Boost jouw geestelijk leven én dat van een ander.

Ben jij iemand die (soms) nogal eens moeite heeft met stille tijd?

Vind je de bijbel niet altijd even interessant genoeg?

Heb je bij het bijbellezen (net als zoveel anderen) nogal moeite om de link naar nu te leggen?

Wat als je een gesprekje kon aanknopen met de kleindochter van de Samaritaanse vrouw? Of wat als je Obed zou kunnen uithoren over zijn moeder Ruth? Wat als je een gesprek tussen Bilah en Rachel zou kunnen afluisteren of even in het hoofd van Leah kon kruipen? Wat zou je dan horen? Hoe zou je de bijbelverhalen dan lezen? Zou bijbellezen dan niet veel gemakkelijker en relaxter zijn? Wordt stille tijd niet ineens een stuk interessanter als de bijbel zich als een film voor je ogen afspeelt?

1 mei start ik hier een 31daagse challenge. Elke dag staat een ander bijbelgedeelte centraal en komt er een korte overdenking over een vrouw uit de bijbel. En soms komen niet de vrouwen zelf aan het woord, maar stap je zomaar ineens terug in de tijd en krijgen we inderdaad de zoon of kleindochter, zus of vriendin aan de praat!

Bekende verhalen maar dan vanuit een heel ander, laagdrempelig perspectief.

Deze challenge maak ik uiteraard niet alleen. Lucinde zit in het complot en samen zijn we er qua voorbereiding druk mee bezig. Want behalve de overdenking willen we ook de creatievelingen elke dag aanspreken. Daarom koppelen we het aan bible journaling: bij elke tekst proberen we op een leuke manier iets in onze bijbel te ‘maken’. Wel op zo een manier dat het relatief gemakkelijk is om het na te maken. Zo word je bijbel ook nog eens een stuk kleurrijker. Maar wie dit stukje bible journaling liever ‘laat’ – ook prima 🙂

Dus: Wil je je geestelijk leven een boost geven?

Doe straks dan mee met de #Woordvrouw challenge! Dit kan alleen … maar het wordt leuker als je dit in een groep(je) doet. Dus nodig vooral dames en heren uit je omgeving (kerk, kring, familie, … ) uit om mee te doen (deel gerust dit bericht). Dan kun je elkaar stimuleren en bemoedigen.

Heb je niet echt mensen waarmee je dit samen kan / wil doen: meld je dan aan bij de bijbel journaling groep op facebook!

Meedoen doe je simpelweg door deze blog of mijn insta te volgen. Ergens eind april plaatsen we een overzicht van welke bijbelgedeelten er elke dag aan bod komen. En vanaf 1 mei plaatsen we er elke dag een korte overdenking bij. Voor vragen: mail me gerust!

Op social media kan je ons vinden onder de hashtags 
#woordvrouw 
#bijbeljournalinggroep  
#31daysofbiblicalwomen.

maart 25, 2017 0

Zelfreflectie?

#zelfreflectie… ik vraag me af waarom het me irriteert – de reclame van boeken en specifieke materialen rond bible journaling… Wat maakt dat ik er humeurig van kan worden?? Waarom en wat triggert het iets diep binnenin mij waardoor dat gevoel van onbehagen omhoog borrelt?

Ben ik jaloers? Waarop dan? Ik hoef de aandacht niet, heb zelf al een aantal vragen (van Amerikaanse uitgevers) tot publicatie laten schieten. En ik ben als de dood voor de stress of het eventuele commentaar; wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt… dus mij niet gezien ….
Wil ik die spullen die ze aanbieden dan hebben maar kan of wil ik er geen geld aan uitgeven? Ik kan eea prima betalen dus dat is het niet; willen is meer de kwestie, maar is dat dan hét probleem? Ik heb niet het idee wat nodig te hebben en heb mijn eigen (journaling) stijl reeds gevonden. Geen reden of behoefte om daarvan af te wijken.

Ik heb er geen probleem mee wanneer mensen happy zijn met een boek of iets wat ze gekocht hebben wat ze stimuleert in het journalen. Helemaal niet zelfs. Journalen is voor mij een wijze van bezig zijn met God en Zijn woord. Dus ik kan niemand kwalijk nemen daar enthousiast over te zijn. Noch ben ik van mening dat je geen geld mag verdienen binnen het christelijke wereldje. Manlief doet het notabene ook.

