Het is midden in de nacht maar het is kraakhelder; iemand schuifelt in oorverdovende stilte de trap op. Ik probeer het nog voor mezelf te ontkennen – ik ‘hoor’ ‘s nachts wel vaker nooit geklonken geluiden. Dus ik twijfel. Maar dan is het daar weer: het typische protest van een traptrede die gedwongen wordt het trage gewicht van een insluiper te dragen.
Ik por mijn snurkende wederhelft op niet zo delicate wijze. Voor de verandering houdt het piepende gefluit van zijn ademhaling gelijk op, en ook al is het verblindend duister, ik voel hoe hij met gespitste oren gealarmeerd rechtop gaat zitten.
Het zou echter mijn echtgenoot niet zijn wanneer hij onmiddellijk en doelgericht het bed uit zou springen om heldhaftig het gespuis te bestrijden. Dus met groeiende ergernis van mijn kant trekt hij tergend langzaam de lakens aan de kant en een broek aan. Het gekraak heeft inmiddels de overloop bereikt en tot mijn afgrijzen zie ik een zwak licht en een schim in de kier van de opendraaiende deur verschijnen.
Mijn nekharen – voor zover ik ze heb- staan recht overeind, de gezwollen aders in m’n keel bonzen vervaarlijk en de vuist die m’n hart in haar ijzige greep houdt maakt zich klaar voor een infarct. Ik bevries. Met geen mogelijkheid lijk ik me te kunnen bewegen en mijn stembanden weigeren pertinent mijn innerlijke paniek in daadwerkelijk krijsende geluidsgolven om te zetten.
Het zwakke schijnsel van de maan wat zich achter het angstaanjagende silhouet lijkt te bewegen werpt ineens een heel ander licht op de zaak; de trap staat verkeerd om. En in plaats van de halve draai strekken de laatste drie treden zich rechttoe uit.
Ik droom.
En ook al werd ik vannacht voor de verandering een keer niet gewurgd; het griezelig huiveringwekkende gevoel beklijft.
Als een gekwelde zenuwlijder kruip ik tegen het ronkende lijf van manlief. Zijn klamme warmte werkt deze keer echter niet als een sedatief. Ik had beter kunnen opstaan om een kalmeringspil te pakken want terwijl ik de volgende droom inglijd word ik alsnog vermoord.
Haar ogen trilden terwijl de herinneringen in flarden voorbij gleden. Alweer jaren geleden had Abram haar als slavin uit Egypte meegenomen en aan zijn vrouw Saraï gegeven. Ondanks het ruige buitenleven had ze zich in deze nomadenstam, voor het eerst in haar leven, vrij gevoeld. Ze gingen hier heel anders om met slaven dan de elitaire en opgeblazen Egyptenaren. Hier kreeg ze voldoende te eten en werd ze goed behandeld.
Een traan welde op maar verdampte nog
voor deze haar ooghoek had bereikt en liet een schrijnend en schurend gevoel
achter toen haar ogen vluchtig knipperden.
Aanvankelijk had ze intens meegeleefd
met haar meesteres. Geen kinderen kunnen krijgen was een vloek van de goden.
Als de goden je geen toekomst gunde ontnamen ze je een rijkelijk nageslacht.
Hoe groot je aanzien of welvaart vooraf ook was geweest, zonder nakomelingen
was je niets behalve een paria, een verschoppeling. Onvruchtbaarheid was reden
nummer één om van een vrouw te scheiden. En dus had ze verwacht dat Abram zich
van zijn vrouw zou ontdoen. Maar hij hield veel van haar en wachtte geduldig.
Intussen groeide bij haar de angst dat
de smet die op haar meesteres lag, op haar zou overslaan.
Een andere optie was dat Abram er een vrouw zou bijnemen, en daar
hoopte ze stiekem op want als de keuze op haar viel, en die kans zat er dik in,
zou haar status flink verbeteren. Maar ook dit deed hij niet. Hij herhaalde
uitentreuren dat God hun een rijk nageslacht had beloofd. God zelf zou
ingrijpen wanneer het Hem schikte.
Het zand onder haar voeten brandde. De boom waaronder ze lag gaf amper voldoende verkoeling. Met een gesmoorde kreet wende ze haar hoofd weer af toen ze haar zoon, nog maar een man in de dop, verderop als een levenloos hoopje stof zag liggen. Een vaag gesnik dreef op de lucht die af en toe, zwaar en broeierig, haar kant op blies. Ze probeerde zich op te richten maar de kracht stroomde als een haast uitgedroogde waterval uit haar ledematen en liet haar in de steek. Ze zakte weer terug in het mulle zand. Te moe om wanhopig te zijn.
Hij gaf pas toe toen Saraï, tien jaar later, voorstelde dat Abram met haar als slavin zou slapen en zij het kind op de knieën van haar meesteres zou baren. Dit gebruik kwam heel vaak voor. Ze mocht dan niet gezien worden als wettelijke echtgenote, ze steeg hiermee wel een aantal treden op de sociale ladder en haar zoon zou als rechtmatige erfgenaam gezien worden.
De God van Abram bleek haar goedgezind:
ze werd zwanger. Het bewijs was geleverd dat het aan Saraï lag.
