Goede vrijdag – Morgen is ons kerkgebouw de hele dag open ter bezinning. Vooraf is me gevraagd een schilderij te maken over wat het gescheurde voorhangsel voor mij betekent, dit schilderij, met de uitleg erbij, zal er de hele dag hangen. Hopelijk als hulpmiddel voor anderen om na te denken over dat wat we met goede vrijdag mogen gedenken…
Voor wie het niet weet: op het moment dat Jezus stierf aan het kruis, scheurde er in de tempel een gigantisch gordijn in twee. Dit gordijn (ook wel voorhangsel genoemd) was een soort afscheiding waardoor de heilige ark (de plek waar God aanwezig was) niet zomaar in de publieke ruimte stond, of iig niet in de ruimte waar met regelmaat mensen kwamen. Een gepaste afstand tot God was geboden. God was zó heilig – en de mens zó zondig – dat je als mens niet zomaar tot God kon naderen. Je was gewoon niet heilig genoeg… Om ‘goed’ genoeg te worden bevonden moest je je houden aan heel veel regeltjes: de wet. God zelf had die wet aan de mensen gegeven. Maar het was voor de mensen onmogelijk zich eraan te houden…
Op het moment dat Jezus stierf aan het kruis, scheurde dit gordijn dus van boven naar beneden in twee. Alsof GOd zelf zijn handen erin had gezet en de afstand tussen hem en de mensen wilde overbruggen.
Wanneer we onszelf en elkaar allerlei regeltjes opleggen om maar zo goed mogelijk te leven, lopen we continue op de toppen van onze tenen. Dan is het leven als een dans waarbij je je moet houden aan een onmogelijke choreografie… Uitputtend. God zelf maakt korte metten met die wet. Hij doorbreekt de regeltjes en doet ons een handreiking. Wij kunnen kiezen: doen we het liever zelf door vast te houden aan alle regels en toestanden, of nemen we zijn hand aan en laten we ons redden?
Op het schilderij zie je een meisje wat de dans volgens de wet opgeeft en zich overgeeft aan Gods reddende hand. Het ‘gescheurde voorhangsel’ is gemaakt van ‘de wet’, bladzijden uit een oude bijbel.
Geef een reactie