Waarom stoort het me dan alsnog? Waarom voel ik die weerstand? Is het misschien omdat iedereen, met of zonder tekentalent zou kunnen bible journalen en daar niet persé een workshop voor nodig heeft? (Maar dat dit idee soms -onbedoeld- wel opgeworpen wordt?) Is het omdat ik me wild geschrokken ben van wat een journalingweekend kost (als deelnemer dan)?
Wat ik wel weet is dat ik een beetje wars ben van het ‘ons kent ons’ sfeertje. Je mag iets nog zo goed kunnen, je ‘maakt’ het pas als je kruiwagentjes hebt. Maar dat gevoel ligt mogelijk geheel aan mijn ervaring / belevingswereld.

En ook al vind ik dat je van sommige dingen prima je werk kan maken – ook binnen het christelijke wereldje- het stoort me alsnog dat voor elk wissewasje (in mijn ogen dan) gelijk zo een hoge prijzen worden gevraagd. “Waar is het ‘ze hadden alles gemeenschappelijk’ gebleven”, denk ik dan. En ja, ik snap het hele systeem van winst en belasting ook wel. Maar in mijn ogen moet ELKE vorm van God leren zoeken en aanbidden heel laagdrempelig zijn. En als er dan op facebook een paar dames aangeven graag een keer samen te journalen hoeft er van mij geen aquisitie gepleegd worden om er een ‘echte’ workshop van te maken. Je leert zat van elkaar en dat samen komen om Hem te zoeken maakt het al ‘echt’ genoeg.

NIEMAND moet ooit het gevoel krijgen dat je dure spullen nodig hebt om creatief met Gods woord bezig te zijn. Of dat je persé lessen moet volgen om te kunnen starten. (Praktische info als wat doordrukt op bijbelpapier en wat niet vind je zat op internet en ook op de NL facebookpagina, vraag me gerust de link of het bestand!)

Hiermee zeg ik trouwens niet dat de -overwegend erg aardige ! – dames die dergelijke workshops geven of spullen verkopen erop uit zijn dit gevoel te zaaien. Echt niet! Wat ik van ze meekrijg op social media hebben ze absoluut een welwillend hart op de juiste plek. Dus van mij geen kritiek op hun als persoon! Voor zover ik het zie doen ze eea met volle overgave voor hun Heer… het ligt niet aan hun intentie of inzet!
… dus vandaar mijn oprechte -retorische – vraag waarom het me soms dwars zit. Ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat het me aanspoorde om een journalingochtend aan huis te organiseren: voor nope. En dat het reuze gezellig was en absoluut voor herhaling vatbaar. Het was voor mij echt een drempel die ik over moest maar we hebben er allemaal van genoten!

Het gevoel spoorde me ook aan om mijn stapel mooie papier helemaal te versnijden met mijn splinternieuwe pons om 1300 mini-tabjes te maken en –free of charge– op te sturen naar wie wilde… En privé zowel als via social media ben ik dagelijks wel een uur of meer kwijt aan het geven van tips en truuks… en vooral maar het herhalen van

Maar rechtvaardigt dat mijn gevoel van onbehagen / irritatie ? Ik weet het zo net nog niet. Wie wel??
…I’m a work in progress – vrees ik. 🙈

Meer zien van m’n journaling: volg me op instagram: saralindenhols

januari 31, 2017 0

Abram kukkelt van z’n sokkel…

Stel je eens voor… op zeer onverklaarbare wijze krijg je ineens de stem van een jou vreemde Godheid te horen. En die stem draagt je op huis en haard te verlaten om naar een land te gaan – je hebt nog geen idee waar, hoe of wat- en die God belooft je dat als je gehoorzaamt dat je niet alleen dat land in eigendom krijgt, Hij zal je ook zegenen en je aanzien, status geven. …

Ben ik de enige waarbij alle nekharen overeind zouden gaan staan en het wantrouwen de lucht in zou schieten? Maar laat die stem nou zo overtuigend zijn dat je inderdaad alles inpakt, je hele huishouding op een stel kamelen hijst en op weg gaat richting het grote onbekende…

Een God die jou persoonlijk uitkiest als zijn ambassadeur… jouw nageslacht tot Zijn volk wil maken. Wat een eer.