Als een nevel die opsteeg uit dampende grond herinnerde ze zich de overmoed en hoogmoed die samen met haar kind in haar binnenste leken te groeien. Kronkelend had dit kiemend onrecht zich een weg naar buiten geweefd en trof Saraï daar waar ze het zwakste leek. Maar ze viel. Hard, want Saraï nam haar gedrag niet in dank af en liet zich meedogenloos en ferm gelden als meesteres en kleineerde haar in die mate dat ze meende te moeten vluchten.
Dagen en
nachten had ze met haar wellende buik door de verstikkende woestijn gezworven.
De hitte die nu haar voeten schroeide was er toen ook geweest. Destijds had de
zon net zo fel gebrand en was de woestijn net zo zinderend onherbergzaam
geweest. Maar deze keer kwam er geen engel op haar pad. Deze keer bleef de
hitte heet, het zand uitgedroogd en de toekomst uitzichtloos. Haar lieve
erfgenaam was op sterven na dood.
Ze kon het niet aanzien. Rilde wanneer
ze dacht aan de ijzige dood die hun nu in zijn greep hield.
De lucht leek met haar mee te rillen toen haar gedachten afdwaalden
naar het moment dat ze bij de bron in Sur was aangekomen. God zelf had zich, in
de vorm van een engel, aan haar getoond. Hij had haar beloofd dat haar een
goede toekomst in het verschiet lag en dat ze Abram een zoon zou baren. Met het
noemen van zijn naam, Ismaël, gaf de engel aan de volle verantwoordelijkheid te
nemen voor haar kind. En dus was ze teruggekeerd. Ze had zich gewonnen gegeven.
Het moeilijkste wat ze ooit had moeten doen volgde; ze had haar trots
boetvaardig afgelegd en het kleed van nederigheid aangetrokken. Ze had zich
weer onderdanig opgesteld ten opzichte van haar meesteres.
Ze baarde haar zoon zoals de traditie
voorschreef en Saraï had hem geadopteerd als volwaardige erfgenaam.
Jarenlang ging het voorspoedig en voelde
ze zich een gezegend mens. God had haar gezien. El Roi deed zijn belofte
gestand.
Tot Isaak alsnog geboren werd. Tot haar Ismaël zo dom was geweest zijn halfbroertje te plagen en Sarah het als een zware pesterij had afgedaan en zich als een furieuze leeuwin op de situatie had gestort. Abraham had niet eens de moeite gedaan haar een beetje van zijn rijkdom mee te geven. Zelfs een pakezel kon er niet van af toen hij haar de laan uitstuurde met een gesmoord “God zal de zorg voor jou en Ismaël overnemen, echt.”
Maar waar was El Roi nu? Een kreun ontsteeg haar schorre keel en haar
spieren verkrampten. Flarden van een onmogelijke toekomst kwamen haar voor de
geest. Hoe zij, als vrouw, een echtgenote voor haar zoon zou kiezen. Hoe zijn
kracht en welvaart zich zouden uitbreiden. Hoe ze de vele kleinkinderen in haar
armen verwelkomen zou. Het was een illusie, de fata morgana van een stervende
vrouw.
Maar vlak voor ze haar ogen voor het laatst wilde sluiten galmde er
die stem, alsof donder en bliksem de lucht boven en de stenen onder haar in
verootmoediging deed beven; “Hagar, wat is er?”
Meer lezen: Genesis 16: 1- 16,
Galaten 4:25
Wat is, volgens jou, de oorzaak dat het Hagar lukt haar trots af te leggen en zich weer onderdanig op te stellen ten opzichte van Saraï? Wat betekent het voor jou om gezien te zijn? Dat God jou ‘ziet’?
De poging van Abram en Saraï om Gods belofte zelf te vervullen heeft grote gevolgen. Desondanks neemt God verantwoordelijkheid. Hij erkent Ishmaël door hem een naam te geven en hem van een toekomst te voorzien. Wat zegt dit over jouw toekomst?
Read Genesis 21: 9-21
Her eyes quivered as the memories passed in shreds. Years ago, Abram had
taken her from Egypt as a slave and given her to his wife Saraï. Despite the rough
environment she had felt free in this nomadic tribe, for the first time in her
life. These people dealt with slaves in a very different manner than the
elitist and bloated Egyptians. Here she got enough food and got treated well.
A tear welled up but evaporated before it reached the corner of her eye
and left a sanding and grinding feeling as her eyes blinked briefly.
Initially, she had
intensely sympathized with her mistress. Not being able to have children was a
curse of the gods. When the gods didn’t grant you a hopeful future, they would
rob you of a rich offspring. No matter how great your prestige or prosperity
would have been beforehand, without descendants you were nothing but a pariah,
an outcast. Infertility was the number one reason to divorce a woman. And so
she expected Abram to get rid of his wife. But he didn’t. He loved her very
much and waited patiently as they grew older.
In the meantime, her
anxiety grew. More and more she got afraid that the blemish on her mistress would
infect her.
Another option was that Abram would take a second wife. She secretly
hoped for him to consider this option, because if the choice fell on her, and
there was a reasonable chance, her status would improve considerably. But Abram
didn’t do this either. He repeated again and again that God had promised him
and Saraï a rich offspring. God himself would intervene when it suited Him. And
older they got.
