with the rest of the congregation, I allow the worship team to lead me. They are gifted (we hope ;P)! In church everyone is allowed to sing along. But not everyone can write a song that leads a whole congregation in awe and adoration to God. And even those who really have the voice of a nighingale aren’t always gifted with the talent to write or lead. One can sing relatively well when he sings a little louder, while another consciously has to sing a few tones lower, and a third prefers to sing quiet and subdued (or others prefer when he or she does). … And in my case; I don’t sing at all, at least, not when others can hear me. But that doesn’t mean I can’t enjoy the music or can’t express my worship in another way… In church it’s not about the singing in itself: it’s about magnifying God together, with or without a beautiful voice.

So like with singing, journaling isn’t about being very talented. You really don’t need to be a van Gogh. Stop comparing yourself with the worship leaders or songwriters among the bible journalers. It’s not fair! Like worshiping in church it’s ok to let yourself be guided by those who can draw or are gifted with a creative mind; allow them to occasionally teach you ‘a new song’ (technique) and please, never hesitate to use free stencils, free printables, watch tutorials or to decorate with stickers … Do not feel disappointed because you seem to do less than another!
The finished drawing doesn’t show how much effort it took, or how often the eraser was used, or how much practice was needed and it certainly doesn’t say a thing about the condition of heart it was created with!

You don’t compare a child’s voice with a mature one. And you can’t accuse a man for not being able to sing like a soprano. And hey … if you’re in the church, do you keep an eye on those who don’t know the song? Or are you occupied with that child that sings wholeheartedly but really off-key? Or are you worshiping God yourself?

This equation can teach us a lot about our motivation to journal. Bible journaling is so much more than drawing. It’s about writing down your prayers, playing with colors and materials, it’s about shapes and hand-lettering… but most of all: it’s about bringing glory to God!

May 1^st we’ll start the #31daysofbiblicalwomen bible journaling challenge. With each devotional we will offer you an idea to journal it. We provide a few tutorials, some techniques to practice and of course several free drawings you can color or trace into your bible or notebook. You can choose to draw yourself or to just copy (by the way: copying is a timesaver if you’re in lack of anything) The goal of this challenge is to exalt God together through our creativity. And it really, really doesn’t matter if one has ‘the drawing skills’ while others decorate with stickers, cutouts or stamps. It’s about glorifying God TOGETHER.

#Pray
• That you are happy with your own God given talent.
• That you won’t compare yourself with others.
• That the challenge will focus you on what really matters: Worshiping God through bible journaling.

(Feel free to share or use content but please handle the credits with care and always link properly 😅)

april 23, 2017 0

(Scroll down for English translation)

Always wear your invisible crown!

Lezen: Romeinen 8:14 en Psalm 45:14-16

Creatief:

Always wear your invisible crown!

Thank you very much for participating! An additional and big thank you to Lucinde who co-hosted this challenge with me, a big thank you to the prayer team and a loving thank you to Jenny Pollett for checking several of my translations!

#Gebedspunten

Thank you very much for participating!
An additional and big thank you to Lucinde who co-hosted this challenge with me, a big thank you to the prayer team and a loving thank you to Jenny Pollett for checking several of my translations!