Genesis 12 is er klip en klaar over; Abram doet wat God hem opdraagt en vertrekt. Wat een geloofsheld denk ik dan. Wat een ongelooflijk vertrouwen moet die man hebben gehad. Wat een geloof! Toch?
Nou, als je even verder leest kukkelt Abram van zijn sokkeltje hoor. Wanneer hij in Egypte komt vindt de Farao zijn vrouw blijkbaar zo aantrekkelijk dat Abram niet eens durft te zeggen dat ze getrouwd zijn. Bang voor z’n haggie (en dat van z’n Saraï) staat hij toe dat de Farao Saraï tot vrouw wil nemen. Waar was zijn geloof in God toen? Wat bleef er over van zijn vertrouwen toen de situatie ineens hagelijk werd?

Niet veel.
Maar God zet Abram niet aan de kant. Het menselijk falen is voor God blijkbaar geen reden om dan maar iemand anders uit te kiezen. Gebrek aan vertrouwen heeft Abram niet gediskwalificeerd voor de uitvoering van Gods plan: het plan om via 1 man en zijn nageslacht de wereld te bereiken met Zijn liefde.
Misschien moet ik daaraan denken wanneer ik weer eens twijfel aan mezelf en me afvraag wat God nou met mij kan aanvangen. 😅

januari 29, 2017 0

Liefde? Wat is dat?

Politieagenten die worden bekogeld, pleegkinderen die door de overheid in de steek gelaten worden, ouderen die tot de middag in een natte luier liggen, een torenhoog echtscheidingspercentage … wat is liefde vandaag de dag nog waard?
Of is het juist het gebrek aan liefde waardoor onze wereld onnodig lijdt?

De liefde is lankmoedig, zij is goedertieren, de liefde is niet afgunstig, de liefde behandelt niet lichtvaardiglijk, zij is niet opgeblazen.

De statenvertaling gebruikt een hele rij dure woorden die nogal in onbruik zijn geraakt. En hoewel de herziene statenvertaling dezelfde bijbeltekst uit 1 Korinthe 13 (v4) een stuk begrijpelijker uitlegt, heeft deze keer de bijbel in gewone taal mijn voorkeur;

Liefde is geduldig en vriendelijk, liefde is; niet jaloers zijn, niet vertellen hoe goed je bent, jezelf niet belangrijker vinden dan een ander.

Laten we anno 2017 de ware liefde weer introduceren in elk aspect van ons leven. Laten we mild en vriendelijk reageren wanneer we moeilijkheden of probleemzoekers tegenkomen. Laten we ons verdraagzaamheid eigen maken, alsof het een tweede natuur is. Laten we voorkomen dat we branden van jaloezie, ontevreden zijn met wat we wél hebben doordat we vooral letten op dat wat we niét hebben. Laten we ophouden met onszelf zo veelvuldig te presenteren, onszelf beter voor te doen dan dat we werkelijk zijn (vooral op social media). Laten we de ander belangrijker achten dan onszelf: op het werk in ons huwelijk, in relatie tot onze kinderen, tegenover de vluchtelingen, … en ons overgeven aan Gods Liefde

januari 7, 2017 0

Naakte Jakobus 4:8 ?

Wie kent vandaag de dag nog het werkwoord ‘naken’? Volgens het etymologisch woordenboek komt het van naeken en het betekent iemand naderen, heel dichtbij komen of op iemands handen zijn.

Ik denk dat de gemiddelde puber automatisch aan naaktheid denkt bij dit woord. Niet de bedoeling wanneer je Jakobus 4:8 leest in de ouderwetse Statenvertaling

Naakt tot God, en Hij zal tot u naken, reinigt de handen, gij zondaars, en zuivert de harten, gij dubbelhartigen.

Oef, wat een tekst. Gelukkig gebruikt de Herziene Statenvertaling het woord naderen in plaats van naken. Scheelt weer.