The sand beneath her
feet burned. The tree above her scarcely provided enough cooling shade. With a
smothered cry she turned her head away when she saw her son a few feet further,
lying like a lifeless pile of dust. The subtle noise of subdued sobbing,
drifted into the air, occasionally, heavy and sultry, blowing in her direction.
She tried to raise herself, but the brief remains of power flowed out of her
limbs like an almost dried-out waterfall. She sank back into the soft sand. She
was too tired to be desperate.
It was only when
Saraï, ten years later, suggested that Abram would sleep with her as a slave
and that she would give birth to the child on her mistress’ knees, he admitted.
This custom was very common. She might not be seen as a legal wife, but she
would climb a few steps up the social ladder and her son would be seen as a
legitimate heir.
The God of Abram
proved her kindness: she became with child. It was proven God rejected Saraï.
Like a mist rising from damped ground, she remembered the recklessness
and pride that seemed to grow along with her child. Winding, this germinating
injustice wove its way out and struck Saraï where she seemed the weakest. But
she fell herself. Hard, because Saraï didn’t receive her smugness very well. Ruthlessly
and firmly Saraï asserted herself as a mistress and belittled her to the extent
that she thought she had to flee.
She had roamed the suffocating desert for days and nights in a row with
her throbbing belly. The heat that now burned her feet had also been there. At
that time, the sun had burned just as brightly and the desert had been just as
blisteringly inhospitable. But this time no angel came her way. This time the
heat simply remained hot, the sand dried out and the future hopeless. And her
dear heir was dying.
She couldn’t stand it. She shivered when she thought of the icy death
that now held them in its grip.
The air seemed to shiver along with her as her thoughts wandered to the
moment she had arrived at the spring in Sur. God himself came to her in the
form of an angel. He had promised her that a good future was ahead of her and
that she would give birth to a son. In mentioning his name, Ishmael, the angel
indicated that he took full responsibility for her child. And so she returned.
She had given up. The most difficult thing she ever had done followed; she had
reprimanded her pride and put on the robe of humility. She showed herself
submissive to her mistress.
But she gave birth to
a son, as God had told her, and as tradition dictated Saraï had adopted him as
a full heir.
For years it went well
and she felt blessed. God had seen her. El Roi kept its promise.
Until Isaac was born. Until her Ishmael had been so stupid to tease his
brother and Sarah had dismissed it as a serious harassment and had turned to
the situation like a furious lioness.
Abraham had not even bothered to give her a bit of his wealth. He didn’t
even give her a mule when he sent her down the lane with a smothered “God
will take care of you and Ishmael, really.”
Where was El Roi now? Where? A moan lifted her hoarse throat and her
muscles cramped. Fragments of an impossible future came to her mind. How she, even
as a woman, would choose a wife for her
son. How his strength and prosperity would expand. How she would welcome the
many grandchildren in her arms. It was all an illusion, the fata morgana of a
dying woman.
But just before she wanted to close her eyes for the last time a loud
voice echoed, as if thunder and lightning shook the air above and the stones
below her in humiliation; “Hagar, what’s wrong?”
Read more: Genesis 16: 1-16, Galatians 4:25
Just
like Hagar, many people strive for a higher status. Often at the expense of
others. How is this for you? How important is your social, financial or even
mental status for you?
In
your opinion, how was Hagar able to reprimand her pride and become submissive
again?
What
does it mean for you to be seen? That God “sees” you?
Abram
and Sarah’s attempt to fulfill God’s promise itself has major consequences.
Nevertheless, God takes responsibility. He recognizes Ishmael by giving him a
name and providing him with a future. What does this say about your future?
Vanmorgen herlas ik het stuk in Genesis 42 waar Jozef, na vele jaren van slavernij zowel als jaren van voorspoed, weer oog in oog staat met zijn broers.
Heb je er ooit bij stilgestaan dat Jozef – in de 7 jaar dat hij weer een vrije man was en een zeer hoge positie had bereikt- nooit ook maar gepoogd heeft zijn vader te laten weten dat hij nog leefde? Nooit een reis naar Kanaän ondernam (destijds voor hem iets van 4 dagen reizen). … het lijkt mij aannemelijk dat als hij dat had geprobeerd, dit ook was opgetekend… waarom zocht hij nooit contact? Misschien omdat hij doorhad dat het aan God was en niet aan hem?
Hij besefte dat alles wat hem overkomen was- dat vanwaar hij kwam en welke positie hij destijds in het gezin had- dat de jaren van ellende en slavernij en hoe hij nu onderkoning was geworden, en een vrouw en kinderen had – dat het allemaal te wonderlijk was om simpel toeval te zijn. Laat staan mensenwerk.
Wanneer hij zijn broers ziet herinnert hij zich zijn Goddelijke visioenen als jongen. Hij weet dat God veel voor hem in petto heeft.
Zijn harde woorden naar zijn broers toe zijn dus niet uit wraak. Hij test ze. Hij wil dat ze tot inkeer komen. Wat hadden ze met Benjamin gedaan… ? En terwijl hij doet alsof hij hun taal niet spreekt en ze ogenschijnlijk onrechtmatig behandelt – hoort hij ze berouw hebben over hetgeen ze hun broertje zoveel jaar geleden hebben aangedaan.
God lijkt ons soms ook hard aan te pakken. Maar nooit zonder een lading genade en moois voor ons in petto te hebben.
