#zelfreflectie… ik vraag me af waarom het me irriteert – de reclame van boeken en specifieke materialen rond bible journaling… Wat maakt dat ik er humeurig van kan worden?? Waarom en wat triggert het iets diep binnenin mij waardoor dat gevoel van onbehagen omhoog borrelt?
Ben ik jaloers? Waarop dan? Ik hoef de aandacht niet, heb zelf al een aantal vragen (van Amerikaanse uitgevers) tot publicatie laten schieten. En ik ben als de dood voor de stress of het eventuele commentaar; wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt… dus mij niet gezien ….
Wil ik die spullen die ze aanbieden dan hebben maar kan of wil ik er geen geld aan uitgeven? Ik kan eea prima betalen dus dat is het niet; willen is meer de kwestie, maar is dat dan hét probleem? Ik heb niet het idee wat nodig te hebben en heb mijn eigen (journaling) stijl reeds gevonden. Geen reden of behoefte om daarvan af te wijken.
Ik heb er geen probleem mee wanneer mensen happy zijn met een boek of iets wat ze gekocht hebben wat ze stimuleert in het journalen. Helemaal niet zelfs. Journalen is voor mij een wijze van bezig zijn met God en Zijn woord. Dus ik kan niemand kwalijk nemen daar enthousiast over te zijn. Noch ben ik van mening dat je geen geld mag verdienen binnen het christelijke wereldje. Manlief doet het notabene ook.
Waarom stoort het me dan alsnog? Waarom voel ik die weerstand? Is het misschien omdat iedereen, met of zonder tekentalent zou kunnen bible journalen en daar niet persé een workshop voor nodig heeft? (Maar dat dit idee soms -onbedoeld- wel opgeworpen wordt?) Is het omdat ik me wild geschrokken ben van wat een journalingweekend kost (als deelnemer dan)?
Wat ik wel weet is dat ik een beetje wars ben van het ‘ons kent ons’ sfeertje. Je mag iets nog zo goed kunnen, je ‘maakt’ het pas als je kruiwagentjes hebt. Maar dat gevoel ligt mogelijk geheel aan mijn ervaring / belevingswereld.
En ook al vind ik dat je van sommige dingen prima je werk kan maken – ook binnen het christelijke wereldje- het stoort me alsnog dat voor elk wissewasje (in mijn ogen dan) gelijk zo een hoge prijzen worden gevraagd. “Waar is het ‘ze hadden alles gemeenschappelijk’ gebleven”, denk ik dan. En ja, ik snap het hele systeem van winst en belasting ook wel. Maar in mijn ogen moet ELKE vorm van God leren zoeken en aanbidden heel laagdrempelig zijn. En als er dan op facebook een paar dames aangeven graag een keer samen te journalen hoeft er van mij geen aquisitie gepleegd worden om er een ‘echte’ workshop van te maken. Je leert zat van elkaar en dat samen komen om Hem te zoeken maakt het al ‘echt’ genoeg.
NIEMAND moet ooit het gevoel krijgen dat je dure spullen nodig hebt om creatief met Gods woord bezig te zijn. Of dat je persé lessen moet volgen om te kunnen starten. (Praktische info als wat doordrukt op bijbelpapier en wat niet vind je zat op internet en ook op de NL facebookpagina, vraag me gerust de link of het bestand!)
Hiermee zeg ik trouwens niet dat de -overwegend erg aardige ! – dames die dergelijke workshops geven of spullen verkopen erop uit zijn dit gevoel te zaaien. Echt niet! Wat ik van ze meekrijg op social media hebben ze absoluut een welwillend hart op de juiste plek. Dus van mij geen kritiek op hun als persoon! Voor zover ik het zie doen ze eea met volle overgave voor hun Heer… het ligt niet aan hun intentie of inzet!
… dus vandaar mijn oprechte -retorische – vraag waarom het me soms dwars zit. Ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat het me aanspoorde om een journalingochtend aan huis te organiseren: voor nope. En dat het reuze gezellig was en absoluut voor herhaling vatbaar. Het was voor mij echt een drempel die ik over moest maar we hebben er allemaal van genoten!
Het gevoel spoorde me ook aan om mijn stapel mooie papier helemaal te versnijden met mijn splinternieuwe pons om 1300 mini-tabjes te maken en –free of charge– op te sturen naar wie wilde… En privé zowel als via social media ben ik dagelijks wel een uur of meer kwijt aan het geven van tips en truuks… en vooral maar het herhalen van
Maar rechtvaardigt dat mijn gevoel van onbehagen / irritatie ? Ik weet het zo net nog niet. Wie wel??
…I’m a work in progress – vrees ik. 🙈
Meer zien van m’n journaling: volg me op instagram: saralindenhols
Geef een reactie