In de NBV staat echter: “Verneder uzelf voor de Heer dan zal hij u verheffen.” en de BGT schrijft: “Laat aan God zien dat je jezelf onbelangrijk vindt. Dan zal Hij je later belangrijk maken.”

Wanneer je de oorspronkelijke Griekse tekst erbij pakt snap ik deze vertalingen niet.

Ff kort door de bocht de belangrijkste Griekse woorden uit dit vers op een rij: Eggizo = naderen, je bij iemand voegen. Kathartizoo = je losmaken van zonde, je opnieuw toewijden, je zuiveren. Xeir = het woord voor handen maar staat ook symbool voor dat wat jij kan controleren; dat wat je doet. Hamarthoolos = iemand die met zonden bevlekt is, een zondaar dus. Hagizo = moreel of ceremonieel zuiveren / puur maken. En Kardia is Grieks voor hart; het centrum van je geestelijk leven.
Wat staat er dan?

Voeg je bij God! Nader Hem! Zorg ervoor dat je onder Zijn leiding valt!
Hij zal dan jou ook naderen. Hij zal je bij zich nemen. Hij zal naar je toe komen. Hij zal de afstand die er nog is overbruggen!
Wijdt jezelf weer aan Hem toe. Stop met zondigen voor zover dat in je mogelijkheden ligt.
Maak jezelf weer puur. Misschien kan je een symbolische daad doen om je intenties kracht bij te zetten. (Mijn invulling: denk eens na over de doop? Ga naar een huwelijksweekend, doe de Alphacursus, … ) Zorg iig dat je je vanuit je diepste binnenste, vanuit het centrum van je bestaan, weer leeft zoals Hij dat van je verwacht.

Wat mij betreft zit de basisbijbel het dichts bij qua de interpretatie van de vertaling:

Ga naar God toe. Dan zal Hij naar jou toekomen. Stop met het doen van slechte dingen, ongehoorzame mensen. Leef voortaan zoals God het wil, twijfelaars.

Noot: Vertalingen zijn niet persé goed of slecht. Elke vertaling heeft te maken met de tijdsgeest waarin hij geschreven werd en de wijze van hoe je de oorspronkelijke tekst in de juiste context van toen en nu interpreteert. En dan zijn vele vertalingen mogelijk. 😉

januari 3, 2017 0

Journaling step-by-step

I think the pictures say enough.

I use microns, pastelpencils (bruynzeeldesign) and sprayfixative.

When I color I like to go from bright to dark. After every layer, I fixate and let it dry for about a minute before I dive in again. (Foto of the girl I used is made bij Mai An Hoa)

augustus 14, 2016 0

Bible journaling

Hoewel inkt, verf en washitape ook wel leuk is om mee te werken merk ik dat ik qua journalen het liefst blijf bij mijn Micronpennetjes en mijn doos pastelpotloden van Bruynzeel Design.

De laatste tijd werk ik ook steeds meer gelaagd. Dit wil zeggen. Ik teken de ‘buitenlijnen’ met mn micronpen (ik kocht in Amerika een setje met veel verschillende kleuren in de dikte 01) en dan begint het inkleuren. Ikzelf werk meestal van licht naar donker. Ik zet dan de lichtste plekjes in mn tekening aan, fixeer de kleur met spray fixative voor pastel (ik heb die van Talens momenteel maar elke andere voldoet ook – geen haarspray want dat kan op den duur verkleuren of gaan plakken). Pas na het fixeren ga ik verder met de volgende, iets donkerdere kleur.

Het voordeel van dit gelaagd werken is dat de kleuren niet mengen en smoezelig worden, maar dat ze meer in elkaar opgaan. Op deze wijze kan je heel veel kleuren over elkaar aanbrengen waardoor de tekening meer diepte krijgt. Vooral bij ‘haar’ is het effect goed zichtbaar. Het lijkt dan wel of je allemaal sprietjes haar ziet in plaats van gewoon een dik vlak met 1 bruine massa.

Ook bij het tekenen van huid geeft dit een veel dieper effect. Voor bovenstaande tekening bij Psalm 121 gebruikte ik voor de huid maar liefst 1 geeltint, 2 tinten ‘huidskleur’, 2 kleuren rood, 4 tinten bruin en een tint grijs. Zie je niet maar toch ook weer wel.