En soms – wanneer ons onrecht overkomt- moeten we eerst beseffen en berouw tonen voor het onrecht wat we anderen ooit zelf aandeden.
I never gave it a second thought until now; why didn’t Joseph – during the seven years as a free man in his high position – never reached out to his aged father? Never letting his family know he was alive and thriving?
Maybe because he believed it was up to God…
Seeing his brothers made him remember his dreams. He knew the dreams were divine. So his harsh actions towards his brothers wasn’t from a spirit of revenge. It was to enrich his own dreams, and complete the accomplishment of them. It was to bring them to repentance.
God in his providence sometimes seems harsh with those he loves, and speaks roughly to those for whom yet he has great mercy in store.
And the brothers remembered -with regret – their barbarous cruelty against Joseph.
Whenever we think we have wrong done us, we ought to remember the wrong we have done to others, Eccl. 7:21, 22
We zijn alweer bij het laatste woord in deze shemaserie. Deze maand kijken we naar het woord me’od. Op de website van Lucinde vind je de overdenking en het laatste interessante filmpje van the Bibleproject in deze serie.
Me’od wordt in het Nederlands vertaald naar kracht. Maar eigenlijk is het een woord wat een ander woord versterkt. Een soort bijwoord. Dus onze Lev en nephesh worden door dit woord versterkt naar voor gebracht. En dus stiekem zijn er niet 3 manieren van hoe we God moeten liefhebben (met je hart ziel en kracht) maar slechts 2; maar die twee doen het dan wel op hun meest krachtige wijze.
Hoor, luister, focus – volk van Degene die er altijd was, is en zal zijn- heb je Maker lief, in wat je voelt en denkt en in wat je doet, doe dat met de volledige kracht van je hart; dat is zowel je verstand, je gevoel en al je gedachten. En doe het ook met de volledige kracht van je ziel die je lichaam en al je emoties bevat. Wijd je toe. Wees aan Hem verknocht zo krachtig en fel je met je hele wezen ook maar kan.
Me’od limiteert dus niet de mogelijkheden om God lief te hebben tot een maximum van 3… het verruimt juist de kansen en wijzen tot alles wat binnen jouw mogelijkheden ligt. Met alles in wie en hoe je bent kan je Hem liefhebben.
Ik zou zeggen: grijp je kans 😉
Lees het shema nog een keer. Wat betekent het nu voor je, wat het eerst niet betekende?
Ook deze maand maakte lucinde weer leuke maandpakketjes met daarin een stel diecuts die ik mocht ontwerpen. Ga snel naar haar website. Met de code BJBP-JUN krijg je korting!
We zijn erg benieuwd naar wat jij deze maand middels dit project leert, bedenkt, beleeft en maakt. Deel het vooral in onze Facebookgroep of op instagram. Wees met je creaties en gedachten een inspiratie voor anderen! We gebruiken de hashtags #BJbibleproject en #Bijbeljournalinggroep. Volg ons op Insta of sluit je aan bij de Facebookgroep om, updates en andere creatieve verwerkingen niet te missen!
After 5 months of contemplating on different keywords in the shema we finally have come to the last word. Me’od; mostly translated with the word strength. Lucinde talks about this last word on her blog. There you also find the last bibleproject video in this serie.
As I said me’od often is translated as strength. But actually it’s an adverb that gives extra strength and power to other words. So when we read the shema we actually don’t read 3 ways on how we should love the Lord. But 2; lev and nephesh with all their strength and impact.
So; hear, listen, focus, all you people of the One who was is and always will be. Love your Maker in how you think, what you do, how you feel, with the strength of whole your heart: your brains, mind thoughts and the strength of your soul; body, emotions… just everything in the most powerful way possible.
“me’od,” no matter how you translate it, doesn’t limit the number of ways we can show love for God. Rather, it means everything in a person’s life offers a chance to honor the one who made you.
So: take the chance!
Follow us on insta and let us know what you thought and created during this project!
(English translation download available in attached file below!)
Wanneer ik mijn leerlingen les geef over liefde. Vertel ik ze vaak hoe verknocht ik ben aan mijn echtgenoot. Yup, ik moet meestal eerst uitleggen wat verknocht betekent. Maar ik vertel ze ook dat mijn liefde voor hem soms een rationele keuze is terwijl ik het (even) niet meer voel. En dat ik op sommige momenten met mijn hele lijf naar hem verlang. Yup, dan gaan ze ongemakkelijk lachen. En dat geeft mij weer de gelegenheid te vertellen dat het niets seksueel is (ach ja, soms ook wel – niets verkeerd mee) maar soms, vooral als hij enkele dagen weg is, verlangt mijn lijf zijn armen om me heen, mis ik zijn geur, en ja ergens ook wel zijn gesnurk. Alsof ikzelf lijfelijk niet compleet ben zonder hem. Verknocht zijn is meer dan alleen een emotie, het is een hunkering van hart, lichaam en ziel.
Deze maand bespreken we tijdens dit BJBibleproject het woord nephesh; ziel. Wanneer we als westerlingen proberen uit te leggen wat dit woord ziel betekent zeggen we vaak iets in de trant van ‘ons binnenste’ of ‘het onzichtbare gedeelte van wie je bent’. Het is dat gedeelte wat niet sterft wanneer je lichaam het laat afweten. Je fysieke lichaam is dan het ‘buitenste’ of het zichtbare, sterfelijke gedeelte. Maar die gedachte komt uit de Griekse filosofie. En dat is totaal niet wat het Oude Testament bedoelt wanneer ze het woord nephesh gebruikt.
Luister, Israël! De HEERE, onze God, de Heere is één. Daarom zult u de HEERE, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht. (HSV Deut 6:4-5)
God liefhebben met heel je hart – zo leerden we tijdens de vorige maand – betekent Hem liefhebben met je verstand, met je gedachten, met alles wat je kan bedenken. Liefhebben als een rationele keuze. Maar het Sjema voegt daar liefhebben met je ziel, je nephesh, aan toe. Wat is dat dan?
Het Hebreeuwse woord nephesh komt meer dan 700 keer voor in het OT. Merendeel om levende wezens (dieren) te beschrijven. In Genesis 2:7 wordt het woord gebruikt om de geschapen mens te omschrijven; God vormt een wezen uit de klei en met zijn adem (ruah) wordt het een levende nephesh.
Wanneer Jozef door zijn broers als slaaf verkocht wordt zegt de bijbel dat zijn nephesh in de boeien wordt geslagen. En hoewel nephesh vaak vertaald wordt met ziel is het dus duidelijk meer dan alleen het Griekse ‘binnenste’.
De mens heeft geen ziel, de mens IS ziel.
Het is vanwege deze gedachte dat de uitdrukking ‘zieltjes
winnen’ is ontstaan.
Het gekke is dat de Griekse gedachte achter ‘ziel’ een onsterfelijk iets is. En in het Hebreeuws is de ziel sterfelijk, ondanks het feit dat er wel in een hiernamaals geloofd wordt. Dit is omdat met nephesh het volledige levende wezen bedoeld wordt; veel meer dan alleen de emotie of de gedachten. Nephesh omvat je hele zintuiglijke lichaam. Dus wie jij vanbinnen bent inclusief je zicht, je gehoor, je smaak, reuk en tastzin. Verschillende schrijvers in de bijbel benadrukken deze betekenis door zo over zichzelf te schrijven.
Laat mijn nephesh leven, opdat ik u loven zal! (Psalm
119:175) De psalmist vraagt hier om het
lijfelijk in staat zijn om God te kunnen loven.
Zoals een hert verlangt naar water, zo verlangt mijn nephesh
naar U. (Psalm 42:2-3) Een hert heeft water nodig om lijfelijk te overleven, zo
hebben wij God nodig om te kunnen leven.
Heb God lief met heel je hart en ziel betekent dus zoveel als ‘Kies er verstandelijk voor om God lief te hebben, om zelfs in je gedachten van Hem te houden en met elke vezel in je hele lijf. Dat je inside-out en met alles wat in je leeft Hem naar waarde schat, hem zeer hoog acht en lief hebt.”
Persoonlijke verdieping
Kijk vooral het filmpje van The Bible Project over nephesh (Er is Nederlandse ondertiteling). Neem deze maand te tijd om de volgende teksten met dit woord te overdenken: Psalm 119:175, Psalm 42: 2-3, Genesis 46:22-27, Genesis 2:7
Luister naar dit lied, laat de woorden tot je doordringen. Wat betekent het voor jou om met je hele ziel naar Hem te roepen?
Creatief
Lucinde maakte ook deze maand weer een aantal maandpakketjes die je creatief kunnen uitdagen om hetgeen je leert nog beter te verwerken zodat het langer blijft hangen. En ook deze keer heeft ze een aantal tekeningen van mij verwerkt tot leuke diecuts. Ideaal voor als je wel creatief wil zijn in je bijbel of bullet maar niet van tekenen houdt! Met de code BJBPMei krijg je korting!
Art / bullet journal: Zoals je ziet heb ik me weer visueel
laten inspireren door het filmpje van the bible project. Je hoeft dus
zelf geen grote bedenker of artiest te zijn.
In mijn bijbel maakte ik gebruik van de diecuts die in het maandpakketje zitten. Maar dat toon ik later deze maand via mijn instagram en in onze Facebookgroep.
Vorige maand maakte Lucinde ook een tutorial bij haar verwerking. Misschien kan het je ook deze maand weer inspireren. (Er is Nederlandse ondertiteling!)
We zijn erg benieuwd naar wat jij deze maand middels dit project leert,
bedenkt, beleeft en maakt. Deel het vooral in onze Facebookgroep of op instagram. Wees
met je creaties en gedachten een inspiratie voor anderen! We gebruiken de
hashtags #BJbibleproject en #Bijbeljournalinggroep. Volg ons op insta of sluit
je aan bij de facebookgroep om updates en andere creatieve verwerkingen niet te
missen! De eerste zaterdag van Juni vind je de volgende en tevens laatste
blog in deze serie op Lucinde haar website!
We zijn alweer bij maand 4 in het #BJbibleproject. Met deze keer het woord LEV.
In Rusland betekent het woord Lev leeuw, in Bulgarije is het een munteenheid en in ons kikkerlandje betekent lef zoveel als moed of durf. Allemaal mooie betekenissen waar ik een bepaalde symboliek van het Shema in herken. Maar daar later meer over.
In het Shema staat het voor hart. Maar wat betekent het om God lief te hebben met heel je hart? Met alle lef die in je is?