Ook wanneer je heel klein en fijn werkt (je blijft wel scherpen trouwens) is het tussendoor fixeren erg prettig. Dit voorkomt dat je halverwege de kleur uitveegt over de rest van je blad. Voor de huidskleur van mijn versie van Koningin Wasti gebruikte ik overigens 6 verschillende bruinen, 2 roden, 2 huidskleurige tinten en 2 gelen.

Eigenlijk zou ik nog meer kleuren tot m’n beschikking willen hebben. Weet iemand waar ik losse potloodnummers (of een veel grotere doos) van Bruynzeel design kan kopen? 😇 dan doe ik mezelf een vroeg sinterklaaskadootje 😁😅
Meer journaling? Volg me op instagram! (Naam: Saralindenhols)

augustus 13, 2016 0

BE a Pokémon!

Op social media ontploft momenteel het gristelijke bommetje over hoe occult Pokémon wel is. Volgens mij (onbedoeld?) aangezwengeld door een EO berichtje waarover half gristelijk Nederland valt. Door je in te laten met dit soort series en spelletjes zou je je inlaten met de duivel en je je op zijn speelterrein begeven. Sommige gristelijke sites doen er gretig een schepje bovenop en komen met ellenlange (zeer eenzijdige) verslagen waarom je het beste anti kan zijn. Ze vergeten echter bronvermelding of achtergrondstudie te vermelden, laat staan dat ze een eerlijk beeld van meerdere mogelijke bijbelse interpretaties weergeven…

zucht.

Tijdens m’n theologie-opleiding hadden we het op een bepaald moment over het ‘spookhuismodel’ en het ‘bunkermodel’; bij het ene model zie je overal demonen achter en is e.e.a. al vreselijk snel occult. Het andere model ziet nergens een probleem. Rara waar ik de huidige ‘bom’ onder schaar.

Ik kijk met een gerust hart naar Harry Potter, Twilight of Salem, sterker nog, ik geniet van die spanning en fantasie. Want dat is het voor mij; fantasie. En daarmee begeef ik me niet op gevaarlijk terrein, daar ben ik van overtuigd. Sterker nog, wanneer Paulus aangeeft dat offervlees gewoon door christenen gegeten kan worden, laat hij zich met occultere zaken in dan dat ik nu een pokémonspelletje zou spelen. Offervlees werd gebruik in diverse riten waarbij afgoden direct werden geëerd, opgeroepen en gediend. En hoewel pokémon in oorsprong, qua verhaallijn, geïnspireerd werd door Shintoïstische denkbeelden: noch de serie, noch het spel zijn feitelijke rites in een gevaarlijke occulte wereld. Maar ook Paulus zijn kanttekening mag hier gelden. Heb je het idee dat je zwak staat, door de spelletjes verleid wordt tot afgoderij, of ben je er bang voor: doe er dan niet aan mee. Maar verbiedt het een ander ook niet, en ga er vooral niet dramatisch over doen omdat zij wel iets ‘durven’ wat jij niet durft.

Nog een reden om dit soort dingen niet te snel als occult te bestempelen: Satan’s werkterrein is vooral daar waar je het niet verwacht. Hij werkt in op je geduld, op je gevoel voor tijd (of een gebrek eraan), hij werkt aan je afhankelijkheid van geld, waardering en eigenwaarde…. Je kan je zorgen maken om de ‘grootse’ dingen zoals het al dan niet occult bezig zijn, maar door je daarop te focussen verlies je misschien wel het werkelijke gevaar uit het oog: de kwetsbaarheid van onze kinderen die vaker op school en bij de opvang zijn dan gezellig bij pap en mam thuis, of de kwetsbaarheid van ons huwelijk waar we veel te weinig voor bidden of in investeren, de kwetsbaarheid van ons veel te grote ego en het groteske belang om onszelf te kunnen ontplooien …