Lucinde schreef op haar blog de overdenking van deze maand. Je vind er ook een interessant filmpje van @thebibleproject en welke teksten je deze maand, in dit thema kan overdenken en creatief verwerken.
Ook deze maand heeft Lucinde haar best weer gedaan met leuke aantrekkelijk geprijsde maandpakketjes! En ook deze x gebruikte ze weer een stel tekeningen van mij die ze tot diecuts verwerkte. In haar blog vind je een kortingscode, zo geniet je dubbel voordeel.
Net als de vorige maanden probeer ik ook deze keer 3 á 4 x een creatieve verwerking te posten op mijn social media (instagram of op de bijbeljournaling facebookgroep) en ik kan je alvast verklappen… op 1 van deze social media doe ik deze maand een kleine giveaway!
And here we are. Already month 4 in this #bjbibleproject! This months keyword is the Hebrew Lev.
Did you know Lev is lion in Russia? And that it is the monetary unit in Bulgaria? In Dutch the word means as much as guts, or spunk or courage. I find all of these very symbolic when reading the Shema. But that’s something I’ll discuss later.
What does is mean to love God with your heart? Is there an other way? Lucinde wrote the devotional on her blog this month. She also added several verses to contemplate on the subject and the video from @thebibleproject.
As in the past few months I’ll show my thoughts and creativity on social media. Follow me on insta or join our facebookgroup! I can tell you: on one of those I will host a small giveaway…
Lucinde also created -again- these awesome diecuts out of a few drawings of mine. She added them in the monthly packages you can purchase on her website. In her blog you will find a discountcode!
Please share your thoughts and creativity! (#BJbibleproject or #bijbeljournalinggroep) We love to see where and how the Spirit is leading you to in this challenge.
(Genesis 22) The story of Abraham sacrificing Isaac seems to be a cold and harsh way of God to teach Abraham to ‘just have faith’. But what if this test wasn’t about producing faith rather than revealing it?
It makes you (me) look at the story in a complete different way! God already knew Abraham would trust Him. But He wanted to teach Abraham the difference between trusting the promise and trusting the Promiser. If God had promised me a thing, and then would’ve asked me something this contradictonaryb… I simply wouldn’t have understand. But that wasn’t God’s aim.
How about you and me? How often do we lack to see the potential God has given us? When He looks at you He know’s what you are capable of… we just have to learn to trust and believe Him before we will see it ourselves.
I guess- with all my anxieties I’m in faith elementaryschool – but hé – I’m in school and doing the best I can. And when circomstances seem to contradict God’s promises. We’ll just have to learn to trust Him in what He is doing. We’re in elementryschool… so how could we be able to understand the rocket science of faith? We don’t have to. He made us able to just trust!
You can find more of my pictures and thoughts on Instagram
Het verhaal van Abraham die Izaak moet offeren lijkt te veronderstellen dat God offers wil. Of in ieder geval dat Hij wil dat wij Hem willen gehoorzamen en in Hem vertrouwen maar Hij het zelf niet echt wil. 🤔 snap je nog? Het verhaal lijkt in ieder geval op een nogal harde en perverse manier om iemand wat vertrouwen bij te brengen.
Maar wat als God Abraham geen vertrouwen wilde bijbrengen maar juist wou onthullen hoe groot zijn vertrouwen reeds was?
Ik lees het verhaal dan in ieder geval met andere ogen. God kende Abraham goed genoeg om te weten dat hij Hem zou vertrouwen. Maar Hij wilde dat Abraham het verschil zou leren tussen het vertrouwen vanwege een belofte en het simpelweg vertrouwen om wie Hij was.
God had beloofd dat Hij via Isaak een groot nageslacht zou geven en dat Hij Isaak zou zegenen (Gen 21:12) maar leek nu iets te vragen wat regelrecht tegen die belofte in ging. Ik zou er geen ruk van gesnapt hebben…
Wat betreft geloof heb ik soms nog het gevoel op de basisschool te zitten. Maar hé, ik zit tenminste op school 😅 Hoe vaak hebben we niet een misplaatst gevoel van onvermogen, simpelweg omdat we niet alles begrijpen? Wanneer God ons aankijkt ziet hij één en al brok potentie. Hij weet wat we kunnen… en ook al lijken omstandigheden Zijn beloften soms tegen te spreken, en ook al lijkt iets ons soms onmogelijk… Hem vertrouwen is geen hogere wiskunde. We hoeven de wereld niet te begrijpen om te vertrouwen op Hem. En daartoe heeft Hij ons meer dan geschikt gemaakt.
Meer foto’s en gedachten vind je op mijn instagram.
(English translation can be downloaded in attached document below)
Bestaat liefde op het eerste zicht?
Als je de liefde niet meer voelt, is dan je relatie voorbij?
Wat is het verschil tussen liefde en verliefdheid? ‘
Dit zijn enkele vragen die ik tijdens mijn lessen Levensbeschouwelijke Vorming bespreek met klas 4 en 5. In dit kader vraag ik ze ook wel wat hun taal van liefde is. Vaak staren ze me dan wazig aan. Want wat zijn liefdestalen? Ik vertel dan over hoe ik, als pasgetrouwde dame, kon zitten wachten op een bloemetje, een lief briefje of een klein aardigheidje van mijn kersverse echtgenoot. Het maakte niet uit wat, als hij me maar iets gaf waaruit zijn liefde bleek. Mijn geduld werd aardig op de proef gesteld want hubby was niet van de kadootjes. Maar het was wel mijn taal. En dus mistte ik dat. Door het boek van Gary Chapman groeide bij mij het besef dat mijn wederhelft zijn taal ‘dienstbaarheid’ is. Hij staat altijd voor me klaar,hij tankt mijn auto nog voor ik het vraag omdat hij weet dat ik walg van de geur van benzine. Hij doet de was, ruimt op … Zijn liefde voor mij blijkt uit al die kleine dingen die hij doet. Dat heb ik moeten leren zien. En die bloemenen, kadootjes … die koop ik meestal zelf wel.
Aan de andere kant: hij heeft mijn liefdestaal van -attenties geven- leren waarderen; 100 briefjes vol liefdesverklaringen verstopte ik ooit in elk boek, elke schoen, in z’n agenda, in z’n koffer,jaszak, auto … hij kwam er in om en zelfs na maanden popte er soms nog een briefje op. Maar hij leerde ook om mij af en toe tegemoet te komen in het geven van een attentie. Een horloge die ik mooi vond maar nooit voor mezelf zou kopen, een flesje wijn, een plak van m’n lievelingschocolade …En ik leerde om hem liefde te tonen door meer dienstbaar te zijn. Onze liefde blijkt uit wat we doen…
Liefde is niet enkel een gevoel. Liefde is een werkwoord. En ieder werktdat uit op zijn persoonlijke wijze. Het is een kunst om de ander zijn taal teverstaan en te leren spreken.
Luister, Israël! De HEERE, onze God, de Heere is één. Daarom zult u de HEERE, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht. (HSV Deut 6:4-5)
Afgelopen januari zijn we gestart met het BJ Bible project. Elke maand overdenken we een ander kernwoord uit het Sjema. We begonnen uiteraard met het woord Sjema (luisteren) en vorige maand had Lucinde het over HEERE (Ik ben). Deze maand staat het woord liefhebben centraal.
AHAVAH: Liefhebben
Wanneer onze liefde alleen een gevoel zou zijn zou elke onenigheid een serieus risico vormen voor de duur van onze relatie. Natuurlijk voel je liefde,hoor je dat te voelen in een echtelijke relatie… maar geloof me … ik heb ook een heel lange periode gehad dat ik die liefde niet kon voelen. Echt niet. Erg lang niet. Maar we gaven niet op. We voelden ons soort van veroordeeld tot elkaar. En ja, dat voelde soms beklemmend of als een straf. En ik had soms afstand nodig. Maar het gevoel kwam terug. En nu is onze liefde een ‘verknocht zijn’ aan elkaar.
Een grote misconceptie is dat liefde vooral een gevoel is. En dat klopt niet. Wanneer Jurgen en ik flink ruzie hebben (gebeurt gelukkig zelden) zegt hij soms middenin de verhitte discussie “Ik hou van je hoor.” en mijn steevaste antwoord is dan “Ik ook van jou, alleen voel ik dat nu niet zo.” Het klinkt misschien bitsig maar dit antwoord stelt hem gerust. Ik bevestig ermee dat we onlosmakelijk verbonden zijn en dat ons gevoel van verwijdering van dat moment, slechts tot dat moment behoort.
Wil dat zeggen dat we het nooit oneens zijn met elkaar? Nee hoor, we zijn bijna zo verschillend als dag en nacht. Hebben we nooit meer ruzie? Nope. Afgelopen week nog (niet zo ernstig – was ook zo weer over). Liefde is een gevoel, maar staat er tegelijk ook helemaal los van.
In dit filmpje van @thebibleproject wordt dit heel mooi uitgelegd.
Ahava – Love – @ The Bible Project
Ahavah is liefhebben in de meest brede zin. Het is ouderlijke liefde,broederlijke liefde, vriendschappelijke liefde, liefde voor het koningshuis, …
Wanneer in Deuteronomium 7 genoemd wordt dat God van ons houdt wordt er het Hebreeuwse ahavah gebruikt. Omdat God ons liefheeft als een vader. Het is een liefde die verbonden is mijn zijn eeuwige status. Die liefde is dus standvastig, eeuwig en trouw. Dit lezen we ook in Jeremia 31. Zijn liefde is een gevoel wat vergelijkbaar is met de liefde die echtgenoten voor elkaar voelen,de liefde die een papa heeft voor zijn kind. Zijn liefde zit diep. Maar het is niet enkel een gevoel.
God’s liefde is ook een keuze. Een keuze die tot actie aanzet. Wanneer Hij Hosea laat weten hoe het voelt wanneer je partner je bedriegt, of wanneer Hij als ouder ervaart dat zijn kind zich verwijdert, laat Hij weten dat zijn liefhebben niet ophoudt. Hij kiest ervoor om ook dan jou en mij lief te blijven hebben. Zijn liefde is gekoppeld aan zijn eeuwigheid. Liefhebben = gevoel + keuze + actie.