Nee, ik maak me geen zorgen om occulte pokémons. Sterker nog: ik denk dat we er allemaal beter eentje kunnen zijn. Want hoeveel moeite doen jij en ik er nog voor om middenin de stad gezien te worden? Als christen wel te verstaan… Hoe belangrijk vinden wij het nog dat mensen ons zoeken én kunnen vinden EN daarbij weten dat we gezanten zijn van de Allerhoogste? Vergelijk eens hoeveel tijd je kwijt bent aan ‘kerkzaken’ … en hoeveel tijd je daadwerkelijk bezig bent om heel bewust een zoutend zout en lichtend licht te zijn? Ziet jouw omgeving je als de eeuwige veroordelende vingerwijzer of als iemand waar ze lol mee kunnen maken zowel als iemand die ze kan helpen bij problemen? Wees nou maar gewoon een Pokémon: iemand waar mensen graag mee omgaan, graag naar kijken, naar toe komen als ze hulp nodig hebben in plaats van dat ze je mijden, en iemand die laat zien hoe groot en machtig de God is die je dient. Zorg er wel ff voor dat je niet op een verkeersgevaarlijke plek staat 😉

(Noot: ik heb het hier niet over mogelijke gevaren die het Pokémonspelletje in het verkeer ed. kunnen veroorzaken , noch over de gepaste leeftijdsgrens van dit soort series en spelletjes!)

juli 13, 2016 0

tot de dood is passée

Het huwelijk is passée. Als je al trouwt kan je beter de belofte ’tot de dood ons scheidt’ schrappen. Levenslange monogamie gaat tegen onze natuur in. … Een greep uit de stellingen die ik mijn havo 4 klassen een paar weken geleden voorschotelde.

De lessen gingen over allerlei soortige relaties. Het huwelijk was er één van. Ik leer ze over de fysieke zowel als de sociaal-emotionele als de godsdienstige kanten van dit instituut.

Maar ik kan ze nog zo vanalles leren; van hoe je je lusthormonen in bedwang leert houden tot hoe je je beter kan hechten aan je partner, van het belang van monogamie tot … you name it. Feit blijft dat in Nederland tegenwoordig 50% van de huwelijken strandt. Geen van mijn 143 havo-leerlingen had ook maar enig idee hoe hun ouders ‘werkten’ aan hun huwelijk, dat wil zeggen; het steeds kleiner wordende gedeelte waarvan de ouders nog gelukkig bij elkaar zijn. Ze willen haast allemaal wel trouwen maar geen van hen heeft er een probleem mee dat er zoveel gescheiden wordt. Kiezen voor jezelf wordt belangrijker dan kiezen voor ‘ons’en zelfs vreemdgaan is haast iets vanzelfsprekend.

Wanneer ik ze vertel hoe verknocht ik me met manlief voel – zelfs na bijna 20 jaar en inclusief alle ups en downs- moet ik ze eerst vertellen wat dat woord betekent. Maar allemaal willen ze ‘ooit’ wel iemand waar ze zich zo verbonden mee weten. Op mijn vraag of ze voorbeelden kennen van mensen die zo innig aan elkaar gehecht zijn blijft het echter ijzig stil. …

Ik vermoed dat het niet alleen mijn leerlingen zijn die wel wat lesjes huwelijksgeluk kunnen gebruiken. Wanneer ik om me heen kijk en zie hoeveel relaties er op scherp staan of waarbij de eerste ontploffingen al voor de nodige schade hebben gezorgd verbaast het me niet eens meer wanneer ik hoor over geflikflooi hier en overspel daar. Zelfs de meest lieve luitjes waar je het niet van verwacht ontkomen er niet aan. En bij gebrek aan goede voorbeelden zit ik met klassen vol leerlingen die geen idee hebben hoe je aan een relatie moet werken. Dat belooft wat voor hun toekomst …

Mijn oproep betreft dus alle volwassenen: neem de tijd om te leren hoe je aan je huwelijk werkt, heb je geen idee hoe: vraag advies, laat je helpen, doe een cursus of … whatever. Maar doe iets! En wacht daarmee niet tot je in een moeilijke periode zit. Vecht voor je relatie! Niet alleen jijzelf maar ook je (toekomstige) nageslacht heeft het nodig.

juni 22, 2016 0

Ouders van tegenwoordig

Zucht. Soms vraag ik me af waarom ik nog in het onderwijs sta. Niet omdat ik het lesgeven zat ben hoor. En nee de pubers van tegenwoordig kan ik nog prima handelen. Het zijn de ouders waar ik geregeld hoorndol van word. Wat een zeikerds en betweters is dat ras soms.

Natuurlijk kennen (de meeste) ouders hun kinderen erg goed. Maar elke ouder heeft 1 of meerdere blinde vlekken als het om zijn of haar kind betreft. Zeker pubers zijn zo aan lichamelijke zowel als sociaal-emotionele veranderingen onderhevig dat je het als pa en moe alleen maar bijhoudt als je er overdreven beschermend bovenop zit en zelfs dan is het plaatje nooit compleet.

*newsflash* ELK kind heeft zo zijn tekortkomingen en ELKE puber zal daar toch echt zelf de veranwoording voor moeten leren dragen.
Bijna iedereen weet dat er een best grote groep ouwelui bestaat die hun nageslacht qua intellect veel te hoog inschatten. Maar wist je dat de categorie ‘doe mijn kind maar een niveautje lager’ ook ruim is vertegenwoordigd?

Wij onderwijskrachten worden steeds minder serieus genomen. Maar als een kind op school – door wat voor omstandigheden dan ook- het niveau niet laat zien… Dan is de kans heel groot dat het dat niveau niet heeft!

(Ik heb het hier even niet over de pubers met een stoornis oid – dat is iets andere koek.)

Ouders denken zich steeds meer te kunnen bemoeien over wat we onderwijzen en hoe zij vinden dat wij professionelen dat zouden moeten doen. Maar sorry hoor, ik zeg de huisarts toch ook niet hoe hij me moet onderzoeken en wat hij moet denken dat er aan mij mankeert? Wanneer ik mijn auto naar de garage breng ga ik de monteurs toch niet vertellen hoe ze de olie moeten verversen laat staan hoe ze bepaalde onderdelen moeten vervangen!?
Afgelopen week was het weer raak. Een aantal leerlingen hielden een zwaar belabberde presentatie. Om een lang verhaal kort te maken: het was na een uitgebreid gesprek overduidelijk dat ieder lid flink in gebreke was gebleven en ze kregen een 4,4. Behoorlijk prut dus. Voor de goede orde: ik werk met een uitgebreide lijst van punten waarop gescoord kan worden en de meeste leerlingen scoren in totaal al snel een 7 of hoger en ook een 10 is niet onmogelijk. Enfin, krijg ik ‘smiddags een mail van moeder X… Toon duidelijk op standje verwijtend. Alles lag aan de andere pubers en niet aan die van haar.

Uiteraard antwoordde ik keurig en beleefd en geef ik mijn beeld op het geheel. Nog geen paar uur later vind ik een envelop in mijn postvak. Erin een krantenartikel (foto) met wat zinnetjes onderlijnd waaruit moest blijken dat ik mijn werk niet goed deed. Hoezo passief-agressief. Werkelijk, van zoiets kan ik witheet worden.

Bijna had ik de neiging om wat andere zinnetjes in rood te onderstrepen en het bericht mee terug te geven. Daarmee aantonend dat moeders zwaar selectief leest en uiterst subjectief is en mij als pro mijn werk moet laten doen. Maar nee, ik hou me in. (Ik schrijf wel een blog 😜)

De dag erna heb ik weer een presentatie. Enthousiast als ze zijn maken deze leerlingen al tijdens de pauze het lokaal in orde. Wanneer de bel gaat en ik binnenwandel zit de hele klas al klaar en openen ze hun presi uiterst origineel en weten ze bijna 30 minuten lang de hele klas te boeien. Halverwege moet ik van ze meedoen met een groepsopdracht. En wanneer zij als ware juffen en meesters langslopen steekt 1 van hen zijn duim omhoog en zegt met brede grijns ‘Goed zo Sara’.

Mijn dag kan niet meer stuk.

(En ja dat laatste groepje kreeg een 10, nee niet omdat ze mij een pluim gaven maar gewoon omdat ze het geweldig hadden voorbereid en uitgevoerd!)

Ps: lees mijn disclaimer! Eea aan info kan verdraaid zijn om de privacy van ouders zowel als leerlingen te beschermen – hoe irri ze soms ook zijn 😅

mei 27, 2016 0