Wanneer Mozes in het Sjema zegt ‘Heb je HEER, je God lief’. Dan roept Mozes op tot deze vorm van liefde.Een liefde die sterke gevoelens oproept maar die ook aanzet tot actie, zelfs wanneer dat gevoel een (lange) poos ontbreekt. Met alles wat ze hebben meegemaakt als slaven en in de woestijn, laat Mozes het volk, en ons weten:
“Luister, laat het goed tot je doordringen, Gehoorzaam de eeuwig aanwezige God. De God die er altijd was, is en zal zijn. En hou actief van Hem, kies altijd voor Hem, ook wanneer je de liefde niet voelt, laat die liefde dan blijken in hoe je doet. …”
Persoonlijkeverdieping
Lees en overdenk deze maand oa. volgende bijbelteksten waarin het woord Ahavahvoorkomt.
Heb jij ooit ervaren dat je God wat minder liefhad? Hoe was dat? Hoe ben je dat te boven gekomen?
Wanneer je God een poosje niet ervaart kan het helpen wel regelmatig te zeggen “Ik hou van U, alleen voel ik dat nu niet zo.” En je mag Hem vragen iets meer jouw taal van liefde te spreken. Vergeet dan niet ook Zijn liefde te spreken door zo goed als kan te doen wat Hij van je vraagt.
Waaruit blijkt jouw liefde voor God? Wat zijn jouw acties?
Waaruit blijkt God’s standvastige en eeuwige liefde voor jou? Hoe voelt dat?
Creatief
Lucinde maakt voor dit project speciale maandpakketjes die je creatief kunnen uitdagen om hetgeen je leert nog beter te verwerken zodat het langer blijft hangen. Ik ga er in ieder geval ook elke maand mee aan de slag in zowel mijn bijbel als mijn journal. Met de code BJBP-MA krijg je korting!
Art / bullet journal: Zoals je ziet heb ik me in mijn mini journal visueel laten inspireren door het filmpje van the bible project. Je hoeft dus zelf geen grote bedenker of artiest te zijn. Ik plakte eerst scrapbook papier opde achtergrond. Met acrylverf schilderde ik de bergen. Met een poscapen en Staedtler fineliner schreef ik de tekst. En ik tekende in de stijl van het filmpje een poppetje op wit papier. Wanneer je meer van het handletteren bent kan je detekst of enkele woorden ook op die manier in je journal verwerken. Dit doe ikin mijn bijbelbullet (zie je later deze maand op social media)
In mijn bijbel maakte gebruik van decoupage papier en tekende ik een leuk hart en boekrol. Van deze laatste 2 zijn leuke diecuts gemaakt die je bij Lucinde kan kopen. Het decoupage papier plakte ik vast met behulp van spuitlijm, maar je kan ook clear gesso of matt medium gebruiken. Het resultaat hiervan laat ik later deze maand zien op mijn Instagram en in de facebookgroep.
We zijn erg benieuwd naar wat jij deze maand middels dit project leert, bedenkt, beleeft en maakt. Deel het vooral in onze Facebookgroep of op instagram. Wees met je creaties en gedachten een inspiratie voor anderen! We gebruiken de hashtags #BJbibleproject en #Bijbeljournalinggroep. Volg ons op Insta of sluit je aan bij de Facebookgroep om, updates en andere creatieve verwerkingen niet te missen! 6 april 2019 vind je de volgende blog op Lucinde haar website!
(English translation: scroll down!) En we zijn alweer aanbeland bij de tweede maand met het tweede kernwoord uit het Sjema. Deze maand is het kernwoord HEER, waarom vinden we deze benaming voor God in onze bijbel terwijl er in de grondtekst JHWH staat? En wat betekent dit? En waarom staat Heer de ene keer met en de andere keer zonder hoofdletters?
Deze maand vind je de antwoorden op deze vragen, de overdenking, tips voor creatieve uitwerking en een interessant filmpje van @thebibleproject op de blog van Lucinde.
Gaandeweg deze maand zal ik op onze Facebookgroep en Instagram ook mijn gedachten en creatieve verwerkingen delen! Net als afgelopen maand is het mijn doel om elke week 1 van de vier maandteksten te overdenken en creatief te verwerken.
Lucinde maakte van een paar aquarel tekeningetjes weer vet leuke diecuts. Deze zitten in het maandpakket wat op haar website te koop is. Met de code BJBP-FEB krijg je korting!
Time flies! The second month with the second word in this #BJbibleproject has arrived!
The second keyword in the Shema is LORD. Or Jehovah… why do our bible translations write Lord in capital in some verses and without in other verses? What’s in this name?
On Lucindes website you can find, the devotional, creative ideas and the video of @thebibleproject with the answer on these questions.
As I did the past month I will use the 4 verses that are given in a weekly contemplation, and you will find my thoughts and the photo’s of my creativity around it in our facebookgroup and on Instagram.
And again Lucinde created awesome diecuts out of a few aquarel-drawings of mine. You get them when you purchase the Febuari-package on her website. Use the code BJBP-FEB to get a discount.
(scroll down for English translation!) 
Ook deze maand maakte lucinde weer leuke 
En we zijn alweer aanbeland bij de tweede maand met het tweede kernwoord uit het Sjema. Deze maand is het kernwoord HEER, waarom vinden we deze benaming voor God in onze bijbel terwijl er in de grondtekst JHWH staat? En wat betekent dit? En waarom staat Heer de ene keer met en de andere keer zonder hoofdletters?
